Branden en blussen
De kalksteenbrokken (of de schelpen) worden daartoe gebrand in een kalkoven tot CaO (ongebluste kalk), dat door toevoeging van water (blussen) in calciumhydroxide (gebluste kalk) overgaat, waarbij een aanzienlijke hoeveelheid warmte vrijkomt.
De kalk (CaCO3) wordt in een kalkoven tot meer dan 1000 °C verhit. Hierbij ontleedt deze kalk in calciumoxide (CaO) en koolzuurgas (CO2), dat ontwijkt. Bij het branden was continue toezicht nodig om er voor te zorgen dat de temperatuur in de oven constant bleef.
Calciumoxide wordt in grote hoeveelheden toegepast bij de productie van kalkzandsteen (een mengsel van zand en ongebluste kalk dat onder druk en stoom wordt omgezet in een stevig bouwmateriaal). Het wordt ook toegepast als warmteleverancier in militaire gevechtsrantsoenen.
Calciumoxide ('ongebluste kalk') is een poeder dat onder meer in de bouw en in de landbouw wordt gebruikt. Blootstelling kan leiden tot irritatie van huid, ogen en slijmvliezen.
Laten we dit meteen even duidelijk maken: vanuit medisch oogpunt is het absoluut geen goed idee om krijt te eten. Volgens de Amerikaanse National Library of Medicine kan het doorslikken van grote hoeveelheden krijt leiden tot buikpijn, obstipatie, diarree, misselijkheid en braken, maar ook kortademigheid en hoesten.
Bij het verwarmen van water daalt de oplosbaarheid van calcium en magnesium. De opgeloste stoffen worden dan harde vaste stoffen die zich hechten aan elkaar en neerslaan als kalkaanslag. Calciumcarbonaat (CaCO₃) is de chemische term voor kalkaanslag, kalksteen of gewoon kalk.
Calcium, oftewel kalk, is een belangrijk mineraal voor het lichaam. Het is nodig voor de opbouw en het onderhoud van botten en gebit.
Kalk branden
Schelpen of kalksteen (Calciumcarbonaat – CaCO3) worden in een oven gebrand bij temperaturen rond 900 ° C waarbij koolstofdioxide (CO2) wordt afgescheiden en Calcium Oxide (CaO) wordt gevormd. De gebrande kalk noemen we de levende of ongebluste kalk.
Kalk is een verzamelnaam voor alkalische zouten van calcium. Onder alkalisch verstaan we het volgende: Stoffen die basisch zijn, en dus juist niet zuur. Oplossingen die basisch zijn zoals natronloog.
Schelpen branden niet. Schelpen worden gewonnen in de Waddenzee of in Zeeland. Er mag niet meer gewonnen worden dan er jaarlijks op natuurlijke wijze bijkomt.
De stof is ingedeeld als irriterend voor de huid en de ademhalingswegen en kan ernstig oogletsel veroorzaken. Er is geen zorg voor tegengestelde systemische effecten, omdat lokale effecten (pH-effect) het grootste gevaar voor de gezondheid vormen. Volg de adviezen op uit hoofdstuk 4.1. Dit product is niet brandbaar.
Kalksteen is een afzettingsgesteente dat bestaat uit een versteende opeenhoping van calciumcarbonaat (kalk, CaCO3) en dat vooral gevormd wordt in een marien milieu. Op de plekken in Nederland waar nu kalksteen ligt is dus ooit zee geweest.
Toepassingen. Calciumhydroxide is een base en wordt gebruikt om zure grond te neutraliseren en om bijvoorbeeld ammoniak terug te winnen bij chemische processen waarbij ammoniak wordt gebruikt. Het wordt gebruikt in metselkalk, wasmiddelen en als waterontharder.
De calciumoxide wordt met water geblust tot calciumhydroxide (Ca(OH)2, gebluste kalk, ook simpelweg genaamd kalk). Bij toevoegen van een bepaalde hoeveelheid ontstaat gebluste kalk in de vorm van een poeder (kalkpoeder), bij meer water ontstaat een vochtige kalkoplossing (kalkverf).
Kalk neutraliseert het zuur in de bodem en maakt grond kalkrijker, verder verbetert kalk in de regel de bodemstructuur. Kalk voorziet de planten bovendien van twee zeer belangrijke voedingsbestanddelen: calcium (kalk, Ca) en magnesium in de vorm van magnesiumoxide (MgO) dat door veel planten makkelijk wordt opgenomen.
Kalkaanslag is wit, maar voordat dit echt duidelijk zichtbaar is, kunt u de vorming ervan al herkennen. Meestal ziet u dan een doffe laag op glazen of kranen en verzwakt de straal van de douche als kalk zich in de douchekop ophoopt. Hoe langer u kalk laat zitten, hoe lastiger het is om de aanslag weg te halen.
Kalk in water is niet slecht of schadelijk voor de menselijke gezondheid, en ook planten en dieren hebben er geen last van. Sterker nog: kalk (calcium) is onontbeerlijk voor zowel mensen, dieren als planten.
Er heerst soms het idee dat er te veel kalk in het kraanwater zit en dat je dat kunt verwijderen door water te koken. Helaas werkt dat niet helemaal zo. Als je water kookt verdampen er watermoleculen, maar de mineralen, zoals kalk, blijven juist achter.
De mineralen calcium (kalk) en magnesium bepalen de hardheid en zijn noodzakelijk voor de mens. Je botten worden er sterk van en je verteringssysteem werkt door kalk ook beter. Bovendien kan magnesium helpen tegen hart- en vaatziekten.
Het is een witte vaste stof die slecht oplosbaar is in water. Calciumcarbonaat (CaCO3) of krijt komt in de natuur veel voor, bijvoorbeeld in kalksteen.
Wie de tijd, die aan de bereiding en de afwas besteed wordt wil inkorten, kan een voorraadfles kalkwater "in bedrijf houden". De gemakkelijkste werkwijze : 1. vul een voorraadfles van 5 liter met leidingwater en voeg ongeveer 5 eetlepels Ca(OH)2 toe.
Kalk in leidingwater ontstaat doordat calcium en magnesium met elkaar een verbinding aangaan. Het komt overal in Nederland voor, al is het leidingwater in de ene regio kalkrijker dan in de andere. De hoogte van het kalkgehalte heeft te maken met waar het water vandaan komt en wat ermee wordt gedaan.
Let wel, het eten van eierschalen kan enorme risico's met zich meebrengen. Eieren kunnen soms zijn besmet met Salmonella-bacteriën, wat kan resulteren in een salmonella-infectie. Daarom is het van belang om je eierschalen te koken, voordat je ze van plan bent te consumeren. En eet vooral geen grote stukken eierschaal.
De risico's van het eten van eierschalen
Volgens het Voedingscentrum zijn in ons land ongeveer 3 op de 10.000 eieren besmet met salmonella. Maar door de eierschalen te koken, is het risico op salmonella-infectie nihil. Een ander risico is dat je met het eten van eierschalen je keel of slokdarm beschadigt.