Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Volgende symptomen zijn mogelijk: irritatie van de ogen, de neus en de keel, pijn ter hoogte van de bovenste luchtwegen bij ademen, hoesten, kortademigheid, misselijkheid en braken, tot zelfs zeer ernstige verschijnselen zoals cyanose, glottisoedeem en larynxspasmen.
Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Voornaamste oorzaak is een piepkleine parasiet uit ontlasting. Deze eencellige, genaamd cryptosporidium, kan in chloorwater tien dagen overleven dankzij een stevig schilletje dat hem omhult. Hij veroorzaakt hevige buikkrampen en waterige diarree. De klachten kunnen weken tot zelfs een maand aanhouden.
Water zorgt voor weerstand
Het water zorgt echter voor de juiste weerstand die onze spieren aan het werk zetten. Ook verbruikt je lichaam veel energie om na het zwemmen in koud water weer op temperatuur te komen. Heb je gezwommen in warm water? Dan is de kans groot dat je een tikkie rozig bent geworden.
Uiteindelijk heeft deze ontregeling ook invloed op de bloedvaten en zenuwen in de hersenvliezen. Deze vliezen bevinden zich direct onder de schedel. Prikkeling van de bloedvaten en zenuwen hierin leidt tot hoofdpijn en ontregeling van de hersenschors.
Als je hebt gezwommen in water met blauwalgen, kun je last krijgen van jeuk en huiduitslag. Ook kun je last krijgen van hoofdpijn, misselijkheid, diarree, koorts, een zere keel, oorpijn, oogirritaties, loopneus of gezwollen lippen. De klachten gaan na ongeveer 5 dagen vanzelf over.
Het inademen van chloordamp:
Bij eenmalig inademen van chloordamp, met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest, verlaat men best onmiddellijk de plaats van het ongeval. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen, na enkele uren.
Chloor zit in het water om het schoon te houden en verspreiding van bacteriën en vuil te voorkomen. Maar helaas is het niet zo goed voor je huid. Het droogt de huid uit en kan ook huidirritaties veroorzaken. Even douchen na het zwemmen kan dit voorkomen.
Afhankelijk van de zuiverheid van het water, kan zwemmen in de natuur (zoals in de zee of een meer) een urineweginfectie veroorzaken. Uit onderzoek blijkt dat zwemmen in zee kan leiden tot UWI's, infecties van het maag-darmstelsel en oorproblemen.
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Zwemmen is een cardiovasculaire inspanning en verlaagt je bloeddruk en cholesterolniveau. Zo verminder je aanzienlijk de kans op hart- en vaatziekten, op voorwaarde dat je regelmatig traint: minstens drie keer per week 30 minuten zwemmen of een andere sport die je hartritme de hoogte injaagt.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
Hoe sterker het zwembad ruikt, hoe viezer het is
Hoe sterker een zwembad naar chloor ruikt, hoe groter de verontreiniging is. Doordat chloor zich bindt met verontreinigingen in het water, krijg je chloramines die de typische 'zwembadgeur' afgeven. Als het zwembad sterk naar chloor ruikt, weet je dat het water vies is.
Pseudomonas aeruginosa op speel- en lesmaterialen in zwembaden. In zwembaden is het warm en vochtig; dat is een ideale omgeving voor de groei van verschillende micro-organismen, zoals de bacterie Pseudomonas aeruginosa.
Teveel chloor in het zwembad is schadelijk voor je gezondheid. Het kan namelijk leiden tot huidproblemen, zoals bultjes, jeuk, uitslag of schilfertjes. Ook kan het leiden tot ademhalingsproblemen, zoals hoesten of benauwdheid. Ook oogproblemen, zoals rode prikkende ogen of opgezwollen oogleden zijn mogelijke gevolgen.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Inhalatie van dit chloorhoudend gas kan verschillende klachten geven, afhankelijk van de concentratie en de blootstellingsduur. Mild/Matig: rode, tranende ogen. keelpijn, hoesten en niezen.
Heb je ook last van griepverschijnselen zoals hoesten, kortademigheid, koorts (meer dan 38 graden), spierpijn dan is geldt het nadrukkelijke advies om niet te sporten.
“Het is onzin dat je van kou of tocht op zichzelf ziek wordt” vertelt Jan Wilschut, viroloog aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Verkoudheid of griep krijg je door een virus dat je van andere mensen krijgt aangeproest.”
'Het zijn de verbindingen die ontstaan uit chloor en bacteriën en menselijke eiwitten, de zogeheten trichlooramines, waar mensen gevoelig op kunnen reageren. Denk aan jeuk, een rode huid, rode ogen, benauwdheid, extra slijm in de neus, hoesten.
Artsen adviseren vaak om te gaan zwemmen omdat dit 'gezond' zou zijn, maar wij zijn het maar gedeeltelijk hiermee eens. Als je zwemt met je hoofd boven water bijvoorbeeld, dan zorgt dit voor constante spanning in je nek en dit vinden wij uitermate ongezond.
Niet zwemmen met diarree
Vrijwel altijd was er dan sprake van onvoldoende chloordesinfectie of een defect in de zwemwaterbehandelingsinstallatie. Norovirus wordt in principe geïnactiveerd door het chloor in zwembaden.
Nekklachten kunnen uw dagelijkse activiteiten behoorlijk in de weg zitten. Toch is het belangrijk om te blijven bewegen. U kunt bijvoorbeeld denken aan zwemmen, fietsen of wandelen. Zo houdt u uw spieren en gewrichten sterk en soepel en hebt u over het algemeen minder last van de pijn.