Stofluizen zijn doorgaans niet makkelijk te zien. De beestjes worden namelijk maximaal vier millimeter groot. Ze zijn grijs, wit of donkerbruin van kleur. Stofluizen kunnen zich snel verplaatsen.
Stofluizen zijn kleine insecten tot maximaal 4 mm lang. Hun kleur is wit, grijs of donkerbruin. De eieren zijn tot 0,5 mm lang en ovaalvormig. Sommige soorten zijn gevleugeld, andere beschikken slechts over vleugelstompjes of hebben in het geheel geen vleugels.
Gebruik een luchtontvochtiger. Stofluizen hebben vocht nodig om te overleven, dus door het vochtgehalte in huis te verlagen zal je ze doden. Installeer enkele luchtontvochtigers, vooral in vochtige delen van het huis zoals kelders en badkamers. Gebruik ze om vocht uit de omgeving te verwijderen.
Stofluizen leven van schimmels en zijn op zich niet schadelijk. Ze zijn verzot op vochtige ruimtes en komen daarom vaak voor in vochtige woningen, magazijnen of schuren. Je vindt ze in vochtig papier, natte vullingen van matrassen of kussen en vloer- of wandbekleding waarop vochtvlekken of schimmel gevormd is.
Kleerluis (Pediculus humanus humanus L.) De kleerluis (Pediculus humanus humanus L.) is een insect dat zich voedt met menselijk bloed dat met de zuigsnuit wordt opgezogen uit de lichaamshuid.
Waar kunnen luizen niet tegen? Malathion, permetrine en dimeticon. In de praktijk blijkt dat luizen steeds ongevoeliger worden voor malathion en permetrine. Aanbevolen door het RIVM: middelen met dimeticon.
Kunnen luizen bijvoorbeeld overleven in bed of in mutsen of sjaals? Dat kan, maar in elk geval niet langer dan 48u. Bovendien zullen ze zich buiten de hoofdhuid ook minder gemakkelijk verspreiden. De eerste focus bij een luizenbehandeling blijft dus het haar.
Stofluizen lijken veel op bladvlooien, maar die kunnen goed springen en hebben een zuigsnuit. De meeste stofluizen springen niet en vliegen ook heel weinig.
Stofluizen vormen een aparte orde van insecten en hebben niets te maken met andere soorten luizen. Ze bijten ons niet en zuigen geen bloed maar ze leven van schimmels, algen en ander plantaardig materiaal. Hun aanwezigheid kan duiden op een te hoge luchtvochtigheid.
De meest voorkomende beestjes die je in je bed tegen zult komen zijn huisstofmijten, bedwantsen (ook wel wandluis of bedluis genoemd) en vlooien. Spinnen zul je vooral rond je bed zien, omdat zij zich voeden aan de muggen, die zich weer aan jou voeden.
Stofluizen zuigen geen bloed op van u, daarnaast bijten en steken zij ook niet. De schade die ze meestal veroorzaken is veelal beperkt. Als ze in grote getale voorkomen dan kunnen zij schade aanrichten aan boekwerk, papieren, schilderijen of andere voorwerpen waar zij zich in de buurt bevinden.
De stofluis heeft een asymmetrische mandibel. Hiermee kan ze voedsel zowel kauwen als opzuigen. Ze voedt zich met schimmels, stuifmeel, algen en korstmossen. Ook dood dierlijk materiaal, zoals een kadaver of een opgezet dier, dient als voedingsbron.
Wanneer de overlast wordt veroorzaakt door de wat grotere plaagdieren zoals muizen, ratten of steenmarters dan verraden meestal de vorm en grootte van de keutels het diersoort. Keutels van muizen zijn zwart/donkerbruin van kleur en zo groot als rijstkorrels.
Nimfen zijn één tot vijf millimeter groot en zijn vrijwel helemaal doorzichtig. Zuigen ze bloed, dan worden ze vuurrood. Nimfen vervellen meerdere malen voor ze volwassen worden, maar hun velletjes zijn pas goed zichtbaar op een donkere ondergrond.
U wordt door bedwantsen gebeten als u ergens slaapt waar bedwantsen zijn. Omdat ze klein en plat zijn, kunnen ze zich goed verstoppen. Vooral in de naden en kieren van bedden en matrassen. Maar ook in kasten, achter schilderijen en achter behang.
Uiterlijk van stofluizen
Enkele stofluizen zijn gevleugeld, andere zijn vleugelloos of hebben slechts vleugelstompjes. Stofluizen verplaatsen zich snel, maar schoksgewijs. De jonge stofluizen lijken sterk op de reeds volwassen exemplaren. Stofluizen vliegen niet.
Als er één insect is die veel op een bedwants lijkt, dan is het wel de zwaluwwants! Deze insecten lijken identiek aan bedwantsen. Zwaluwwantsen zijn een direct familielid van bedwantsen en zien er daarom bijna hetzelfde uit.
Kleine zwarte beestjes in bed zijn mogelijk vlooien of bedwantsen. De beste aanwijzing hiervoor is als je 's morgens regelmatig opstaat met heftig jeukende rode beten. Kunnen het geen muggen zijn? Mogelijk wel als je eerst gezoem hoort.
Ze verbergen zich graag in en rondom het bed maar kunnen zich ook goed schuilhouden in losgeraakte plinten, spleten van muren en kieren rond elektriciteitskabels waar je zelf niet bij kan komen. 's Avonds komen ze uit de kieren, naden en spleten rondom het bed om zich te voeden met het bloed van mens en dier.
"De witte vliegjes zijn een soort luizen. Ze worden ook wel de motluis genoemd. Ze zuigen plantsappen weg bij vooral jonge bladeren." De plaag doet zich vooral voor op plekken met een sterke 'monocultuur'.
De mens kan last hebben van drie verschillende soorten luis: hoofdluis (haarluis), kleerluis en schaamluis. De luis veroorzaakt een irritante jeuk aan de hoofdhuid door een allergische reactie van de huid op het speeksel van de luis.
Springstaarten, Collembola in het Latijn, zijn maar een paar millimeter groot en leven op en onder de grond. Je ziet ze dus meestal niet op de bladeren van je plant lopen. Ze zijn het best te herkennen doordat ze springen. De sprongetjes lijken een beetje op dat van een vlo.
LET OP: met een föhn is het niet mogelijk om neten effectief en veilig dood te drogen! Een föhn is gemaakt om haren te drogen.
Een hoofdluis die niet meer op een hoofd zit, kan niet lang overleven. Er zijn daarom weinig aanwijzingen voor verspreiding via beddengoed of jassen. Het effect van maatregelen zoals het wassen van beddengoed, knuffels, jassen en het stofzuigen van de auto is dan ook onvoldoende bewezen.
Als je goed kijkt, kan je de luizen zelf zien. De eitjes of 'neten' van de luizen zitten stevig vastgekleefd aan de zijkant van de haren. Die kan je ook gewoon zien, en zelfs voelen als je het haartje tussen je vingers laat glijden.