Bij de eetstoornis ARFID wil of durf je bepaald voedsel niet te eten en/of eet je te weinig. Je kunt een overgevoelige mond hebben en bang zijn om te stikken. Gedragstherapie is de belangrijkste behandeling. Als je bijvoorbeeld geen oranje eten durft te eten, dan ga je dit juist proberen.
Als je last hebt van de ARFID eetstoornis dan mijd je voedsel met een bepaalde kleur, textuur of smaak. Dit leidt uiteindelijk tot gewichtsverlies en een tekort aan bepaalde voedingsstoffen en vitamines of beperking in je sociale activiteiten door het ARFID eetgedrag.
Het laatste subtype (angst voor de aversieve gevolgen) zie je vaker bij volwassenen: zij hebben bijvoorbeeld op latere leeftijd ARFID ontwikkeld vanwege een traumatische ervaring met eten, bijvoorbeeld een verslikincident. Wanneer een volwassene zich met ARFID meldt, kan er ook vaak al langer sprake zijn van ARFID.
De ziektes duren gemiddeld 6-7 jaar, met een spreiding van een half jaar tot een tiental jaren. De weg naar genezing is vaak lang. Veelal (maar niet altijd!) beginnen eetstoornissen met een dieet.
Fabel: van een eetstoornis kun je niet herstellen
Een ander zeer groot misverstand is de hardnekkige en destructieve fabel dat je van een eetstoornis zoals anorexia nervosa, boulimia nervosa, eetbuistoornis (Binge Eating Disorder) of OSFED (NAO) niet kunt genezen. Genezen van een eetstoornis is wel degelijk mogelijk.
Niet kunnen of durven eten
Ook kan deze eetstoornis samengaan met autisme. Gedragstherapie is de belangrijkste behandeling. Specifiek onderzoek in Nederland over het aantal mensen met arfid is nog nooit gedaan. Naar schatting zou het gaan om 150.000 kinderen en 130.000 volwassenen.
De meest voorkomende oorzaken van Arfid zijn: Een traumatische ervaring (bijvoorbeeld stikken in een bepaald product, of overgeven door een bepaald product) Erfelijke factoren.
De afkorting ARFID staat voor Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder.
Een eetstoornis is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door verstoord eetgedrag. Sommige mensen met een eetstoornis eten te weinig, anderen juist teveel en weer anderen wisselen perioden van eetbuien af met perioden van (streng) lijnen.
Selectieve eetstoornis
Kinderen of jongeren met een selectieve stoornis eten slechts een beperkt aantal voedingswaren en weigeren halsstarrig om niet-gekend voedsel uit te proberen. Dit kan jaren aanwezig zijn, zonder dat er een gestoorde gedachtegang rond gewicht en lichaamsbeeld aanwezig is.
Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis
Bij restrictief eetgedrag eet het kind weliswaar gevarieerder, maar veel te weinig. Vaak komt dit door een gebrek aan interesse of plezier in het eten. Deze voedselinnamestoornis leidt in veel gevallen tot lichamelijke en psychische klachten, zegt dr.
EETSTOORNIS - ALGEMEEN
Mensen met een eetstoornis hebben een verstoord eetgedrag. Ze eten niet als ze honger hebben, leggen zichzelf strenge dieetregels op die schadelijk zijn voor hun lichaam, of eten in een opwelling grote hoeveelheden - meestal ongezond en calorierijk - voedsel.
Voel je de drang om dagelijks niet-eetbare dingen te consumeren, zoals bijvoorbeeld aarde, haar, steentjes en munten? Dan heb je wellicht de eetstoornis pica. Ook het eten van grote hoeveelheden rauw en onbewerkt voedsel wordt gezien als pica.
Negatieve ervaringen, een negatief zelfbeeld, opvoeding en cultuur kunnen ook een rol spelen in het ontstaan van een eetbuistoornis. De eetbuien kunnen een gevolg zijn van periodes te weinig eten, daarnaast komen de eetbuien vaak voor bij verschillende gevoelens zoals eenzaamheid en verveling.
Symptomen eetstoornis
Eetbuien hebben. Niet meer kunnen stoppen met eten. Niet meer samen kunnen eten. Ontlopen van eetafspraken e.d. om niet in de verleiding te komen.
Vaak spelen meerdere factoren een rol bij het ontstaan en in stand houden van een eetstoornis. Er kan een bepaalde erfelijke gevoeligheid zijn voor het ontstaan van eetstoornissen. Vaak spelen psychologische factoren zoals een negatief lichaamsbeeld, weinig zelfvertrouwen of angst om dik te worden een rol.
Een eetstoornis kan zich heel geleidelijk ontwikkelen. Het begint met afwijkend eetgedrag. Je bent bang om dik te worden en je voelt je onzeker over je lichaam. Je piekert steeds wat je wel of niet mag eten en telt elke calorie.
Gemiddeld duurt een eetstoornis behandeling zo'n twee jaar, mits deze succesvol is. Soms is intensieve behandelingen of klinische opname goed en in andere gevallen volstaat een wekelijks gesprek met een coach of behandelaar.
Een eetprobleem is niet hetzelfde als een eetstoornis. Het grootste verschil is dat een eetstoornis je hele leven en functioneren negatief beïnvloedt en in de weg staat, terwijl dit bij een eetprobleem niet het geval is. Bij iemand met een eetprobleem gaat veel aandacht uit naar eten of vermijden van eten.