Walvissen kunnen goed horen. Geluid reikt onder water ver en tot wel vier keer sneller dan op land. Met behulp van echolocatie (ook wel 'sonar' genoemd), sporen tandwalvissen (zoals bruinvissen, dolfijnen en potvissen) hun prooi op en vinden ze de weg in de donkere zee.
Geluid beweegt sneller in water dan in lucht. Op land is een schreeuw tot op ongeveer 800 meter afstand te horen, maar een schreeuw onder water kan 80 kilometer verder nog wel gehoord worden. Het gezang van walvissen draagt nog verder en is honderden en in open zee zelfs duizenden kilometers van de bron te vernemen.
Walvisgezang is het geluid dat door walvissen wordt voortgebracht om te communiceren. Het woord "gezang" wordt in het bijzonder gebruikt om het patroon van voorspelbare en herhaalde geluiden te beschrijven die door bepaalde soorten walvissen (in het bijzonder de bultrug) worden geproduceerd.
Blauwe vinvissen produceren een van de luidste vocalisatie van alle walvissoorten, waarbij hun geluidsgolven honderden kilometers onder water kunnen afleggen om door een andere walvis te worden gehoord. Sommige baleinwalvissen, waaronder de blauwe vinvis en de bultrug, zingen complexe liederen om te communiceren.
Het is niet mogelijk om het zingen in een levende walvis te onderzoeken, maar wetenschappers denken dat de walvissen zingen door intern geluid produceren door lucht van de longen naar een luchtzak meer naar voren te persen. De lucht passeert dan een soort stembanden die het gezang produceren.
Ze slapen rechtop. Voor het eerst hebben wetenschappers slapende walvissen gezien. Tot nu toe dacht iedereen dat walvissen nooit echt sliepen. De ene helft van hun hersenen zou wakker zijn, terwijl de andere rustte.
Dat is de blauwe vinvis, die kan geluiden maken tot wel 180 decibel. De geluiden kunnen zelfs 800 kilometer verder nog worden waargenomen. De blauwe vinvis is niet alleen de winnaar van de hardste geluidencompetitie, het is ook nog eens het grootste dier ter wereld.
In de zeldzame gevallen dat een mens in de bek van een walvis terechtkomt, gaat dat bijna zeker per ongeluk. Walvissen eten namelijk geen mensen. Tandwalvissen, zoals potvissen, hebben tanden en eten onder meer inktvis en vis.
Per keer krijgt een walvis één jong. Een walvisjong noem je een kalf. En het mannetje heet stier, en het vrouwtje koe.
De ammoniak in urine is zelfs voedzaam voor waterplanten. En daarbij doen alle dieren die in de zee leven hun behoefte in het water, met als absolute topper de Blauwe vinvis, een walvis die per keer zo'n 250 liter in de zee loost.
Het ging er niet vredelievend aan toe. Misschien vraag je je af hoe men door dit geweld heen nog hun werk kon doen aan boord van zo'n schip. Het antwoord ligt verscholen in het feit dat walvissen geen stembanden hebben.
Zingende mannetjes
Blauwe vinvissen van beide seksen produceren verschillende soorten ééntonige zanggeluiden, maar alleen de mannetjes 'zingen' echt. De mannetjes maken ook veel meer geluid en produceren verschillende klanken om verschillende redenen, hoewel de wetenschappers niet altijd weten wat die redenen zijn.
Dolfijnen: niet zien maar horen
Ze gebruiken het om elkaar te roepen. Om eten te kunnen vinden gebruiken dolfijnen hun oren in plaats van hun ogen. Vanuit hun kop kunnen dolfijnen hoge pieptonen uitzenden die weerkaatsen tegen bijvoorbeeld een vis. De weerkaatsing wordt weer opgevangen in de onderkaak van de dolfijn.
De orka is de op een na grootste tandwalvis; de grootste is de potvis. Ook al behoren orka's, zwarte zwaardwalvissen en grienden tot de familie delfinidae (dolfijnen: de grootste familie in de suborde tandwalvissen), worden ze 'walvis' genoemd, en dolfijnen, die tot dezelfde familie behoren en kleiner zijn, niet.
Hij zwemt immers in zee en komt zelden aan de wal.”Antwoord:Een walvis leeft niet op de wal en is officieel ook geen vis. Hij heeft geen kieuwen maar longen, en in plaats van kraakbeen beschikt een walvis over een skelet.
Eten met tanden of zeven
Ze hebben een enorme bek zonder tanden, maar met baleinen. Dat zijn hoornplaten die in rijen aan het gehemelte van de bovenkaak hangen. Met die baleinen zeven de walvissen hun voedsel uit het water.
De walvis staat bekend om zijn massieve grootte, maar ook zijn intelligentie is heel indrukwekkend! Zo weten walvissen over enorme afstanden met elkaar te communiceren en hun activiteiten te coördineren, zowel zelfstandig als in groepsverband.
De kleinste walvisachtigen zijn de Nieuw-Zeelandse Hector- dolfijn en de Vaquita-bruinvis, beide meten maximaal 1,50 m: iets kleiner dan de bruinvis.
Vis in het boek Jona 2
Jahwe zond een grote vis om Jona te verzwelgen. En Jona zat in de buik van de vis, drie dagen en drie nachten en hij bad tot God. Toen sprak Jahwe tot de vis en de vis spuwde Jona op het droge.
De grootste walvissen hebben geen natuurlijke vijanden, maar de kleine walvissen, de jonge of gewonde wel. Zij moeten opletten voor orka's en grote haaien.
"Het vlees van de walvis wordt vernietigd in een verbrandingsoven. Botten gaan naar Naturalis. Het team neemt ook weefsels mee, zoals spieren, lever, nieren en het hart. Die worden voor onderzoek naar de Universiteit Utrecht gebracht."
1. Blauwe vinvis. Een verrassende nummer 1: de blauwe vinvis is zowel het grootste als het luidste dier op aarde. Hun lage frequentie tonen, waarmee ze communiceren onder water, zijn met zo'n 188 dB kilometers verderop nog te horen.
The Who: Oorverdovend
Bij een concert van Deep Purple wordt in 1972 een volume van 117 dB gemeten en The Who gaat er in 1976 doodleuk overheen met 126 dB. Oorverdovend hard!
Wanneer een mens schreeuwt, heeft dit gemiddeld een sterkte van zo'n 70 decibel. Het dierenrijk kan er ook wat van, want een aantal van de meest luidruchtige dieren op aarde gaat ver boven die 70 decibel heen.