Helaas kan je in de test niet zien hoe lang je de chlamydia bij je hebt gedragen en is het herleiden van wie je het hebt ook niet altijd mogelijk. Om deze onzekerheid in de toekomst te voorkomen is het belangrijk om bij het hebben van wisselende sekspartners eens in het (half) jaar te testen.
Als vrouw merkt u vaak niets van een chlamydia-infectie. Er zijn dan helemaal geen of alleen vage klachten. Daardoor kan het gebeuren dat u lang blijft doorlopen met een chlamydia-infectie, soms wel jaren. Ondertussen kunt u de ziekte ongemerkt doorgeven.
De behandeling kan bestaan uit 2 pillen die je in 1 keer inneemt of een kuur van 2 pillen per dag die je 1 a 2 weken slikt. Heb je klachten door de chlamydia infectie, dan merk je dat na inname van de medicijnen de klachten gaan afnemen danwel verdwijnen. Zo weet je dat de medicatie zijn werk doet.
Hoelang blijft chlamydia in het lichaam zonder behandeling? Een infectie met chlamydia wordt door het lichaam zelf 'opgeruimd' (geklaard). De helft van de urogenitale infecties is na 1 jaar verdwenen, bijna alle infecties zijn na 3 jaar weg.
Gonorroe kan zich al na enkele dagen manifesteren, terwijl hepatitis B en genitale wratten soms pas na een half jaar kunnen aangetoond worden. De meeste soa's zijn na 3-4 weken aantoonbaar.
Er zijn vaak geen of alleen vage klachten. Daardoor kunnen ze lang blijven doorlopen met een chlamydia-infectie, soms wel jaren. Ondertussen kan de ziekte ongemerkt worden doorgegeven.
En hebben jullie in het begin van jullie relatie geen soa-test gedaan? Dan weet je nooit zeker of je allebei geen soa hebt uit de tijd voor je relatie. Je kunt namelijk ook een soa hebben als je geen klachten hebt. Je kunt een soa in je relatie dus aan elkaar blijven doorgeven zonder dat je dat weet.
Als je vaker dan één keer chlamydia hebt gehad, dan wordt de kans op onvruchtbaarheid groter. Heb je wisselende seksuele contacten, dan is het belangrijk om regelmatig voor onderzoek naar de GGD te komen. Een chlamydia-infectie kan namelijk aanwezig zijn, zonder dat je klachten hebt.
Als je een positieve uitslag hebt, dan zijn er antistoffen in je bloed gevonden. Je hebt dan waarschijnlijk in het verleden een infectie gehad met chlamydia. Vervolgonderzoek moet uitwijzen of de infectie nog actief is. Dit kan onderzocht worden met urine of met een uitstrijkje van de baarmoedermond.
Gynaecologen doen, als er vruchtbaarheidsproblemen spelen veelal bloedonderzoek om aan te tonen of een patiënt ooit chlamydia heeft gehad. Via bloedonderzoek kan worden aangetoond of je ooit chlamydia hebt opgelopen, een uitslag zegt niks over het nu bij je dragen van de chlamydia bacterie.
Wij adviseren je om minimaal zeven dagen te wachten met seks. Dit heeft twee redenen: Na zeven dagen is de chlamydia-bacterie uit je lijf verdwenen. Je kunt de bacterie dan niet meer overdragen aan je sekspartner.
Chlamydia-infecties komen relatief veel voor onder jongeren en jong volwassenen. Soms ruimt het lichaam de infectie zelf op, in andere gevallen kan een chlamydia-infectie tot complicaties leiden. Bij vrouwen uit zich dat bijvoorbeeld in een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en soms zelfs in onvruchtbaarheid.
Als je klaar bent met de behandeling kun je nog wel besmettelijk zijn. Dit duurt tot een week na de behandeling. In die week moet je dus helemaal geen seks hebben. Ook niet met condoom en ook niet met je handen of je mond.
De kans op onvruchtbaarheid neemt toe, als je vaker besmet wordt met chlamydia. Ook mannen kunnen onvruchtbaar worden door chlamydia als zij een bijbalontsteking krijgen. Een bijbalontsteking gaat meestal met veel pijn gepaard. De zaadkwaliteit kan dan heel slecht worden.
Chlamydia en gonorroe oplopen zonder seksueel contact
Gonorroe of chlamydia oplopen zonder seks (penetratie) is ook mogelijk door orale seks. Deze SOA's kunnen zich dan namelijk nestelen in de keel waardoor er een grote kans is dat je de SOA weer doorgeeft.
Als vrouwen niet op tijd behandeld worden voor chlamydia kunnen soms ernstigere klachten ontstaan, zoals: Bekkenontstekingen. Onvruchtbaarheid.
Er kunnen tot die tijd nog dode chlamydia cellen aanwezig zijn die in het onderzoek aangezien kunnen worden voor een actieve infectie. De uitslag geeft aan positief maar in werkelijkheid zijn er geen levende bacterie cellen aanwezig.
Een Chlamydia-behandeling gebeurt met antibiotica. Word je niet behandeld, dan kunnen er op termijn ernstige gezondheidsproblemen ontstaan, zoals ontstekingen aan de eileiders, bijballen en prostaat en het kan uiteindelijk zelfs leiden tot verminderde vruchtbaarheid.
Ja. Een behandeling is geen inenting. Als je opnieuw met de chlamydia-bacterie in aanraking komt, kan je opnieuw worden geïnfecteerd. Het is zelfs zo dat de kans op complicaties zoals onvruchtbaarheid (voor vrouwen) na meerdere infecties veel groter is.
De gynaecoloog zal door onderzoek achterhalen of bij u sprake is van een soa, om welke seksueel overdraagbare aandoening het gaat en een behandeling voorstellen. Er zijn vele seksueel overdraagbare aandoeningen.
Ja, dat kan. Als je chlamydia gehad hebt, en je bent behandeld, kan je het opnieuw oplopen door onveilige seks. Je bouwt er dus geen resistentie voor op. Het kan bovendien zo zijn dat je er de ene keer wel klachten van hebt, en de andere keer niet.
Onbehandelde chlamydia kan vanuit het slijmvlies van je vagina opstijgen naar je baarmoeder en eileiders. In de eileiders kan dan een ontstekingsreactie ontstaan, met als gevolg dat er littekenweefsel wordt gevormd en de eileider dicht komt te zitten.
Kom je in aanraking met sperma, vaginaal vocht of bloed, dan loop je het risico een soa te krijgen. De organismen die soa's veroorzaken overleven buiten het lichaam echter heel kort: van een vieze wc-bril krijg je dus geen soa.
HIV, hepatitis B, syfilis, chlamydia, herpes genitalis en gonorroe kunnen tijdens de geboorte worden overgedragen op de baby. Een SOA krijg je niet door uit het kopje van een ander te drinken. Je krijgt het ook niet via een hoestbui, insectenbeten of een vieze WC-bril. Ook in het zwembad loop je geen risico.
Soa's die door een virus worden veroorzaakt (herpes, genitale wratten, hiv en hepatitis B) zijn moeilijker te behandelen. Dat wil zeggen: er zijn medicijnen om deze virussen en de klachten te onderdrukken, maar niet om de virussen uit je lichaam te verwijderen.