Maar de ziekte bestaat vandaag ook nog. De uitbraken zijn echter veel beperkter en vooral: dankzij antibiotica is de ziekte te genezen. Er bestaan verschillende soorten van pest, die allemaal door hetzelfde type bacterie worden veroorzaakt, de Yersinia pestis. De bacterie wordt overgedragen door besmette vlooien.
Builenpest kent een hoge mortaliteit; zonder behandeling overleeft minder dan 40% van de geïnfecteerde personen. De meeste sterfte vindt tussen de derde en vijfde dag na de eerste symptomen plaats. De builenpest is met antibiotica effectief te behandelen indien de behandeling tijdig gestart wordt.
Wereldwijd neemt het aantal pestgevallen de laatste 10 jaar beduidend af. Terwijl er in 2008 nog ongeveer 2700 gevallen aan de WHO werden gerapporteerd, waren dit er in 2018 nog maar 248. Gedurende de afgelopen decennia zijn urbane epidemieën gemeld in onder andere Afrika, Zuid-Amerika en Azië.
Zonder behandeling dringt de bacterie in ongeveer de helft van de gevallen door in de bloedbaan en veroorzaakt sepsis (bloedvergiftiging). Onbehandelde sepsis is vrijwel altijd dodelijk.
Een van de beruchtste ziekmakers is Yersinia pestis. In de jaren 541-543 na Christus trof deze pestbacterie het Oost-Romeinse Rijk, ook wel Byzantijnse Rijk genoemd, van keizer Justinianus I. De keizer, naar wie de ziekte is vernoemd, kreeg zelf ook de pest, maar overleefde het.
Sharon DeWitte onderzoekt skeletresten om aanwijzingen te vinden over overlevenden van de middeleeuwse pest uit de 14e eeuw. Een nieuw onderzoek suggereert dat mensen die de middeleeuwse massamoordplaag, bekend als de Zwarte Dood, overleefden, aanzienlijk langer leefden en gezonder waren dan mensen die leefden voordat de epidemie in 1347 toesloeg.
De dood lag overal op de loer. Kindersterfte, dijkdoorbraken, hongersnoden, stadsbranden, dodelijke ziekten, plunderende landsheren of grootschaliger oorlogsgeweld beheersten het dagelijks leven.
Er wordt algemeen aangenomen dat de Zwarte Dood het gevolg was van de pest, veroorzaakt door infectie met de bacterie Yersinia pestis . Moderne genetische analyses geven aan dat de stam van Y. pestis die tijdens de Zwarte Dood werd geïntroduceerd, voorouderlijk is aan alle bestaande circulerende Y. pestis-stammen waarvan bekend is dat ze ziekten bij mensen veroorzaken.
Twee inspuitingen met het vaccin blijken genoeg om proefdieren te beschermen tegen zowel de Bacillus anthracis als de Yersinia pestis, de bacterie die de pest overbrengt. Zelfs als de dieren worden blootgesteld aan (normaal) dodelijke dosissen.
Angst en discriminatie. Angst leidde ook tot het aanwijzen van een zondebok en tot discriminatie van groepen in de samenleving. Zo kregen de joden al bij de pestuitbraken in de 14e eeuw de schuld van de pest en de noodlottige gevolgen daarvan, wat in een aantal steden leidde tot pestpogroms en verbanning van de joden.
A: Vlooien raken besmet door zich te voeden met geïnfecteerde dieren zoals chipmunks, prairiehonden, konijnen, grondeekhoorns, rotseekhoorns, boomeekhoorns, muizen en bosratten die besmet zijn met de bacterie . De geïnfecteerde vlooien brengen de pestbacteriën vervolgens over op mensen en andere zoogdieren tijdens het bloedzuigen.
De meest voorkomende vorm is builenpest. Andere varianten zijn longpest en septische pest. Deze laatste vorm wordt overgedragen via direct contact met lichaamsvocht, maar kan ook een complicatie zijn bij onbehandelde builen- of longpest.
De Zwarte Dood is de epidemie die van 1347 tot 1352 in Europa woedde en vele slachtoffers maakte, soms tientallen procenten van de bevolking. De epidemie werd veroorzaakt door de pestbacterie en kostte wereldwijd tussen de 75 en 200 miljoen mensen het leven.
De pest is meerdere malen ontstaan in de loop van de geschiedenis en dit kan opnieuw gebeuren, zo waarschuwen wetenschappers. Het Romeinse rijk keeg in de zesde eeuw na Christus te maken met een vorm van de builenpest die genetisch gezien niet kan worden beschouwd als een voorloper van de moderne pest.
De Zwarte Dood was een pestpandemie die Europa trof van 1347 tot 1353. Toen de ziekte in Messina aan land kwam, was Europa totaal niet voorbereid. En de pest bleef terugkomen – 500 jaar lang.
Hoewel de pest snel dodelijk kan zijn (zo is longpest 100% dodelijk binnen de 24 uur na het begin van de symptomen), is het goed te behandelen met antibiotica wanneer de kuur snel genoeg gestart kan worden. De antobiotica kunnen bovendien als profylaxie gegeven worden aan wie risico op besmetting heeft gelopen.
De pest blijft in veel delen van de wereld endemisch en ondanks inspanningen is er nog steeds geen preventief vaccin beschikbaar .
Ja.Mensen die naar het buitenland gaan en in contact kunnen komen met dieren die rabiës kunnen hebben, komen in aanmerking voor vaccinatie. Deze preventieve vaccinatie bestaat uit 2 prikken (op dag 0 en 7).
Mutatie van de pest overleefde generaties lang
Dit kwam vooral doordat deze mensen sterke genen van hun ouders hadden geërfd. Personen die de pest overleefden gaven de gunstige mutaties in hun DNA door aan hun kinderen, waardoor de mutatie bleef overleven. Zelfs vandaag de dag komt de mutatie nog veelvuldig voor.
De edelen op het platteland verloren een deel van hun macht.Handelsactiviteiten in Europa leden eronder, omdat veel mensen stierven.Kooplieden, boeren en ambachtslieden werden welvarender.
De moderne wetenschap heeft ons meer geleerd over de Zwarte Dood. Tegenwoordig kunnen we, in tegenstelling tot de 14e eeuw, snel nieuwe virussen detecteren, hun genoom in kaart brengen en nauwkeurige diagnostische tests voor ziektes ontwikkelen .
De bevindingen waren het resultaat van DNA dat werd geëxtraheerd uit verschillende tanden die werden gevonden in een pestput in Londen . Slachtoffers in Londen stapelden zich in de 14e eeuw zo snel op - zo'n 200 per dag op het hoogtepunt van de pest - dat kerkelijke ambtenaren massagraven of pestputten organiseerden.
Levensverwachting voor mannen 80,3 en voor vrouwen 83,3
In 2023 was de levensverwachting. (Het gemiddeld aantal nog te verwachten levensjaren op een bepaalde leeftijd. ) bij geboorte 80,3 jaar voor mannen en 83,3 jaar voor vrouwen.
Al in de middeleeuwen waren er regels voor het ophalen en storten van huisvuil. In de middeleeuwen had je 5 verschillende geneeskundigen: De gewone arts: na een studie van 15 jaar was je een arts. Artsen hielden zich vooral bezig met inwendige organen en gebruikten ook medicijnen.
Steden en dorpen waren smerig, de straten open riolen; er was geen stromend water en kennis van hygiëne was niet-bestaand . Mest, afval en kadavers van dieren werden in rivieren en sloten gegooid, waardoor het water en de omliggende gebieden werden vergiftigd. Vlooien, ratten en muizen floreerden onder deze omstandigheden.