Zeesterren: Nooit gedacht dat die dingen eetbaar zijn. En eigenlijk nog altijd geen idee of dat wel effectief zo is. Vree bizar om in je mond te steken. Precies een krokante marshmallow, maar dan vree gezouten.
Zeesterren hebben inderdaad maar weinig vijanden. Heel af en toe eten zeemeeuwen wel een zeester (als ze geen ander voedsel vinden). Er zijn ook enkele grote vissen of krabben die zeesterren eten.
Let op met het uitlaten van uw hond. Er liggen duizenden zeesterren op het strand en als uw hond hem opeet kunnen ze er heel misselijk van worden. Heeft uw hond er 1 opgegeten? Neem dan contact met ons op.
Grootste zeester ter wereld
Er bestaan in de wereld ruim 1900 soorten zeesterren. Van zandkleurige tot felblauwe en van hele kleintjes tot grote exemplaren met tientallen armen. De grootste zeester die ooit is gevonden, is de Midgardia Xandaros, had een doorsnede van 170 cm en leeft in de golf van Mexico.
De meeste soorten komen voor in delen van de Grote Oceaan, vooral rond de kust van Alaska. Ook rond de Noordpool en in de Caraïben zijn veel soorten te vinden. Langs de westkust van Afrika worden zeesterren vertegenwoordigd door slechts enkele soorten.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen? Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in. Zo zijn dus alle vijf de armen van de zeester via de ringzenuw met elkaar verbonden.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veelvoorkomend verschijnsel.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
“Sommige soorten kunnen vrij lang overleven zonder in het water te zitten, andere gaan vrijwel meteen dood. De meeste zeesterren die je aan de kustlijn kunt vinden, kunnen waarschijnlijk enkele seconden tot vijf minuten uit het water overleven.
Het slachten van honden en katten is bij ons bij wet verboden, het eten niet. Vee mag enkel in een erkend slachthuis geslacht worden. We vinden al snel dat troetel- en huisdieren waarmee veel mensen een emotioneel band hebben niet mogen gegeten worden (cavia, goudvis, paard, zelfs konijn..).
Als je een levende zeester op je natte hand legt, zuigt hij zich snel vast met zijn zuignapjes. Als je hem dan los wilt maken, kost dat je flink wat moeite. Ze kunnen met die sterke zuignapjes zelfs mosselen openen. De gewone zeester gebruikt zeewater om de zuigvoetjes aan te sturen.
Niet 2 maar 5 ogen!
De meeste zeesterren hebben vijf armen. Dat zijn geen normale armen zoals wij hebben met handen eraan. Het zijn uitsteeksels vol met stekeltjes en zuignapjes. Op de punt van elke arm zit een klein oogje.
Conserveer je zeester met alcohol.
Drenk de zeester in isopropanol zodat hij volledig bedekt is en laat hem 30-48 uur staan. Anderen kiezen ervoor om hun zeester in formaline te drenken; dat is een combinatie van één deel formaldehyde op vijf delen water.
De pylorische maag is verbonden met zowel de anus als met het pylorusstof en de pylorische blindedarm. De pylorische blindedarm en de hartmaag produceren spijsverteringsenzymen en het verteerde materiaal wordt door de pyloruscel door de rest van het lichaam opgenomen.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Zeesterren, zoals de meeste mensen die kennen, hebben een middenstuk en vijf armen. Het lijkt logisch dat een zeester zijn armen één voor één optilt en zich op die manier voortbeweegt, maar dat is niet zo. Aan de onderzijde van de armen zitten tot wel duizenden pootjes met zuignappen.
De term zeester is niet voor niets in het leven gebracht: het wordt niet echt gewaardeerd wanneer jij erbij ligt alsof je het hele bed in beslag wil nemen. Als je dan vervolgens ook geen actie onderneemt tijdens een sekssessie, doe je echt iets verkeerd.
Zeesterren leven net als zeeanemonen op een stevige ondergrond. Bij voorkeur kiezen ze daarvoor de stenen waaruit pieren en dijken zijn opgebouwd. Zeesterren vinden op de pieren ook hun voedsel, mosselen. Ze houden zich zo stevig aan de stenen vast dat ze zelden door de zee kunnen worden losgerukt.
Skelet van kalkplaten
Zeesterren behoren, net als bijvoorbeeld de Zeekomkommer, de Zee-egel en Slangsterren, tot de stekelhuidigen. Hun skelet bestaat uit losse (soms vergroeide) kalkplaten die als stekels onder de huid naar buiten steken.
Zeesterren kennen geen paring, maar laten grote hoeveelheden geslachtscellen los in het water. Een eicel wordt bevrucht als deze een zaadcel tegenkomt in het water. Drie tot vier dagen na de bevruchting kruipt de larve uit het ei. De meeste soorten zeesterren kennen elk jaar één paarseizoen.
Zeesterren eten dode krabben, maar houden ook van kleine vissen en slakken. De bekendste lekkernij voor de veelarm is de mossel. Deze vangt de zeester op een speciale manier. Een zeester omarmt zijn prooien.
Als een Zandzevende Zeester zichzelf niet meer kan omdraaien is hij dood of dood aan het gaan.
Bij de zeekomkommer staat vooral klein spul op het menu. Het liefst eet hij algen of heel klein zeeleven, maar ook voor afval trekt hij zijn neus niet op. Met zijn tentakels, een soort doorontwikkelde buisvoetjes, werkt hij zijn voedsel naar binnen.
Zo zijn er bijvoorbeeld een paar roofvogels die nóg scherper zicht hebben dan wij. Dat is logisch; zij moeten vanaf grote hoogte kleine prooien kunnen spotten. Chimpansees en andere primaten zien ongeveer net zo scherp als wij doen. Een dier dat net niet aan ons zicht kan tippen, is de kat.