Nee. Het cognitieve systeem om gebeurtenissen op te slaan, is nog niet gevormd. Wat wel gevormd is, is de amygdala, waarin gevoelens worden opgeslagen. Veel mensen hebben nare gevoelens over hun allervroegste jeugd, maar hebben niet de bijpassende verhalen.
In het deel van je brein waar je emoties en gevoelens zijn ontstaan zijn wel degelijk herinneringen aan je geboorte bewaard gebleven. Ook je lichaamscellen hebben herinneringen aan je geboorte; het zogenaamde cellulaire lichaamsgeheugen.
Het is algemeen aanvaard dat niemand zich zijn geboorte kan herinneren . De meeste mensen herinneren zich doorgaans niets van vóór de leeftijd van drie, hoewel sommige theoretici (bijv. Usher en Neisser, 1993) beweren dat volwassenen zich belangrijke gebeurtenissen - zoals de geboorte van een broertje of zusje - kunnen herinneren als ze al op tweejarige leeftijd plaatsvonden.
De informatie die je als baby door ervaringen in de buik en rondom de geboorte meekrijgt, kun je je later niet bewust herinneren. Dat komt onder meer omdat een baby hier nog geen woorden aan kan geven (verderop wordt dit uitgelegd), maar ook omdat het korte- en langetermijngeheugen zich nog verder moeten ontwikkelen.
Zo blijkt uit onderzoek dat een 6 maanden oude baby een pas aangeleerde handeling ongeveer 24 uur kan onthouden. Een 8 maanden oude baby daarentegen kan zich een aangeleerde handeling een jaar later (bij 20 maanden oud) nog steeds herinneren.
In de kindertijd vormt de hersenen autobiografische herinneringen , dus baby's hebben herinneringen aan gebeurtenissen terwijl ze baby's zijn. Als volwassenen ervaren we echter infantiele of kinderlijke amnesie, waarbij we jaren na de kindertijd niet in staat zijn om gebeurtenissen in de kindertijd van nul tot drie jaar te herinneren.
Ze voelen de emoties van hun omgeving aan en kunnen daardoor ook anders reageren, bv. mama haar stem is anders of haar bewegingen zijn rustelozer. Dan voelt de baby zich minder snel getroost. Vanaf de leeftijd van vier, vijf maanden beginnen kinderen de vertrouwde ouderfiguur te missen.
Een baby leert als snel dat huilen aandacht oplevert. De hippocampus, de motor van het kennisgeheugen, is nog onvoldoende ontwikkeld tijdens het eerste levensjaar. Opslag van feitenmateriaal lukt dus nauwelijks.
De verwevenheid van verschillende geheugenprocessen, emoties en de voortdurende ontwikkeling van hersenstructuren dragen bij aan de reden waarom we ons geen jeugdherinneringen kunnen herinneren. Als gevolg hiervan hebben we alleen toegang tot fragmenten van jeugdherinneringen die verspreid liggen door ons bewustzijn als stukjes van een puzzel die wachten om onthuld te worden.
De eerste maanden kan een baby nog geen onderscheid maken tussen zijn mama en zichzelf; de baby ìs mama en mama is de baby. Samen zijn ze één geheel en de baby weet nog niet dat hij een apart persoon is. Dat besef komt pas later, vanaf dat hij een maand of 8 oud is (soms iets eerder, soms iets later).
Als je kindje levenloos geboren wordt, of tijdens de bevalling overlijdt, dan wordt daar vaak de term 'stilgeboren' voor gebruikt. Waar je een eerste huil zou moeten horen, hoor je niets, alleen een oorverdovende stilte.
Hoewel ze zich misschien niet de exacte details van wat er gebeurde herinneren, kunnen ze een gevoel van de ervaring vasthouden, wat hun gedrag en reacties later vormgeeft . Baby's slaan herinneringen voornamelijk op via sensorische ervaringen zoals zicht, geluid, geur, aanraking en smaak, in plaats van cognitieve verwerking zoals volwassenen dat doen.
