Als mensen de longworm binnenkrijgen, laat de parasiet zich meevoeren naar de hersenen. Binnen één tot drie weken krijgen patiënten last van hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid. De verschijnselen duren meestal tussen de twee weken en twee maanden en hebben geregeld een dodelijke afloop.
Een aanhoudende hoest is één van de meest voorkomende symptomen van longworm bij je hond. De hoest wordt veroorzaakt door wormen in de longen van je hond. Die kunnen er zelfs voor zorgen dat honden bloed ophoesten. Het is belangrijk zo'n hoest nooit te negeren.
Als er veel wormen zijn, die veel bloedvaten verstoppen, kan het rechter hart het bloed niet meer door de longen pompen. In het ergste geval kan een hond aan deze infectie overlijden. De ziekte kan worden behandeld met Milbemax® (4x behandelen met een wekelijkse interval) of Advocate® (behandeling na 1 maand herhalen).
Een besmette hond die in de tuin poept laat daar eitjes achter. Ook kunnen de eitjes achterblijven in de vacht. De worm tast de lever en andere organen aan. Mensen die besmet zijn hebben daar echter jarenlang geen last van.
Zij worden gegeten door hond of kat. Zo worden honden en katten weer besmet. Maar ook vogels, kikkers, muizen of andere kleine dieren kunnen besmet zijn door de longworm en vervolgens opgegeten worden door hond of kat. Slechts één bepaald soort longworm wordt al direct via de moederhond op de pup overgebracht.
Honden of katten besmetten zich in door het opeten van larven. Meestal gebeurt dit per ongeluk tijdens het eten van slakken, kikkers, muizen of vogels. De opgenomen larven ontwikkelen zich in het lichaam tot volwassen worm. Op röntgenfoto's van de borst kunnen aanwijzingen te zien zijn voor een longworm infectie.
De Franse hartworm, Angiostrongylus vasorum
Deze worm leeft in de kleinere bloedvaten van de longen en geeft daarmee ook andere klachten dan de echte longworm. Het geeft meer klachten voor de conditie en het uithoudingsvermogen van je hond: Sloomheid.
Maar helaas, zichzelf bevruchten kunnen ze niet. Daarvoor is een partner nodig. Als twee wormen willen gaan paren gaan ze naast elkaar liggen, standje 69. Hun lijven scheiden dan slijm af dat uitgroeit tot een slijmkoker die hun lichamen omhult.
Wormpjes komen veel voor, vooral bij kinderen. Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken.
Waar komt de longworm voor? De longworm komt in grote delen van Europa, zoals Engeland, Frankrijk maar ook in Nederland voor. Dit is bij heel veel mensen, en dierenartsen onbekend. Symptomen die kunnen wijzen op een longworm infectie bij honden worden hierdoor vaak gemist.
De meest voorkomende worm bij katten, is de spoelworm. Deze wormen leven in de darmen van katten en leggen veel eitjes, die via je omgeving ook in mensen en kinderen terecht komen. Als een kat, of bijvoorbeeld een mens, de besmettelijke eitjes binnen krijgt, komen er larfjes uit de eitjes.
Een hartworm besmetting is te behandelen met Milbemax® (milbemycine). Milbemax is een ontwormingstablet die ook werkt tegen spoelwormen en lintwormen en ook gebruikt wordt voor de normale ontworming. Een andere optie is een druppel in de nek, Advocate®.
Prognose bij Hartworm
Omdat de behandeling niet zonder risico is, is het wel een ernstige aandoening. Een hond kan wel genezen van Hartworm. Of het dier daarna nog klachten houdt, is afhankelijk van de schade die de ziekte heeft aangericht.
De rattenlongworm is ook zo'n lieverdje. Het is een minuscule rondworm, luisterend naar de fraaie naam Angiostrongylus cantonensis. Die soortnaam is afgeleid van de Chinese stad Kanton ofwel Guangzhou, waar het beestje ooit is ontdekt als parasiet in ratten.
Symptomen Giardia bij de hond en kat
De meeste dieren met Giardia hebben geen problemen. Als dieren diarree krijgen, kan deze vanzelf weggaan, intermitterend (het gaat en komt) of chronisch (langdurig en continu) zijn. De ontlasting is vaak bleker, stinkt en is vettig.
Dit is de reden dat onbeschermde seks kan leiden tot diarree
De boosdoener van dit alles? Een stofje in sperma genaamd prostaglandine. Dit kan zorgen voor buikkramp en diarree, legt gynaecoloog Teresa Hoffman uit aan onze Amerikaanse collega's bij Women's Health.
mebendazol. Mebendazol doodt wormen, wormeieren en larven, doordat het de opname van voedingsstoffen verhindert. Het is te gebruiken bij verschillende worminfecties, zoals aarsmaden, spoelworm, zweepworm, mijnworm en (varkens)lintworm.
Er zijn verschillende soorten wormen, zoals aarsmaden, lintwormen en spoelwormen. Wormen bij mensen ontstaan door besmetting van dier op dier, dieren op mensen of andersom, of mens op mens. Bekende symptomen zijn buikpijn, misselijkheid, diarree of jeuk rond de anus.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Het volwassen wijfje legt haar eitjes rond de aars. Door krabben kunnen ze op de handen en het beddengoed terecht komen. Nieuwe besmettingen gebeuren dan door het inslikken van de eitjes. Het duurt dan nog 1 tot 2 maanden voor de eitjes zijn uitgegroeid tot volwassen wormen en klachten kunnen veroorzaken.
De longworm
Een kat kan geïnfecteerd worden door in contact te komen met muizen, slakken, kikkers en vogels. Er worden tijdens dit contact longwormlarven opgenomen die zich verplaatsen naar de longen. In de longen worden de larven volwassen en gaan eitjes produceren.
Als een hond of een kat een slak opeet of in aanraking komt met het slijm van de slak, kan die besmet worden met deze levensgevaarlijke parasiet. Nadat de slak of tussengastheer is opgegeten, kruipt het larfje van de worm vanuit de darm via de bloedvaten naar de longen.
Hartworm. Hartwormen (Dirofilaria immitis) komen nu alleen nog in Zuid-Europa voor, maar ze verspreiden zich steeds meer naar het noorden van Europa. Het zijn wormen die door bloedzuigende muggen worden overgedragen. Ze worden dus niet via kat op kat verspreidt.