Zenuwen kunnen door een verwonding beschadigd raken, met als gevolg spierverslapping en gevoelloosheid in het lichaamsdeel dat door de zenuw wordt voorzien. De zenuw kan geheel of gedeeltelijk zijn doorgesneden of samengedrukt. De schade hoeft niet blijvend te zijn. Zenuwen kunnen opnieuw uitgroeien en zich herstellen.
Zowel de zenuwvezels als de isolatiemantel worden beschadigd (neurotmesis). De zenuwvezels gaan opnieuw groeien, maar doordat de isolatie ontbreekt, ontstaat er een kluwen van zenuwvezels (zenuwlittekenweefsel of neuroom). De zenuwvezels bereiken de spier niet, en bij dit type letsel treedt geen spontaan herstel op.
Het herstel van de zenuw kan afhankelijk van de plek van beschadiging maanden tot anderhalf jaar duren. Sommige patiënten voelen tijdens het herstel elektrische prikkels in de baan van de zenuw. Dit voelt soms prettig, omdat dit het gevoel geeft dat er iets gebeurt.
Gedurende het herstel van de zenuw kan de uitgroeiende zenuw zeer gevoelig zijn. Vaak is het gevoel dat terugkomt redelijk tot goed. De uitkomst bij aansturing van spieren wisselt, maar is over het algemeen minder goed dan het herstel van gevoel.
Een zenuwbeschadiging veroorzaakt soms verzwakking van spierkracht, vervelende gevoelloosheid of stekende of brandende pijn. De klachten kunnen zich precies op de plek van de schade bevinden, maar ook ergens anders in het gebied dat door de beschadigde zenuw wordt verzorgd.
In de meeste gevallen is de zenuwschade tijdelijk en geneest dit binnen drie maanden. Blijvende last is zeldzaam. Ernstige zenuwschade kan hevige pijn en verlamming geven.
Een pulpitis kan, na wegnemen van de oorzaak, tot een bepaalde hoogte genezen, dit wordt een reversibele pulpitis genoemd. De pulpa trekt zich vaak dan ook wat terug door extra tandbeen aan te maken. De gevoeligheid zal dan ook langzaam af nemen, dit kan echter wel enkele maanden in beslag nemen.
Op een MRI scan zijn de zenuwen niet te zien; een hernieuwde MRI scan had de ligging van de zenuwen niet in kaart gebracht.
Ook een beknelde zenuw kan de bewegingsvrijheid in een gewricht beperken. Massage is een ideaal middel om spieren en bindweefsel weer ontspannen en soepel te maken. Maar uitsluitend massage van de pijnlijke plek zal doorgaans niet tot een blijvende verbetering leiden.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden.
Voorbeelden zijn carbamazepine, gabapentine, lamotrigine en oxcarbazepine. Pregabaline vermindert de prikkelbaarheid van de zenuwen. Hierdoor versturen de geïrriteerde en beschadigde zenuwen minder prikkels naar de hersenen, zodat pijnklachten verminderen.
Permanente schade treedt meestal niet op als de zenuw voor korte tijd bekneld is geweest. Als deze binnen 2 weken weer vrij is, dus wanneer de compressie is opgeheven, keert de functie terug naar normaal. Als dit niet lukt, kan er chronische pijn ontstaan en kan de zenuwbeschadiging blijvend zijn.
Maar niet alleen vitamine B is goed voor de zenuwen, ook vitamine C en vitamine E zijn belangrijke vitaminen om het stess gevoel te verlagen.
Dit is mogelijk omdat door het hele lichaam zenuwcellen lopen die met elkaar verbonden zijn en signalen doorgegeven aan elkaar. Maar wanneer er een verbinding breekt, bijvoorbeeld door een ongeluk, herstelt deze verbinding zich niet meer en kunnen de signalen dus niet meer doorgegeven worden.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
U kunt pijnstillers met een remmend effect op de zenuwprikkeling gebruiken. Bijvoorbeeld gabapentine of amitriptylline. Het helpt soms ook om de zenuwstompjes (aan voor en achterzijde van het been) te masseren.
In de meeste gevallen probeert een chiropractor de zenuwbeknelling te verhelpen door het uitoefenen van handmatige druk op de punten van het lichaam waar de beknelling zich bevindt. Op die plek vergroot de bewegelijkheid, waardoor er ruimte ontstaat voor de beknelde zenuw.
Bij 1 van de 3 mensen is geen duidelijke oorzaak te vinden. Een arts in het ziekenhuis (een neuroloog) onderzoekt uw lichaam en bloed. Soms is er ook een onderzoek van uw spieren en zenuwen nodig.
Tijdens de behandeling ligt u op uw buik onder een röntgenapparaat. Eerst zoekt de pijnspecialist de beknelde zenuw op die waarschijnlijk zorgt voor de pijn in uw been. Daarna wordt met een injectienaald verdovingsvloeistof rond de zenuw gespoten. Meestal doet dit niet echt pijn.
Bekende symptomen van zenuwpijn zijn heftige pijnscheuten, een brandend gevoel of krampen in de zenuw. De behandeling en diagnose van zenuwpijn is afhankelijk van de oorzaak en locatie van de klachten.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer dit te voorkomen. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud.
Welke behandeling is mogelijk? Gewone pijnstillers zoals paracetamol, aspirine of diclofenac werken niet goed bij neuropatische pijn. Medicijnen die de zenuw blokkeren of in de hersenen de verwerking van de pijnprikkel veranderen werken beter.
De reden hiervoor is dat wanneer je in bed ligt het bloed naar je hoofd stroomt.Dit extra bloed in je kaakgebied kan de druk en pijn verhogen, waardoor je de kiespijn nóg meer voelt. Bovendien is er 's nachts een stuk minder afleiding, waardoor je je gaat focussen op de pijn die je voelt.