U krijgt last van allerlei lichamelijke klachten zoals hartkloppingen, benauwdheid, pijn op de borst, duizeligheid, wazig zien, droge mond, misselijkheid, transpireren, trillen, een sterk gevoel dat u moet plassen of poepen, en uw benen voelen alsof ze van elastiek zijn.
Uw hart gaat steeds sneller kloppen, u heeft uw ademhaling niet meer onder controle, u kunt duizelig worden of wazig gaan zien. Het voelt alsof uw lichaam het niet meer aan kan. Dat maakt de angst nog groter en u raakt in paniek.
Een aanval bij een paniekstoornis kan de volgende klachten geven: hartkloppingen, zweten, koude rillingen, duizeligheid, beven. benauwdheid, een vervelend gevoel op de borst. tintelingen of een doof gevoel in handen en/of voeten.
Met 'onverwachte momenten' wordt bedoeld dat er geen duidelijke aanleiding voor is. De aanval treedt op 'uit het niets'. Meestal zijn mensen die herhaaldelijk paniekaanvallen hebben voortdurend bang voor een nieuwe paniekaanval of voor de gevolgen daarvan, zoals een hartaanval krijgen of 'gek worden'.
Wanneer je een paniekaanval hebt, kun je het gevoel krijgen dat je gek wordt, de controle verliest of zelfs doodgaat. Andere angstaanval symptomen zijn hartkloppingen, koude rillingen, misselijkheid, druk op de borst en een gevoel van ademnood.
Recent onderzoek laat zien dat de helft van de mensen met een angststoornis binnen 7,5 maanden herstelt.
Als je last hebt van een paniekstoornis, kunnen situaties die voor een ander heel normaal zijn tot zweethanden, angstige gedachten en regelmatig tot paniekaanvallen leiden. Een paniekaanval kan erg heftig zijn. Je kunt het gevoel hebben gek te worden, de controle te verliezen of een hartinfarct te krijgen.
Bij een angstaanval, ook wel een paniekstoornis genoemd, wordt iemand plotseling overvallen door een intense angst. Dit gaat gepaard met fysieke symptomen, zoals een versnelde hartslag of transpirerende handen, en kan soms vijf tot 30 minuten aanhouden.
Een paniekaanval is beangstigend maar niet gevaarlijk
Tijdens een paniekaanval kunnen lichamelijke sensaties verkeerd geïnterpreteerd worden. Je kan hartkloppingen verwarren met het begin van een hartaanval, of duizeligheid met het idee flauw te vallen.
Paniekaanvallen kunnen opvliegers of koude rillingen veroorzaken. U trilt, beeft of begint te zweten zonder aanleiding. De omgeving ziet er ineens gek uit en het is vaak lastig om na te denken. Ook wilt u het liefst huilen en vluchten.
Medicijnen tegen een angststoornis en depressie (antidepressiva) kunnen helpen bij een paniekstoornis. Voorbeelden zijn citalopram, sertraline, paroxetine of clomipramine. Uw behandelaar legt uit hoe en hoe vaak u de medicijnen moet innemen. Het is belangrijk dat u de medicijnen steeds op tijd inneemt.
Een psycholoog is een expert in het behandelen van angst en paniekaanvallen en een vertrouwenspersoon. Therapie zal je helpen om beter te leren omgaan met de angst. O.a. zal de psycholoog samen met jou op zoek gaan naar de onderliggende oorzaak van jouw angst en je technieken aanleren.
Ook ben je gevoeliger voor pijn. In die zin maakt stress tal van aandoeningen en kwalen erger, waaronder hoofdpijn en migraine, buikpijn, rugklachten en fibromyalgie, een vorm van reuma. Verder kan stress eerder doorgemaakte psychische problemen opnieuw doen opflakkeren, zoals verslaving, angst en depressie.
Het is een gezonde reactie op dreigend gevaar. Het kan echter gebeuren dat deze gezonde angst 'ongezond' wordt en je angstklachten of zelfs een angststoornis ontwikkelt. Mensen met een angststoornis zijn namelijk óók bang in situaties die geen direct gevaar opleveren.
Tijdens een paniekaanval heb je een teveel aan adrenaline en andere stresshormonen in je lichaam. Dat verlaag je door in beweging te komen: ga wandelen, spring op en neer of zwaai met je armen. Maakt niet uit hoe je overkomt – je zult vanzelf merken dat het werkt.
In de meeste gevallen zal je brein de betreffende plek of situatie gaan koppelen aan de angstige lichamelijke gewaarwordingen. Dit betekent dat je vanaf dat moment een paniekaanval krijgt zodra je in dezelfde situatie komt. Zelfs bij het denken eraan kun je al in paniek raken.
Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis, ook wel piekerstoornis genoemd, zijn continu gespannen en piekeren voortdurend. Objectief gezien is er geen reden voor, maar ze zijn constant bang dat er iets vreselijks zal gebeuren.
Een paniekaanval is een snel opkomende, heftige angst die je zomaar lijkt te overvallen. Je bent bang om de controle te verliezen, om gek te worden of misschien wel dood te gaan. Paniekaanvallen zijn heel intens en erg beangstigend. Zo beangstigend dat je een sterke angst voor de angst ontwikkelt.
Bang zijn is normaal en nuttig als er gevaar dreigt. Het helpt om weg te vluchten of te vechten. Vaak bang zijn noemen we angstklachten. Zulke klachten zijn ook normaal als u in uw leven met moeilijke situaties of problemen te maken krijgt.
Kalmeringsmiddelen zijn medicijnen die uw emoties minder sterk maken. Ze helpen vooral tegen angst, zenuwen en stress. Bekende kalmeringsmiddelen zijn benzodiazepinen. Voorbeelden van kalmeringsmiddelen zijn alprazolam, bromazepam, diazepam en lorazepam.
Een angststoornis gaat bijna nooit vanzelf over. Wacht daarom niet met hulp zoeken. Het belangrijkste is dat je toegeeft dat je een probleem hebt en daar iets aan wilt veranderen. Je kunt zelf en samen met mensen om je heen (familie, vrienden) aan jouw angsten werken.
Bij dagelijks gebruik gedurende meer dan twee weken, heeft u kans op 'ontwenningsslapeloosheid'. Uw lichaam verwacht het effect van dit medicijn om in slaap te vallen. Gebruik het daarom alleen af en toe en nooit meer dan enkele dagen achter elkaar.
Een paniekaanval gaat vaak gepaard met angst voor de dood en de angst 'het verstand' te verliezen. Herken je dit? Wist je dat de oorsprong van een paniekaanval te vinden is bij langdurig opgekropte emoties? Vooral boosheid en verdriet kunnen heel lang en diep zijn weggestopt.