De gynaecoloog zal door onderzoek achterhalen of bij u sprake is van een soa, om welke seksueel overdraagbare aandoening het gaat en een behandeling voorstellen.
Je kunt een soa hebben zonder dat je het merkt. Je kunt het dus ook aan iemand anders doorgeven zonder dat je het merkt. Met een soa-test weet je of je een soa hebt. Soms kan een soa erge klachten of problemen geven.
Hoe gaat een uitstrijkje bij een soa-test? Met een uitstrijkje kan de dokter zien of je een soa hebt. Bij een uitstrijkje doe je een wattenstaafje in je vagina, piemel, keel of kont. Soms doet de dokter dit.
Voor de SOA test neem je een afname uit de vagina (ook wel uitstrijkje genoemd). Heb je seks gehad met je mond of in je anus? Dan worden bacteriële soa's getest door op deze plekken een uitstrijkje te nemen. Hiv, syfilis, hepatitis B en hepatitis C worden met een bloedtest onderzocht.
Je kunt de bacterie lange tijd bij je dragen zonder het te weten. Maar 10-30% van de vrouwen krijgt er direct klachten door. Toch kan de bacterie ongemerkt schade aanbrengen. De bacterie kan zich ophouden in de baarmoedermond, maar kan zich ook verder verspreiden naar de baarmoeder, eileiders en buikholte.
Misschien denk je: waarom krijg ik niet meteen een behandeling zonder test? Dat is omdat je niet altijd chlamydia krijgt na seks met iemand die het heeft. Je sekspartner kan dus chlamydia hebben en jij niet. En als jij het niet hebt, dan kun je er beter ook geen medicijnen voor slikken.
Je kunt chlamydia hebben zonder dat je het merkt. Meestal krijg je geen klachten, soms wel. Zoals pijn of een branderig gevoel bij het plassen, een veranderde afscheiding bij vrouwen of afscheiding uit de plasbuis bij mannen.
Bij het uitstrijkje wordt gekeken of in het slijmvlies van je baarmoederhals een bepaald virus zit: HPV. HPV kan baarmoederhalskanker veroorzaken. Heb je het virus, dan wordt gekeken of er in het uitstrijkje cellen zitten die veranderd zijn. Als er veranderde cellen zijn, ga je naar de gynaecoloog.
Een uitstrijkje (PAP-test) is een screeningsonderzoek om afwijkende cellen en infecties met het humaan papillomavirus (HPV) op te sporen die op lange termijn tot baarmoederhalskanker kunnen leiden.
Als eerste gaat een verpleegkundige met je in gesprek en stelt je vragen over je seksleven van de laatste 6 maanden. Op die manier wordt duidelijk op welke soa je getest moet worden. De verpleegkundige neemt daarna direct de test af: Vrouwen maken zelf een uitstrijkje van de vagina en/of keel en/of anus.
Chlamydia kan een ontsteking veroorzaken van de urinebuis, van de anus en bij vrouwen ook van de baarmoedermond. Als vrouw merk je vaak niets van een chlamydia-infectie. Er zijn dan helemaal geen of alleen vage klachten. Daardoor kan het gebeuren dat je lang blijft doorlopen met een chlamydia-infectie, soms wel jaren.
Als je er eenmaal een hebt opgelopen, blijft een virale soa vaak in je lichaam aanwezig. Het gevolg is dat de klachten kunnen blijven terugkomen. Herpes genitalis, hepatitis-B en genitale wratten zijn virale soa. Het bekendste 'soa-virus is hiv, het virus dat zonder behandeling kan leiden tot aids.
Hoewel de kans op een SOA dus niet in alle gevallen schrikbarend groot lijkt, is het wel zo dat je altijd risico loopt tijdens onveilige seks. Je kan het vergelijken met mensen die een lot kopen voor de loterij, de kans dat je een loterij wint is 0.0002% maar er is altijd iemand die wint.
Wat als de symptomen vanzelf verdwijnen? Soms heb je wel klachten van een SOA, maar verdwijnen deze na enige tijd vanzelf weer. De SOA is dan echter niet verdwenen, en kan zich in je lichaam verder uitbreiden. Dit kan verregaande gevolgen hebben en o.a. tot orgaanafwijkingen of onvruchtbaarheid leiden.
Hepatitis B
Slechts één op de drie mensen krijgt klachten, zoals vermoeidheid, lusteloosheid en misselijkheid. Ook als je geen klachten hebt, kun je anderen besmetten. Hepatitis-B kan ontstekingen veroorzaken aan de lever, waardoor lever minder goed gaat werken.
De enige manier waarop je verder kunt weten dat je HPV hebt als het virus is ontdekt door het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker. Of als je via je huisarts een uitstrijkje krijgt, omdat je klachten heb die baarmoederhalskanker kunnen zijn.
De eerste verschijnselen zijn jeuk en irritatie bij de geslachtsorganen. Soms ontstaat er maar één wratje, soms veel wratten in korte tijd. De kans dat wratten na behandeling terugkomen is groot.
PAP 3a: er zijn cellen met een matig ernstige afwijking gevonden. U wordt doorverwezen naar de gynaecoloog voor extra onderzoek. Meestal is er geen of een eenvoudige behandeling nodig. PAP 3b: de cellen wijken net iets meer af dan bij een PAP 3a.
Er is HPV humaan papillomavirus (humaan papillomavirus) gevonden en er zijn licht afwijkende cellen gevonden. Dit is niet ernstig en heeft geen behandeling nodig. Het lichaam ruimt licht afwijkende cellen meestal zelf op. Een nieuw uitstrijkje over 12 maanden is wel belangrijk.
Als je een vaste relatie hebt, kan het zijn dat jij of je partner HPV alsnog bij zich draagt. Bijna iedereen krijgt HPV (8 op de 10 mensen), en je kunt het virus heel lang bij je dragen.
Doet het maken van een uitstrijkje pijn? Antwoord. Over het algemeen doet het maken van een uitstrijkje geen pijn. Het kan wel een ongemakkelijk of vervelend gevoel geven als het speculum naar binnen gaat en als er cellen worden afgenomen.
Vrouwen met chlamydia merken soms de volgende soa symptomen:
Meer of andere vaginale afscheiding dan gewoonlijk (bijvoorbeeld de kleur, geur en/of structuur die anders is dan normaal) Bloedverlies uit de vagina na seks. Bloedverlies tussen de menstruaties door. (Buik)pijn tijdens de seks.
Een opstijgende chlamydia of gonorroe infectie kan echter leiden tot een ontsteking in het kleine bekken, waar eileiders en eierstokken bij betrokken kunnen zijn. Dit kan een oorzaak zijn voor pijn in de onderbuik.
Hoelang blijft chlamydia in het lichaam zonder behandeling? Een infectie met chlamydia wordt door het lichaam zelf 'opgeruimd' (geklaard). De helft van de urogenitale infecties is na 1 jaar verdwenen, bijna alle infecties zijn na 3 jaar weg.