De meest voorkomende oorzaken van de stijve teen zijn: Slijtage van het kraakbeen (zichtbaar op röntgenfoto) of breuken in de teen. Bij sommige sporten is het risico op hallux rigidus aanwezig, bv voetbal (door trappen tegen de bal), of sporten waarbij veel gesprongen wordt (volleybal, turnen)
De voornaamste klachten zijn pijn en de verminderde beweging in de grote teen. Pijn en verminderde beweging komen door artrose, reuma of een ernstige scheefstand van de grote teen. De gewrichtsknobbel kan ontstoken raken waardoor deze rood en pijnlijk wordt.
Een beknelde zenuw in uw voet kan erg vervelend zijn. Het doet pijn op de bal van uw voet en soms in uw tenen. Lopen doet pijn, vooral als u strakke schoenen of hakken draagt.
Ruime, comfortabele schoenen geven het bot in de voet de ruimte, waardoor de druk op de zenuw zal verminderen. Inzetstukjes of kussentjes in de schoenen helpen daarbij. Daarnaast kan de chirurg medicijnen voorschrijven. Meestal helpt dit de klachten verminderen.
De meeste pijnklachten komen voor aan de grote teen of hallux. Dit kan veroorzaakt worden door artrose, een hallux valgus of stijfheid in het grote teengewricht. Op of tussen de tenen kan overmatige eeltvorming of een likdoorn of wrat ontstaan wat zorgt voor pijnlijke tenen.
Perniones zijn wintertenen of -voeten. Perniones is een abnormale reactie van de kleine haarvaatjes in de huid op koude. De grotere vaatjes in de lederhuid gaan vernauwen om de warmte in de huid vast te houden. De kleine haarvaatjes gaan echter verwijden, in plaats van vernauwen, waardoor de huid blauwrood gaat zien.
Veel mensen met reuma hebben pijn of stijfheid in hun voeten. Problemen aan je voeten ontstaan daarnaast ook door opgezwollen gewrichten, vergroeiingen of standsveranderingen van je voet. Je kunt daarnaast last krijgen van een veranderde drukverdeling onder je voeten of een kwetsbare huid en nagels.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
Zenuwen zijn extreem gevoelig aan manipulatie: na de ingreep kan u op sommige plekken in de voet een licht verminderd gevoel vaststellen. Dit recupereert spontaan over verloop van enkele maanden.
De pijn verminderen kan met een natte doek maar houd rekening met kou, dit verergert de ontsteking. Een pijnstiller slikken is toegestaan om de pijn te verlichten. Nadat de pijn wegtrekt is het belangrijk om de teen weer te bewegen.
Een klapvoet is het gevolg van een verlamming die de voet en tenen heffen, waardoor bij het lopen de voet niet goed afwikkelt of naar beneden valt. Meestal is er ook een andere groep spieren verzwakt, namelijk de spieren die de enkel stabiliseren bij het lopen en staan.
Bij een tarsaal tunnel syndroom, TTS of 'Tarsale Tunnel Syndroom' is er sprake van een beklemming van een zenuw in de voet. Deze zenuw (de nervus tibialis posterior) bevindt zich aan de binnenzijde van de enkel. De beklemming van deze zenuw kan er voor zorgen dat het gevoel en de motoriek van de voet verstoord raken.
Een spreidvoet is uiterst zelden aangeboren. Meestal ontstaat hij door jaren- of zelfs decennialange verkeerde belasting van de voeten. Anders dan de platvoet of de doorgezakte voet is hier niet een gebrek aan beweging de oorzaak, maar meestal het dragen van ongeschikt schoeisel.
Wandelen is één van de meest toegankelijke manieren om in beweging te komen. Zelfs als u last heeft van uw gewrichten, zoals bij artrose, is wandelen uitermate geschikt.
Zuivelproducten, eieren, vlees en suiker staan erom bekend bij sommige artrosepatiënten de gewrichtsklachten te verergeren. Wees hier bij klachten in ieder geval behoudend mee. Een verhoogde inname van vitamine C leidt tot een verminderde kans op achteruitgang van het kraakbeen en pijn in de gewrichten.
Hoe een tarsaal-tunnelsyndroom wordt behandeld, hangt af van de oorzaak van de verstoorde zenuw. Als er een zwelling of botuitstulping tegen de zenuw aanduwt, gaat dit niet vanzelf over.
Oorzaken. Verdikte pezen, cysten, (rheumatoïde) arthritis van de enkel, standafwijkingen voet (platvoeten), overbelasting (beroepen die lang rechtstaan vereisen, atleten) Diabetes mellitus, zwangerschap, schildklierlijden en neurofibromatose zijn risicofactoren voor het ontwikkelen van een tarsaal tunnel syndroom.
Een typische test bij klinisch onderzoek is het teken van Phalen en Tinel, waarbij bij druk op de pols (test van Phalen) of bij tikken t.h.v. de pols op de plaats van de zenuw (teken van Tinel) er een toename van de klachten optreedt met tintelingen in de betrokken vingers.
Een zenuw kan tijdelijk uitgeschakeld worden door een verkeerde houding zoals bij een 'slapende' hand of voet of bij een gekneusde zenuw na een harde klap of hoge druk van buitenaf. Deze vormen van zenuwbeschadiging gaan na enige tijd vanzelf weer over.
Behandeling. Fysiotherapie maakt het mogelijk om spieren te versterken en te strekken om de druk op de zenuw te verlagen. Allereerst voert de therapeut een gesprek met u over uw klachten en eventuele voorgeschiedenis met het probleem. Daarna wordt een lichamelijk onderzoek uitgevoerd.
Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed. Andere medicijnen helpen wat beter tegen de pijn. Bewegen is goed, ook bij pijn. Wordt de pijn erger, stop dan.
Symptomen artrose in de voet
Stijfheid in het gewricht. Dit treedt vooral op als u weer gaat bewegen na een tijd van rust. Daarom voelt u vaak stijfheid in de voet als u 's ochtends opstaat. Na 10 tot 30 minuten bewegen verdwijnt de stijfheid grotendeels.
Klachten zijn pijn en stijfheid in het gewricht, vooral bij het opstaan. Artrose ontstaat meestal in de heup, knie of duim. Bewegen helpt tegen de pijn. Pijnstillers kunnen klachten verminderen.