Rode ui is verwant aan de gele ui maar dan zoeter (met een hoger suikergehalte) en extra knapperig. Precies daarom is rode ajuin onze favoriet in koude bereidingen. Geef je salade of broodje extra pit én kleur met een paar rode uiringen.
Rode uien zijn de beste uien om rauw te eten, en ze zijn dus ook heerlijk door je guacamole, salade of om in te maken.
De rode ui smaakt minder scherp dan de witte, waardoor het perfect samen gaat bij een zelfgemaakte salade. Verder kan de rode ui ook gebruikt worden bij verschillende wildgerechten, maar bijvoorbeeld ook bij heerlijke Surinaamse gerechten.
De witte ui is een erg scherpe ui met een iets zoetere smaak dan de gele ui. Je kunt witte uien gebruiken in allerlei culinaire toepassingen zoals koken, stoven of bakken. Ze worden vaak te scherp gevonden om rauw te eten.
Gele ui smaak
De gele ui is super veelzijdig. Hij is geschikt om mee te koken, stoven of bakken en past bij vele gerechten, soepen en sauzen. De ui kun je ook prima rauw gebruiken. Een paar ringen rauwe ui geeft pit aan een stamppot of salade.
De meest voorkomende ui is de gele ui die we in Nederland voornamelijk ui of tuinui noemen. Deze soort ui kun je voor veel gerechten gebruiken! Zo is de ui lekker als basis voor je soep, de pasta of bij een vleesgerecht. De gele ui heeft een sterke smaak en geur, die vermindert bij verhitting.
Een beetje geduld levert veel extra gezonde stoffen op. Rode uien zijn gezonder dan witte uien en de standaard uien met een goudbruin schilletje. Er zitten meer fytonutriënten in rode uien, vooral meer polyfenolen. De rode uien hebben meer voedingswaarde en geneeskracht dan hun witte en goudgele broeders.
Deze uien verschillen niet alleen van smaken, kleur en vorm, ze groeien ook anders. De gele en rode ui groeien uit in één bol, terwijl sjalotjes samengroeien in bolletjes, net als knoflook. Conclusie: De drie uien hebben dus ieder zijn kwaliteiten, maar komen ook overeen met elkaar. Het blijft tenslotte familie!
sjalot. De sjalot is niet echt een ui, maar wel familie van. Niet heel scherp, een iets verfijndere en zoetere smaak dan ui. Als ze eenmaal gebakken zijn, ontwikkelen ze een zoete, pittige uiensmaak met een hint van knoflook.
Het liefst rauw, dan bevat de ui namelijk de meeste vitaminen en 'antibiotische' eigenschappen. Dat wil zeggen dat hij het in zich heeft om bacteriën de deur te wijzen. En om het helemaal mooi te maken: in ui zitten ook polyfenolen, die in het bezit zijn van ontstekingsremmende eigenschappen.
Als je de smaak minder scherp wilt maken, snijd ze dan in schijfjes en week ze in melk of giet kokend water over de schijfjes en laat even staan. Spoel ze af met koud water.
Want het één met het ander vervangen kan prima als het om warme of gegaarde bereidingen gaat. Onthou dan het volgende: 1 kleine ui = 3 kleine sjalotten. Als je eigenlijk een ui zou fruiten kan je dus drie sjalotten gebruiken, en als je een sjalotje zou bakken neem je een derde van een ui.
Bomvol met antioxidanten
Uien zijn een uitstekende bron van antioxidanten; ze bevatten zelfs meer dan 25 verschillende varianten van flavonoïde antioxidanten (12). Vooral rode uien bevatten anthocyaninen – speciale plantenpigmenten uit de flavonoïdenfamilie die de uien hun dieprode kleur geven.
Uien vormen een uitstekende bron van antioxidanten, maar je vindt ze bijvoorbeeld ook terug in olijfolie en rode bosvruchten. Daarnaast zitten er in uien ook heel veel micronutriënten: vitamine B, vitamine C, heel veel kalium, fosfor en calcium. Hierdoor hebben ze ook een goede werking op onze botten en gewrichten.”
Gezonde keuze
Zo bevat een ui weinig calorieën, maar veel vitamines en antioxidanten. Vanuit het Voedingscentrum wordt geadviseerd om minimaal 250 gram groente per dag te eten. Dit is voor velen geen gemakkelijke opgave, maar door een ui toe te voegen aan je gerecht is deze doelstelling makkelijk te bereiken.
de stofjes in daslook, ui en knoflook werken antischimmel, antiviraal en antibacterieel. ze bevatten selenium (sterke antioxidant) en zwavel, dit zijn belangrijke stoffen voor o.a. de leverontgifting en de aanmaak van een belangrijke antioxidant glutathion genaamd. ze bevorderen de thermogenese.
LENTE UIEN:
De smaak is mild, zacht en subtiel, en komt dichter bij de smaak van prei dan van ui. De ringetjes van deze ui en lekker om rauw te verwerken maar ook geschikt in een roerbakschotel.
Witte uien
Ze zijn scherper en tegelijk zoeter van smaak dan de meeste andere uiensoorten.
Vooral het hoge gehalte aan de polyfenolen, die ook ontstekingsremmend werken, maakt van de ui een echt wondermiddeltje voor je gezondheid. Ajuin zit ook barstensvol vitamine C (vooral bosuitjes en bieslook), B6 en B11, mineralen zoals molybdeen, mangaan, kalium en triptofaan (een aminozuur).
Een sjalotje heeft een fijnere smaak dan de ui. Wanneer je een sjalot verwarmt karamelliseren de suikers, waardoor een zoetige smaak ontstaat. Sjalotjes worden vaak gebruikt in sauzen en salades. De ui wordt vaak gebruikt als basis van gerechten.
Sjalotjes kunnen eigenlijk in ieder gerecht ui vervangen waar een wat mildere en verfijndere smaak gewenst is. Denk bijvoorbeeld aan rauw over een salade, of in een sjalottensoep die je kunt laten smaken als een restaurantwaardige uiensoep door simpelweg de ui te vervangen.
P.S. net als de groene delen van de bosui kan je ook prima de groene delen van prei in je gerecht verwerken.
Uien bevatten quercetine
Uit onderzoek blijkt dat mensen die volop uien eten, een lager risico op sterfte door hart- en vaatzieken hebben dan mensen die geen uien eten. Dit komt waarschijnlijk door het hoge gehalte aan quercetine, een antioxidant die ook veel voorkomt in thee, appels, druiven, broccoli en rode wijn.
Een bekend grootmoedersmiddel tegen een verstopte neus bij verkoudheden is het gebruik van rauwe uien. Een halve ui op het nachtkastje tijdens het slapen zou de neus ontstoppen en toelaten om vrijer te ademen (1). De ui zou ook de duur van verkoudheden inkorten.
Goed voor het hart
Uien hebben volgens wetenschappelijk onderzoek zich bewezen als zijnde goed voor hart en bloedvaten. Een ui eten verlaagt het risico op bloedklontering waardoor de kans op het krijgen van een hartaanval wordt verlaagd.