Zo is het aan het eind van zijn leven toch nog even een soort ster. In de praktijk zullen we deze dood van een zwart gat nooit meemaken. Zwarte gaten doen er namelijk erg lang over om te verdampen; veel langer dan de kleine 14 miljard jaar die het heelal nu bestaat.
Wat zit er in een zwart gat? Je kunt dus alleen een enkele reis naar een zwart gat maken, die je bovendien niet zal overleven. En doordat geen enkele vorm van informatie uit een zwart gat kan ontsnappen, hebben we geen idee wat er schuilgaat achter de horizon van bijvoorbeeld Sagittarius A*.
Een zwart gat is wat overblijft van een grote ster (die wordt een rode superreus genoemd) die sterft (waarin alle activiteit is uitgedoofd). Onder invloed van zijn eigen zwaartekracht klapt hij in elkaar. Alle massa van de ster komt dan samen op één plek.
Kort antwoord: Je wordt uit elkaar getrokken door de getijdenkrachten van het zwarte gat. Langer antwoord: Een zwart gat is een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat er niets uit kan ontsnappen, zelfs geen licht.
Van het superzware zwarte gat in de kern van ons Melkwegstelsel, op een afstand van zo'n 26.000 lichtjaar, hebben we dus niets te vrezen. Ook de talloze kleinere stellaire zwarte gaten die door het Melkwegstelsel bewegen zijn ongevaarlijk, behalve natuurlijk wanneer er één toevallig recht op ons zonnestelsel afvliegt.
Langer antwoord: Een zwart gat heet niet voor niets zo. Het is een gebied in de ruimte waar de zwaartekracht zó sterk is dat alle nabijgelegen materie naar binnen wordt gezogen, en er niets uit kan ontsnappen, zelfs geen licht.
'Het universum dijt sinds de oerknal uit, terwijl bij een zwart gat alles naar binnen valt. Dat zijn tegengestelde principes. ' De kans dat de aarde door een zwart gat aan zijn einde komt, is dus nihil.
We kennen eigenlijk maar één manier waarop zwarte gaten kunnen worden gevormd en dat is als restant van de explosie van een zware ster. Door de explosie, die in een schil binnen de ster plaatsvindt, wordt de sterkern op elkaar gedrukt.Als de ster niet heel zwaar is, ontstaat een neutronenster.
Natuurkundigen denken namelijk dat zwarte gaten voortdurend straling afgeven: de zogeheten hawkingstraling. Deze straling is zo zwak dat ze nog nooit is gemeten. Maar als ze bestaat, kan hawkingstraling ervoor zorgen dat een zwart gat langzaamaan helemaal 'verdampt'.
Einsteins algemene relativiteitstheorie stelt namelijk dat hoe hoger de zwaartekracht is, hoe trager de tijd verloopt. En een zwart gat is de meest extreme variant op die regel: op de 'grens' van het zwarte gat, de zogenoemde waarnemingshorizon, is de zwaartekracht zo groot dat de tijd er helemaal tot stilstand komt.
Dus, om het simpel te zeggen, zwarte gaten sterven wel, maar heel langzaam en op een heel vreemde manier. Ze sterven door Hawking-straling uit te zenden , een kwantumfenomeen dat zich voordoet vlak bij de gebeurtenishorizon van een zwart gat. Hawking-straling zorgt ervoor dat het zwarte gat massa en energie verliest en uiteindelijk explodeert in een laatste uitbarsting.
"Opmerkelijk is ook dat het nu ontdekte zwarte gat heel dichtbij is. Het bevindt zich op slechts 2.000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Arend en is daarmee het op een na meest nabije zwarte gat dat we kennen." Het meest nabijgelegen zwarte gat bevindt zich op 1.600 lichtjaar van de aarde.
Een zwart gat kan via een omweg een vorm van straling afgeven – hawkingstraling, noemen we die inmiddels – en zo toch verdampen. Dat geldt niet alleen voor zwarte gaten, stellen nu de wis- en sterrenkundigen Michael Wondrak, Walter van Suijlekom en Heino Falcke van de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Daarom gaan raketten altijd met hoge snelheid de lucht in en vallen wij zelf niet van de aarde als we springen. Een zwart gat is een hemellichaam met een heel sterke zwaartekracht. Die trekt zó hard aan zijn omgeving, dat zelfs licht er niet uit ontsnapt.
Nee, de zon zal niet plotseling in een zwart gat veranderen. Maar er is een minuscule kans dat er al miljarden jaren diep in zijn binnenste zo'n object verborgen zit. En dat kan op termijn wel degelijk grote gevolgen voor de aarde hebben.
Het superzware zwarte gat wordt omringd door een rondtollende schijf van materie met een temperatuur van een half miljoen graden en omgeven door een corona van röntgenstraling met een temperatuur van meer dan vijfhonderd miljard graden.
Sterren beginnen zich te vormen uit zijn materiaal, dat na verloop van tijd alle materie van de schijf verzamelt en deze uiteindelijk vernietigt. Omdat de getijdenkrachten zwak zijn en deze sterren niet kunnen vernietigen, heeft het zwarte gat niets om te absorberen en stopt het met groeien.
Op korte termijn zou er, astronomisch gesproken, niet veel gebeuren . Zonder het zwarte gat zou er alleen wat ontbrekende massa in het centrum zijn. Afhankelijk van het sterrenstelsel zou dit kunnen variëren van 100.000 tot een paar miljard zonsmassa's.
Er wordt geconcludeerd dat een zwart gat kan worden beschouwd als een ideaal algemeen zwartlichaamssysteem, precies voor het veranderingsproces alleen . Een stationair globaal zwart gat kan echter niet zomaar worden beschouwd als een algemeen zwartlichaamssysteem.
Astronomen hebben tot nu toe nog geen zwarte gaten zien exploderen , maar ze zijn nog steeds op zoek 5 . Een dergelijke observatie zou Hawking zeker de Nobelprijs hebben opgeleverd, die hem zijn hele leven ontging.
Een donkere ster is een hypothetische ster bestaand uit donkere materie.
De meeste sterrenstelsels die zijn bestudeerd, blijken goed in deze classificatie te passen. Van de sterrenstelsels die tot nu toe zijn gecatalogiseerd, is 80 procent spiraalvormig en 17 procent elliptisch. Ongeveer 3 procent vertoont geen duidelijke structuur. Dit zijn de onregelmatige sterrenstelsels en het ontplofte sterrenstelsel was er een van.
Ondanks hun overvloed is er geen reden tot paniek: zwarte gaten zullen de aarde noch het heelal verslinden . Het is ongelooflijk onwaarschijnlijk dat de aarde in een zwart gat zou vallen, omdat hun zwaartekracht op afstand niet dwingender is dan die van een ster met dezelfde massa.
Hoeveel zwarte gaten zijn er? Vele triljoenen (een triljoen is een 1 met achttien nullen). Vrijwel elk groot sterrenstelsel – inclusief ons eigen Melkwegstelsel – heeft een superzwaar zwart gat in zijn kern. Dat betekent dat er al tientallen miljarden superzware zwarte gaten in het heelal zijn.
James Webb-telescoop vindt zwart gat dat bijna net zo oud is als universum zelf. Wetenschappers van de Cambridge-universiteit hebben met de James Webb-telescoop het oudste en verste zwarte gat ooit ontdekt. Het zwarte gat ontstond slechts 400 miljoen jaar na de oerknal en is daarmee ruim 13 miljard jaar oud.