In Nederland is het niet toegestaan om islamitisch te trouwen voordat er een burgerlijk huwelijk tussen partijen is gesloten. Daarnaast wordt een islamitisch huwelijk niet als een rechtsgeldig huwelijk beschouwd binnen de Nederlandse rechtsorde.
Het huwelijk is bijna verplicht voor elke moslim, tenzij hij hiertoe belemmerd wordt door bijvoorbeeld gezondheidsredenen.
De rol van de imam. Zoals uit de beschreven wijze van huwelijksvoltrekking blijkt, is de aanwezigheid van een imam niet vereist bij de sluiting van een islamitisch huwelijk. In ieder geval is hij geen formeel vereiste voor de totstandkoming van het islamitische huwelijk.
Het islamitisch recht kent verschillende manieren om een huwelijk te ontbinden. De man kan de scheiding eenzijdig uitspreken (Ar.: talâq) en de vrouw kan op haar beurt vragen om een scheiding (Ar.: khul') tegen eventuele teruggave van de bruidsgift (Ar.: mahr).
Als de bruidegom geld of goederen betaalt aan de (familie van de) bruid, heet dit een bruidsprijs. In de islam betaalt de bruidegom een bruidsprijs (mahr) aan de bruid.
Bij Arabische bruiloften doen ze het meer traditioneel vanuit een islamitisch perspectief, waarbij de bruidegom betaalt voor alles wat met de bruiloft te maken heeft. Terwijl in de Zuid-Aziatische cultuur de familie van de bruid voornamelijk betaalt voor alles wat met de bruiloft te maken heeft, behalve de Valima.
In Nederland is het niet toegestaan om islamitisch te trouwen voordat er een burgerlijk huwelijk tussen partijen is gesloten. Daarnaast wordt een islamitisch huwelijk niet als een rechtsgeldig huwelijk beschouwd binnen de Nederlandse rechtsorde.
Bij khul', echtscheiding voor compensatie, geeft een vrouw haar bruidsschat terug of betaalt een ander bedrag aan haar man om een echtscheiding te verkrijgen . Traditionele jurisprudentie beschouwt zijn toestemming als essentieel, hoewel het niet wordt genoemd in de Koran of in veel van de profetische tradities die ernaar verwijzen.
De echtscheiding (talaq) moet driemaal uitgesproken worden met tussenpozen van een maand. De hoop is dat de geschillen in die tijd bij gelegd kunnen worden en dat geeft ook ruimte voor mediation.
Deze religieuze huwelijksceremonie kan worden gehouden in een familiehuis , een moskee of een locatie zoals een restaurant. De Nikkah is zowel een viering als een formele overeenkomst, waarbij beide partijen een contract aangaan wanneer het paar officieel verklaart "Ik accepteer."
Zo komt overspel (zina) ook aan orde in de Heilige Qor-aan. Zina betekent seksuele gemeenschap tussen een man en vrouw die niet getrouwd zijn. Of het nu gaat om overspel waarbij de man en de vrouw getrouwd zijn of niet getrouwd zijn. De islam beschouwt zina hoe dan ook als een grote zonde.
Islamitisch recht verplicht de man tot betaling van een bruidsgave. Partijen zijn in beginsel vrij ter bepaling van de hoogte van de bruidsgave. In veel islamitische culturen, met name in Afghanistan en Iran, komt het voor dat partijen soms zeer hoge bedragen of onroerend goed als mahr overeenkomen.
De vraag of de trouwring rechts of links gedragen wordt, is binnen de islam ondergeschikt aan de vraag of een trouwring überhaupt mag. De koran verbiedt mannen immers het dragen van goud en zijde. Die materialen zijn voorbehouden aan de vrouw. Een man mag wel een trouwring uit een ander edelmetaal zoals platina dragen.
De juiste tijd en leeftijd om te trouwen is wanneer het individu zowel seksuele als mentale volwassenheid bereikt . Mentale volwassenheid kan betekenen dat men in staat is een hartelijk gezinsleven op te bouwen en de rechten van familieleden te vervullen.
Een verloving eindigt op de dag van voltrekken van het huwelijk. Er zijn geen wettelijke voorschriften over hoe lang de periode tussen het huwelijksaanzoek en het huwelijk mag zijn. Er zijn paren die meerdere jaren verloofd zijn voor hun bruiloft, anderen trouwen al na een paar maanden of zelfs weken.
De grote rechten van de moeder zijn bekend en het is een plicht om haar te eren en goed te behandelen. Maar als de situatie is zoals beschreven en de vrouw in kwestie schade zal ondervinden door bij haar moeder te wonen en ze wil in haar eigen appartement wonen, dan is dat geen zonde voor haar, zolang de plek veilig is en er geen slechte...
Echtscheiding veroorzaakt ernstige schade aan een vrouw en het is niet toegestaan voor een man om een dergelijke stap te nemen, behalve om een geldige reden volgens de Sharia. Volgens de Sharia hoeft de man deze actie echter niet te rechtvaardigen, omdat het een privéaangelegenheid is.
Het islamitisch huwelijk wordt gezien als een contract tussen man en vrouw. Moslimstellen kunnen aan een imam vragen om hen aan elkaar te verbinden, maar kunnen ook hun verbintenis tegenover elkaar uitspreken. Rechtsgeldig is het islamitische huwelijk niet in Nederland.
U mag maar met één persoon tegelijk trouwen of een geregi- streerd partnerschap sluiten. U mag ook niet al getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben met iemand anders.
In de Islam heeft een vrouw het recht om een scheiding aan te vragen als daar een geldige reden toe is. Als er geen geldige reden is, dient de echtgenoot toestemming te geven, maar kan hij financiële compensatie daarvoor vragen (bijvoorbeeld de bruidsschat). Zo'n scheiding wordt khul' genoemd.
Naar Nederland recht zijn er daarom geen rechtsgevolgen aan het islamitisch huwelijk verbonden. Daarnaast is het sluiten van een islamitisch huwelijk strafbaar gesteld, aldus de man. De vrouw voert terecht aan dat de Nederlandse wet het huwelijk alleen in zijn burgerlijke betrekking beschouwt.
Een huwelijk is toegestaan voor een man met een kuise vrouw, hetzij moslim of van het volk van het Boek (Arabisch Ahl al Kitab, Joden, Sabiërs en Christenen), maar niet met polytheïsten (of "afgodendienaars": Yusuf Ali vertaling of "afgodendienaressen": Pickthall vertaling). Voor vrouwen is een huwelijk met het volk van het Boek niet toegestaan.
In de Marokkaanse cultuur is het gebruikelijk dat de kosten van de bruiloft worden gedeeld tussen de families van het bruidspaar. Traditioneel dragen de ouders van zowel de bruid als de bruidegom bij aan de kosten van de bruiloft, hoewel tegenwoordig ook vaan het bruidspaar zelf betaald of mee betaald.