Listeria is vooral te vinden in langdurig gekoeld bewaarde producten die zonder verhitting worden gegeten. Risicoproducten zijn rauwmelkse kaas, voorverpakte gerookte vis, voorverpakte vleeswaren en rauwe dierlijke producten.
Kaas en histamine
Alle harde, halfharde en zachte kazen zijn gerijpt en bevatten daarom aanzienlijke hoeveelheden histamine. Mensen met een histamine-intolerantie kunnen terugvallen op verse kazen zoals cottage cheese of kwark. Heb je deze intolerantie niet, dan is er geen reden om histaminerijk voedsel te vermijden.
Gevaren van beschimmelde kaas eten
coli, Listeria, Salmonella, en Brucella. Deze kunnen allemaal voedselvergiftiging veroorzaken (5, 6). De symptomen daarvan zijn onder meer braken, maagpijn en diarree. In ernstige gevallen kan het tot de dood leiden.
Nee, de schimmel is niet gevaarlijk. De schimmelcultuur die zich vormt op de kaas is niet schadelijk en is een andere schimmelcultuur dan die van groente, fruit of brood, welke overigens wel schadelijk is. De schimmel kan de smaak van de kaas helaas wel beïnvloeden.
Mensen met een koemelkallergie of lactose-intolerantie kunnen allergisch reageren op kaas. De symptomen bij het eten van melkproducten kunnen buikklachten zijn. Wil je weten of je last hebt van koemelkallergie of lactose-intolerantie, laat dit dan testen bij de dokter.
Meestal krijg je 1 à 2 uur na een maaltijd met lactose klachten. Soms komen ze wat later, bijvoorbeeld als je maag wat trager werkt (vertraagde maaglediging). Hoeveel last je van melkproducten hebt, hangt af van je gevoeligheid voor lactose en van de hoeveelheid lactose die je gegeten hebt.
klachten aan mond, keel en neus: jeuk, branderig gevoel, roodheid, verdikking, loopneus. klachten aan maag en darmen: overgeven, buikpijn, buikkrampen, diarree. huidklachten: vlekjes, jeuk, roodheid, bulten, eczeem. longklachten: hoesten, moeilijk of piepend ademhalen, benauwdheid.
Als de kaas hard geworden is, schimmelplekken vertoond, of vreemd ruikt, kan de kaas bedorven zijn.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De harde kaas is uitgedroogd of beschimmeld of ruikt vreemd. Bederf herken je snel door goed te kijken, ruiken of proeven.
Bewaar kaas zeker niet te koud, want van koude lucht droogt hij uit. De kou heeft ook een remmende effect op het rijpingsproces van de kaas.
Je kunt een bedorven kaas herkennen aan een sterke geur die in de buurt komt van ammoniak. Ruik je dit? Dan kun je hem beter weggooien. Ook wanneer de korst sterk verkleurd is of als er vreemde plekjes op zitten die er eerst niet op zaten kun je hem beter in de groencontainer deponeren.
Tenminste houdbaar tot: kijk, ruik en proef ná datum
Geraspte kaas tot 2 maanden en mogelijk langer na de THT-datum, mits het er goed uitziet en de verpakking nog heel is.
1 De witte puntjes in oude kaas smaken niet zout. Het zijn kristallen van kalkzouten en aminozuren die tijdens de rijping van de kaas zijn ontstaan. 2 De kazen worden enkele dagen in een pekelbad gezouten. Zout is nodig voor de stevigheid, de houdbaarheid en natuurlijk voor de smaak van de kaas.
Bij lactose-intolerantie kunnen je darmen lactose (melksuiker) niet goed verwerken. Het enzym lactase is hiervoor in te kleine hoeveelheden aanwezig. Daardoor krijg je buikklachten bij het eten van melkproducten waar lactose in zit. Deze klachten zijn een opgeblazen gevoel, kramp of (schuimende) diarree.
Er zit witte uitslag/puntjes op de kaas. Wat is dat? Dit komt met name voor bij de oudere kaassoorten. De witte uitslag en/of puntjes zijn rijpingskristallen, deze kun je gewoon eten.
Niet alleen rode wijn, maar ook chocolade, oude kaas of noten zorgen voor een toename van histamine. Bij een DOA-tekort heeft men last van jeuk, een verstopte neus of hoofdpijn, na gebruik van deze voedingsmiddelen. Deze klachten kunnen zich direct voordoen, maar ook pas een dag later.
Plakken kaas zijn 4 dagen houdbaar in de koelkast. Geraspte kaas 2 dagen. Invriezen kan, maar geeft kwaliteitsverlies.
In tegenstelling tot wat gedacht wordt, kan je kaas wel bewaren in de diepvries. Vooral harde kazen zijn daarvoor geschikt, maar het kan wel ten koste gaan van de smaak. De kaas blijft tot acht maanden goed in de diepvriezer. Zachte kazen vries je best niet in.
Als we Bon Appetit mogen geloven, zit je met een stuk kaas dat maximaal vier uur buiten de koelkast is gegarandeerd goed. In dat tijdsbestek hebben bacteriën niet noemenswaardig de kans gehad zich te ontwikkelen. De houdbaarheid na die vier uur is afhankelijk van de kaassoort.
Ziek door besmet eten
Van sommige kunt u wel ziek worden. Dit heet voedsel-infectie als de bacteriën, virussen of parasieten zelf u ziek maken. Het heet een voedsel-vergiftiging als de gifstoffen die de bacteriën of schimmels maken u ziek maken. U weet meestal niet welke van de 2 u heeft door besmet eten.
Het eten van schimmel is natuurlijk een ontzettend misselijkmakend idee, maar maak je geen zorgen: het zal je lichaam hoogstwaarschijnlijk niet schaden. Mensen die een gezond immuunsysteem hebben, zullen er niets aan over houden. Die twee happen van het beschimmelde broodje kunnen dus geen kwaad.
Als de kaas te zuur smaakt, heeft dit te maken met het teveel aan overgebleven melksuikers in de kaas. De melkzuurbacteriën gebruiken de melksuikers als voedsel. Als de melksuikers op zijn, hebben de melkzuurbacteriën geen overlevingskans en zullen ze ook niet meer de kaas zuurder maken.
In tegenstelling tot allergische reacties kunnen deze immuunreacties uitgesteld optreden tot wel 72 uur later, en variëren in sterkte, waardoor het verteringsstelsel, de huid, gewrichten, ademhaling, energieniveau en zelfs psychologische gezondheid beïnvloed kunnen worden.
Als uw lichaam vervolgens opnieuw in contact komt met deze specifieke eiwitstructuur, zal uwafweersysteem hierop reageren en activeren er bepaalde 'allergiecellen' waardoor er allergische klachten optreden. Het is onduidelijk waarom 'ineens' een allergie kan ontstaan voor iets wat u altijd hebt kunnen eten.
Een bloedtest of een huidpriktest, waarbij een arts de voeding in je huid prikt en na een kwartier afleest of je een allergische reactie krijgt op je huid. Je kunt ook een – dubbelblinde, placebogecontroleerde – voedselprovocatietest doen, waarbij de voeding onder medische begeleiding wordt gegeten.