Verslaving en depressie gaan vaak samen. Er zijn verschillende oorzaken. Soms zijn mensen depressief en gebruiken alcohol of drugs als zelfmedicatie om de somberheid te verminderen. Andere mensen raken verslaafd en ontwikkelen daardoor juist depressieve klachten.
Een obsessie met een negatieve invloed op je gedrag, je emoties en gevoelens.
Het korte antwoord is nee. Je kunt niet verslaafd raken aan depressie .
Soorten verslavingen. Er zijn verschillende soorten verslavingen. Wij maken onderscheid tussen middelen-, medicijnen- en gedragsverslaving.
Bij een verslaving heb je geen controle meer over het gebruik van middelen of over bepaald gedrag. Je wil bijvoorbeeld stoppen met gebruiken, maar dat lukt steeds maar niet. Je kunt verslaafd zijn aan middelen zoals alcohol of drugs, maar bijvoorbeeld ook aan gedrag zoals gokken of gamen.
Het is een proces dat bestaat uit een aantal fasen: van experimenteel naar recreatief gebruik, naar gewoontegebruik, naar problematisch gebruik en uiteindelijk naar een allesbeheersende verslaving.
Meestal ontstaat een verslaving doordat iemand een middel of een bezigheid al heel prettig vindt. Wanneer iemand verslaafd raakt gebeuren er meerdere dingen tegelijk; het kan zijn dat de omstandigheden van deze persoon zo zijn veranderd dat hij/zij meer behoefte krijgt aan het middel en meer gaat gebruiken.
#1 deodorant eten
Nicole heeft misschien wel de raarste verslaving ter wereld. Ze eet deodorant. En werkt gemiddeld een halve stick deo per dag naar binnen. Met alle gevolgen vandien.
Je gebruikt vaker en grotere hoeveelheden dan gepland. De drang naar het middel en/of gedrag is te sterk en de verleiding te groot om te weerstaan. Je houdt je niet aan afspraken en gaat meer liegen om je verslaving in stand te kunnen houden. De problemen stapelen zich op.
Gebruik gaat ten koste van je werk, school of thuis. Voortdurend gebruik ondanks terugkerende problemen op sociaal gebied (ruzies). Herhaaldelijk gebruik in gevaarlijke situaties zoals in het verkeer. Door gebruik kom je herhaaldelijk in contact met politie of justitie.
Opgekropt verdriet, stress, en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de borstkas, vaak ter hoogte van het hart. In de reflexologie wordt spierspanning in de middenrug vaak gelinkt aan een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en onzekerheid.
De meesten van ons ervaren op een bepaald moment in ons leven het verdriet dat gepaard gaat met het verlies van een geliefde. Nieuw onderzoek suggereert nu dat mensen die nooit over hun verlies heen komen, die nooit "loslaten", neuronen in de beloningscentra van de hersenen activeren, waardoor deze herinneringen mogelijk verslavende eigenschappen krijgen.
Levenslange worstelingen met trauma's of andere negatieve ervaringen kunnen een onbewust verlangen voeden om voortdurend terug te keren naar de status quo van ongelukkigheid . Sommige mensen die comfortabel lijken in hun ellende, lijden in werkelijkheid mogelijk aan een onderliggende psychische stoornis.
Emotionele verslaving is een toestand waarin er, zoals de naam al aangeeft, sprake is van afhankelijkheid van bepaalde emoties – of specifieker, van de chemicaliën die door de hersenen worden geproduceerd wanneer bepaalde emoties worden getriggerd, beter bekend als “hit-emoties.” Deze chemische reactie op bepaalde emoties geeft onze hersenen een soortgelijke “beloning” ...
Als je verliefd bent maken je hersenen dopamine en adrenaline aan; stofjes die ervoor zorgen dat je meer geluk en plezier ervaart. Dat is ook de reden dat een verliefd persoon graag bij de ander wil zijn want dan wordt er weer nieuwe dopamine en adrenaline aangemaakt, en geluk werkt nou eenmaal verslavend.
Codependent gedrag omvat het constant zoeken naar goedkeuring, een laag zelfbeeld, en moeite met het stellen van grenzen. Het ontwikkelt zich vaak in relaties met een verslaafde door een diepe behoefte aan bevestiging en angst voor afwijzing.
In het kort ben je verslaafd wanneer je de controle verliest over je gedrag of gebruik, wanneer je constant bezig bent met het verkrijgen of gebruiken van het middel of het uitvoeren van de gedraging, en wanneer je niet in staat bent om zelfstandig te stoppen ondanks de negatieve consequenties.
Uit de DSM-IV vloeit voort dat ook verslaving als psychische stoornis kan worden aangemerkt.
Verslavende stoffen verhogen de afgifte van dopamine in het brein, en dat smaakt naar meer. Maar na verloop van tijd veranderen de verslavende stoffen de vorm van zenuwcellen in het beloningssysteem (nucleus accumbens), en verandert het dopaminesysteem in het dan verslaafd geraakte brein.
Veel mensen denken nog steeds dat het iemands eigen schuld is als hij of zij verslaafd is. En dat diegene geen wilskracht of ruggengraat zou hebben. Maar dit is niet juist. Al jaren is verslaving terecht erkend als een psychische aandoening (een ziekte).
Oorzaken voor deze vreemde verslavingen zijn vergelijkbaar met de meeste oorzaken van drugs- en alcoholverslaving. Bijvoorbeeld trauma, biologie, genen, misbruik , etc. Sommige mensen raken echter verslaafd aan dingen vanwege slechte voeding.
Mensen blijven verslaafd omdat verslaving een stoornis of ziekte is die door het voortdurende gebruik continu gevoed wordt. Verslaving kan de hersenen veranderen.
Het antwoord is dat terugval helaas een veelvoorkomend onderdeel is van het herstelproces. Naar schatting ervaart 40 tot 90 procent van de mensen die herstellen van een verslaving een terugval op enig moment tijdens een gemiddeld traject.