Veel experts geloven dat herhaalde blootstelling aan chloor het effect ervan op de huid kan doen verergeren. Als je regelmatig zwemt kan je dus best af en toe een pauze van een paar dagen inlassen. Vermijd zwemmen als je een opstoot hebt van eczeem, psoriasis, acne of als je merkt dat je huid nogal droog aanvoelt.
De blootstelling aan chloorwater kan ook irritaties van de huid veroorzaken of ervoor zorgen dat de huid uitdroogt. Wanneer je een huidbarrière hebt die niet goed werkt, kan chloor eerder voor een irritatie zorgen.
Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
Af en toe eventjes in een zwembad met chloor duiken en wat baantjes trekken heeft niet al te veel effect op je haar, maar als je regelmatig zwemt kan je haar beschadigd worden. Het chloor verwijdert alle natuurlijke oliën, waardoor het haar poreus en breekbaar wordt. Je haar wordt zichtbaar droog en ruw.
Chloor is zeer reactief: het werkt oxiderend en corrosief. Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie.
De gevaren van blootstelling aan chloor
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Nee, chloor in het leidingwater is niet schadelijk voor onze gezondheid. Het enige nadeel is de geur van chloor. Je kunt water met een chloorsmaak of -geur dus zonder problemen drinken. Wil je op vakantie toch liever een glaasje water zonder chloorsmaak?
Chloor zit in het water om het schoon te houden en verspreiding van bacteriën en vuil te voorkomen. Maar helaas is het niet zo goed voor je huid. Het droogt de huid uit en kan ook huidirritaties veroorzaken. Even douchen na het zwemmen kan dit voorkomen.
Chloor is een zeer irriterende stof en bij de minste spetters die in de ogen komen, kan schade aan de hoornvlies Van het oog. Om dit te voorkomen, is het erg belangrijk om onmiddellijk te handelen en de gevolgen van chloor in uw ogen te minimaliseren.
Spoel je haar, zonder shampoo, voordat je in het zwembad stapt. Dit helpt dorstige, droge lokken te verzadigen met zoet water, zodat ze niet zoveel van het gechloreerde water absorberen dat schade kan veroorzaken.
Bleek is een bijtende oplossing en kan ernstige brandwonden en oogletsel veroorzaken. Zorg dat je de voorschriften op de verpakking, om je huid en ogen te beschermen tijdens het gebruik, goed leest en opvolgt. Raadpleeg onmiddellijk een arts bij het inslikken van bleekmiddel.
Chloor is géén schoonmaakmiddel
Het is bijtend, corrosief en veroorzaakt put corrosie! Wat in praktijk meestal zal leiden tot onherstelbare schade! Daarom is chloor in de Professionele schoonmaak verboden!
Don't: Gebruik ook geen chloor, azijn of schuurmiddel om een laminaatvloer te reinigen. Dit kan vervelende krasjes achterlaten en de vloer beschadigen.
Chemische stoffen. Bepaalde chemische stoffen kunnen de oorzaak zijn van puistjes. Een vette lucht en chloorhoudende producten zijn bijvoorbeeld niet bevorderlijk voor je huidconditie. Ze vergroten de kans op verstopping van de talgklieren.
Veel experts geloven dat herhaalde blootstelling aan chloor het effect ervan op de huid kan doen verergeren. Als je regelmatig zwemt kan je dus best af en toe een pauze van een paar dagen inlassen. Vermijd zwemmen als je een opstoot hebt van eczeem, psoriasis, acne of als je merkt dat je huid nogal droog aanvoelt.
Zwemmersjeuk wordt veroorzaakt door de larven (cercariën) van een platworm (trichobilharzia ocelata). Als het warm weer is kunnen er in zoet natuurwater veel van die larven zitten. De larven kunnen met z'n allen uw huid in kruipen.
De viezigheid die van zwemmers afkomt, blijkt voor irritaties te zorgen. Huidschilfers, haren en bacteriën komen in het water, maar ook zweet, speeksel, huidvetten, snot, urine, make-up en haargel. 'Hypochloriet reageert met al dat vuil', vertelt Peters. 'Daarbij ontstaan bijproducten die schadelijk kunnen zijn.
Chloor wordt al bijna tweehonderd jaar gebruikt voor het bestrijden van ziekteverwekkers in drinkwater, zwem- en afvalwater en voor het reinigen en desinfecteren van huishoudelijke oppervlakten en het 'bleken' van textiel.
Chloor zorgt er voor dat bacteriën en algen geen kans krijgen om zich te ontwikkelen in het water. Hierbij is het wel belangrijk om de pH waarde in de gaten te houden. Chloor werkt namelijk alleen effectief als deze waarde goed is. De beste pH waarde ligt tussen de 7,2 en 7,6.
Al voel je je misschien heel schoon na rondgedobberd te hebben in het water, toch is het niet heel hygiënisch om niet te douchen: je hebt je waarschijnlijk enorm ingespannen (hallo zweet) en er kan altijd viezigheid op je achterblijven. Even goed inzepen na het zwemmen dus. En vergeet ook niet je zwemkleding te wassen.
Van alle menselijke stoffen in het zwemwater, komt tussen de tien en twintig procent uit zweet. De rest bestaat voor de helft uit urine en voor de helft uit stoffen die door het water van de huid spoelen.
Wanneer jij veelvuldig in de zee zwemt en je niet grondig afspoelt, loop je het risico op huidinfecties, irritaties en zelfs ziektes. Daarom is het noodzakelijk om na ieder stranddagje – en zeker wanneer je dus in de zee hebt gezwommen – even grondig te douchen. Enkel afspoelen op het strand zelf is niet voldoende.
Het leidingwater in Spanje kan een chloorsmaak hebben. Spanjaarden maken dan ook veel gebruik van flessenwater.
Laag in nitraat: in sommige streken, vooral in de landbouw, kan het water veel nitraat bevatten. Dat is op zich niet schadelijk, maak nitraat kan zich omzetten in nitriet, en een teveel aan nitriet leidt tot onvoldoende zuurstoftransport in het bloed. Voor baby's is maximaal 25 mg nitraat per liter water veilig.
Chloor in kraanwater is nefast voor je darmflora.
Daarnaast heeft Chloor een langdurige werking (ook in je darmen). Daarbij komt dat chloor in leidingwater kan reageren met andere stoffen waardoor er heel schadelijk nevenproducten gevormd kunnen worden in de leidingwater dat je drinkt.