Je moet ervan houden, maar voor zover bekend zijn op het land levende huisjesslakken niet giftig en dus eetbaar. De gewone tuinslak kun je in elk geval eten. Lekkerder dan de gewone tuinslak zijn de petit-gris: de wijngaardslak en de segrijnslak. Die zijn alleen wat zeldzamer.
Escargots bevatten hoofdzakelijk eiwit en nauwelijks vet. Slakkenvlees is zeer gezond en voedzaam te noemen, het bevat vele essentiële aminozuren en is licht verteerbaar. Ook is het rijk aan mineralen zoals magnesium, koper en jodium.
De naaktslakken (maar ook de huisjesslakken) zijn namelijk vaak besmet met de larven van de dodelijke longworm parasiet. Infectie met longworm kan leiden tot hoestbuien, ademhalingsproblemen, stollingsproblemen, hartklachten en zelfs tot overlijden.
Verwijder de ingewanden, zodat je enkel het spierweefsel overhoudt. En altijd bakken of koken: eet de slakken zeker niet rauw op." Want ook al is een slak zelf niet giftig, wat op zijn menu staat kan voor ons wél giftig zijn. Daarom moet je slakken eerst laten 'ontslakken'.
De lijm is gemaakt van het slijm van de naaktslak. Die laat een plakkerige substantie achter om zich te verdedigen tegen vijanden. Uit het experiment blijkt dat het goedje niet giftig is en drie keer zo sterk is als andere medisch plakmiddel.
Naaktslakken kunnen ook gegeten worden, maar ze schijnen erg vies te zijn. En je moet slakken zeker nooit rauw eten, er kunnen levensgevaarlijke parasieten in zitten. Uit de oven of de pan, met bijvoorbeeld boter en kruiden (hier een smakelijk recept), zijn ze ook een stuk lekkerder.
Van nature heeft de slak een vrij neutrale 'aardse' smaak. Deze smaak is het beste te vergelijken met de smaak van een paddenstoel. Niet met de smaak van een witte, steriel gekweekte champignon, maar de vergelijking met een mooie, langzaam gegroeide bospaddenstoel is zeker op zijn plaats.
Kook de slakken in een grote pan met gezouten water. Na tien minuten kun je de slak met een scherp mesje uit zijn huisje halen en weer terug in de pan gooien.
Vervolgens zuigt de slak het afgeraspte eten met zijn slokdarm (vergelijkbaar met een stofzuigerslang) de darmen in. Hierin zitten kauwplaatjes, vergelijkbaar met kiezen. De slak 'kauwt' zijn eten dus nog fijner in zijn darmen. Zo kan het eten goed verteerd worden.
Uit archeologische opgravingen is gebleken dat de slak al in de prehistorie als voedsel diende voor de mens. Het was toen een eenvoudige en rijke bron van proteïnen en vitaminen dat verorberd werd na op het vuur gegrild te zijn. In het Oude Rome werden escargots gezien als voedsel voor de elite.
Eet je hond of kat een slak, dan kan hij besmet worden met larven van de longworm. Slakkenslijm kan ook vol larfjes zitten. Als je hond of kat dan gras eet of uit een waterplas drinkt, dan kan hij ze op die manier binnen krijgen.
Slakken houden van vochtige plekken, zoals hoopjes tuinafval, stapels tegels of jouw composthoop. Zet kwetsbare planten daar liever niet in de buurt en ruim tuinafval snel op. Ook 's avonds sproeien is geen goed idee; dan blijft je tuin de hele nacht vochtig.
Sterk ruikende planten zijn ouderwetse planten als salie, tijm, Oost-Indische kers, goudsbloem, geranium, lavendel, vingerhoedskruid, viooltjes, varens en klimop. Slakken hebben hier een hekel aan. Daarbij is het verstandig om de planten vroeg in de ochtend water te geven.
De eetbare slakken zijn de wijngaardslakken. Deze zijn vooral in Frankrijk erg populair. Tegenwoordig kweken ze ook in landen als Servië, Bosnië, Montenegro, Roemenië, Bulgarije, Macedonië en Kroatië deze slakken.
Zoals gezegd dienen ze als voer voor egels en vogels, dat alleen al is nuttig. Daarnaast ruimen naaktslakken dode planten op, en in de grond woelen ze de aarde om. Niet zomaar doodmaken dus, die naaktslak.
Slow Escargots kweekt drie soorten slakken, waaronder de wijngaardslak. Deze grote slak is over het algemeen de bekendste escargot. Slow Escargots kweekt daarnaast ook de segrijnslak en diens grotere broer: de grote segrijnslak.
Er is geen wetenschappelijk bewijs dat ontslakken werkt. Sterker nog, in de wetenschappelijke literatuur bestaan slakken niet eens en deze methoden doet niks wat een gezond lichaam niet zelf kan. Ons lichaam 'ontslakt' zichzelf namelijk prima.
Ontgiften of detoxen is een gebruikte term voor het reinigen van het lichaam van afvalstoffen of gifstoffen. Veelgebruikte methoden hierbij zijn: vasten, warmwaterbaden, kleibehandelingen (op huid en oraal), klysma's of darmspoelingen, oil-pulling, detoxkuren en supplementen.
In het midden van de slak zit de maag van de slak en aan de bovenkant van de slak, zo ongeveer aan het eind van het schild bevinden zich de nieren en het hart.
Ze bijten niet, maar raspen gaten. Langs de gemaakt gaten krijgen ook schimmels en bacteriën vrije ingang tot de planten. Wat eten slakken het liefst? Slakken hebben een duidelijke voorkeur voor zachte plantendelen.
Huisjesslakken zijn iets “aangenamer” te vangen dan naaktslakken… Je kan ze doodtrappen of je kan ze ook “verdrinken” in heet water. Giet het op tijd weg want het begint al snel te stinken. Een plank op de grond leggen in de (moes)tuin zorgt er voor dat ze hieronder kruipen om overdag te schuilen.
Naaktslakken leven 9 tot 12 maanden. Eén slakje kan tot 500 eitjes leggen. Bij vochtig zomerweer en in afwezigheid van natuurlijke vijanden kan dat tot spectaculaire aangroei leiden. De eitjes zijn klein en wit doorschijnend.
Grazen Voor sommige soorten slakken is het zeker dat ze hoog boven de grond op planten, bomen of oude muren rondkruipen omdat ze daar algen, schimmels (epifyten) of andere organismen van bladeren, schors of stenen grazen.
Op de kop zijn de twee gesteelde ogen zichtbaar, de steeltjes worden tentakels genoemd. Lang niet alle slakken hebben echter ogen, de soorten die ze wel hebben kunnen alleen lichtverschuivingen waarnemen.