Hoe wordt deze ziekte vastgesteld? Een kinderarts, (kinder)psychiater, neuroloog (arts die veel weet van hersenaandoeningen) of psycholoog kan de aandoening vaststellen als iemand de kenmerken heeft die hier boven staan. ADHD-I kun je niet vast te stellen met bloed- of hersenonderzoek.
Tot op heden hebben we geen biologische test om ADHD te diagnosticeren . In plaats daarvan is de diagnose gebaseerd op klinische geschiedenis en observaties.
De meeste mensen gaan eerst naar de huisarts wanneer zij problemen met hun kind ervaren. De huisarts stelt vast of er aanwijzingen zijn die kunnen duiden op ADHD en verwijst indien nodig door naar de kinder- en jeugdpsychiater of kinderarts die gespecialiseerd is in ADHD. Ook een psycholoog mag een diagnoses stellen.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
In veel gevallen gaat ADHD samen met andere (psychiatrische) stoornissen. Enkele voorbeelden zijn: stoornissen in het autistisch spectrum (zoals PDD-NOS), agressieve gedragsstoornissen, motorische stoornissen, angst- en stemmingsstoornissen, tics, en leerproblemen.
ADHD kan ook verkeerd worden gediagnosticeerd als absentieaanvallen . Kinderen met ADHD hebben vaak slaapproblemen. Slaapstoornissen kunnen leiden tot een gedrags- en/of emotionele dysregulatie die wordt gekenmerkt door hyperactiviteit en impulsiviteit. Ook kunnen verstoringen van het waakzaamheidsniveau lijken op absentieaanvallen [15,16,17].
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Symptomen ADHD bij volwassenen
De belangrijkste kenmerken van ADHD bij mannen en vrouwen zijn: problemen met de aandacht of de concentratie, moeite met organiseren, hyperactief of overbeweeglijk zijn en impulsiviteit. Symptomen die vaak voorkomen zijn: Snel afgeleid zijn. Vergeetachtigheid.
ADHD en overprikkeling. Als je ADHD hebt, kan je moeite hebben om prikkels die op je afkomen te verwerken. Dit kunnen externe prikkels zijn maar ook interne prikkels. Externe prikkels zijn indrukken die via de zintuigen binnenkomen zoals geluiden, beelden, geuren, smaken, en lichamelijke sensaties.
De diagnose kan later in het leven komen , wanneer de dagen minder gestructureerd zijn op de universiteit of zelfs later wanneer er een baan, partner en kinderen in evenwicht moeten worden gebracht . Bovendien, terwijl de meer voor de hand liggende tekenen van hyperactiviteit kunnen verbeteren met de leeftijd, blijven tekorten in aandacht en uitvoerende functies vaak bestaan en blijven onopgemerkt.
Onderzoekers gaan ervan uit dat erfelijkheid de grootste rol speelt bij ADHD. Er is nog geen specifiek gen voor ADHD ontdekt. Het lijkt erop dat meerdere genen er samen voor zorgen dat je aanleg hebt voor ADHD.
ADHD-I kun je niet vast te stellen met bloed- of hersenonderzoek.
De meeste evaluaties bestaan uit een gesprek met de patiënt, eventuele gesprekken met of vragenlijsten voor vrienden of familieleden en een schriftelijk beoordelingsformulier , zoals de Adult ADHD Self-Report Scale, de Barkley Adult ADHD Rating Scale-IV of de Connors voor volwassenen.
Veel huisartsen erkennen graag een privédiagnose, maar er zijn er ook die dat niet doen . Als uw huisarts uw diagnose niet wil accepteren, kunt u hem of haar vragen u door te verwijzen via het NHS-traject en gedeelde zorg op zich te nemen terwijl u wacht.
Kenmerken van ADHD
Druk gedrag, ook wel hyperactief gedrag genoemd: Veel rondrennen, klimmen, friemelen aan kleding. Moeite met rustig spelen, stilzitten of ontspannen. Ondoordacht gedrag, ook wel impulsief gedrag genoemd: Snel reageren zonder nadenken, veel praten en dingen eruit flappen.
Optie 1 - NHS-beoordeling
Om een ADHD-beoordeling via de NHS te krijgen, moet u eerst met uw huisarts praten over waarom u denkt dat u ADHD hebt. Uw huisarts moet u serieus nemen en vragen waarom u denkt dat u ADHD hebt.
Uitgebreider diagnostisch onderzoek kan onderdeel uitmaken van een traject. Bijvoorbeeld ADHD onderzoek of beknopt persoonlijkheidsonderzoek. Met een verwijzing valt dit onder vergoeding door de zorgverzekeraar.
Twee sporten die vaak goed passen bij mensen met ADHD, zijn badminton en tennis. Als je er plezier in hebt, lukt het je vaak heel goed om je op de bal of de shuttle te concentreren.
Uit recent Nederlands onderzoek1 blijkt dat ongeveer 40% van de mensen met AD(H)D, zowel mannen als vrouwen, minstens één probleem heeft op het gebied van seksualiteit. De ontevredenheid over het seksleven ligt aanzien- lijk hoger dan bij mensen zonder AD(H)D.
Naast medicatie kunnen regelmatige lichaamsbeweging, mindfulness en ontspanningstechnieken en een gestructureerde routine allemaal effectieve manieren zijn om de geest te kalmeren. Dieetaanpassingen, zoals het verminderen van cafeïne- en suikerinname, kunnen ook een rol spelen bij ADHD-management.
Het komt vaak voor dat mensen met angststoornissen de verkeerde diagnose ADHD krijgen , of andersom.
De enige manier om het zeker te weten is door naar een dokter te gaan . Dat komt omdat de stoornis verschillende mogelijke symptomen heeft, en die kunnen gemakkelijk worden verward met die van andere aandoeningen, zoals depressie of angst. Iedereen raakt wel eens autosleutels of jassen kwijt. Maar dit soort dingen gebeurt vaak als je ADHD hebt.
Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd bij volwassenen vanwege de symptomen van hoe het samengaat met andere psychische aandoeningen zoals depressie, angst of bipolaire stoornis . Dit is een belangrijk probleem, omdat een verkeerde diagnose kan leiden tot ongepaste behandeling en verergering van symptomen.