Herinneringen: van geboorte tot adolescentie
Volwassenen herinneren zich zelden gebeurtenissen van voor de leeftijd van drie jaar , en hebben fragmentarische herinneringen als het gaat om dingen die hen tussen de leeftijd van drie en zeven jaar zijn overkomen. Het is een fenomeen dat bekend staat als 'infantiele amnesie'.
Wanneer we kijken naar de huidige stand der kennis is er geen hard bewijs voor het bestaan van verdrongen herinneringen, terwijl het bewijs ertégen zich het afgelopen decennium heeft opgestapeld. Zo weten we inmiddels dat mensen zich verdrongen herinneringen herinneren vatbaar zijn voor suggestie.
Hoewel niemand zich zijn ervaring in de baarmoeder herinnert , kan de foetus herinneringen vormen die wekenlang meegaan. Zo herinneren pasgeborenen zich geluiden en smaken die ze in de baarmoeder ervoeren.
Zoals de Franse schrijver Honoré de Balzac schreef: 'Herinneringen maken het leven mooi, vergeten maakt het leven draaglijk. ' Maar een traumatische gebeurtenis kan niet vergeten worden, omdat deze ook niet herinnerd kan worden. In plaats daarvan kan het trauma door bepaalde 'triggers' weer bij je terugkeren.
Volwassenen kunnen zich doorgaans gebeurtenissen herinneren van 3-4 jaar oud, waarbij degenen die voornamelijk ervaringsgerichte herinneringen hebben, beginnen rond de 4,7 jaar oud . Volwassenen die traumatische of mishandelende vroege kinderjaren hebben meegemaakt, melden een langere periode van jeugdamnesie, die eindigt rond de 5-7 jaar oud.
Kun je leren iets te vergeten, zoals akelige herinneringen? Echt vergeten van nare herinneringen is moeilijk. Wat wel kan is het toepassen van zogenaamde EMDR.
De hersenen kunnen herinneringen verwijderen als ze niet nodig zijn in het huidige, alledaagse leven . In theorie zorgt dit ervoor dat je hersenen efficiënt blijven werken. Emoties spelen echter ook een belangrijke rol bij het oproepen van herinneringen. Je kunt je bijvoorbeeld eerder een gebeurtenis herinneren als deze een positieve of negatieve emotionele impact had.
Hoewel bewijs anders suggereert, hebben een paar mensen beweerd dat ze zich hun geboorte herinneren. Ze herinneren zich dat ze hardop huilden of de pijn van het uit het geboortekanaal worden getrokken [bron: Haynes].
Jonge kinderen hebben moeite met het aanmaken van nieuwe herinneringen. Hun brein is namelijk nog volop in aanbouw. 'De hersenen moeten eerst rijpen, voordat je überhaupt dingen kunt onthouden', vertelt Ineke Wessel, universitair hoofddocent experimentele psychopathologie aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Geheugen hebben baby's zeker! Het geheugen bestaat uit verschillende onderdelen. Zo hebben ze motorisch geheugen, dat is hoe ze bewegingen leren en uiteindelijk leren lopen. Ook worden herinneringen opgeslagen, zo doen baby's gedrag dat ze hebben gezien na een tijdje nog na.
Daniel Ganjian, kinderarts bij Providence Saint John's Health Center in Santa Monica, Californië, zegt dat kinderen tussen de zes en negen maanden oud het cognitieve vermogen hebben om hun ouders te gaan missen . Tekenen dat uw baby u mist, kunnen zijn dat hij in het begin niet goed eet of zelfs niet om u heen kijkt.
Wanneer je baby tussen de 4 en 6 maanden oud is, maakt zijn rechterhersenhelft het mogelijk om de gezichten te herkennen van zijn directe verzorgers: papa en mama. Je kindje slaat in zijn geheugen op hoe jij eruitziet. Als je baby jou eenmaal herkent, zal hij je een big smile als teken van herkenning geven!
Waarom heeft mijn kind een voorkeur voor één ouder? Het is heel normaal voor jonge kinderen om een voorkeur te hebben voor één ouder. Dit kan veranderen in de loop van de tijd. Kinderen voelen zich vaak meer aangetrokken tot de ouder met wie ze de meeste tijd doorbrengen of die op dat moment hun behoefte beter vervult.