Hoewel ze geen traditionele ogen hebben, hebben zeesterren lichtgevoelige structuren aan het uiteinde van elke arm. Hierdoor kunnen ze licht en donker waarnemen, wat hen helpt bij het navigeren en het detecteren van roofdieren.
De meeste zeesterren hebben simpele ogen: één aan het uiteinde van iedere arm. Met deze ogen zien de zeesterren niet scherp. Toch ontdekten onderzoekers dat sommige zeesterren dankzij die ogen het verschil zien tussen een koraalrif en het water daaromheen. Zo vinden deze zeesterren plekken waar genoeg te eten valt.
Zeesterren herkennen hun habitat met primitieve ogen aan de uiteinden van hun armen. Zeesterren vormen een beeld van hun omgeving met ogen op de topjes van hun armen. Tot die conclusie kwam een Deens team van biologen.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen?Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Zeesterren eten
In Nieuw-Zeeland is het een stuk gebruikelijker om de zeedieren te nuttigen, na een paar minuten roosteren op het vuur. Vooral op het Noordereiland is foerageren – oftewel: het zelf zoeken naar voedsel in de omgeving – nog steeds een traditie van Maori-stammen, de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland.
Soms bijten ze een hele poot af! Maar ook in Nederland zie je zeesterren met minder dan vijf poten. Bij zeesterren kunnen verloren armen na verloop van tijd weer aangroeien. Dit maakt de zeester tot een heel bijzonder dier.
De eerste keer dat ik besefte dat je zeesterren kon eten was in het Hotel Mercure in Jinan. Zeesterren zijn een optie bij hun heerlijke Sunday Brunch. Ik moet toegeven dat ik het afstotelijk vond.
Iedereen moet begrijpen hoe belangrijk het is om zeesterren niet aan te raken en niet uit de zee te halen. De reden dat zeesterren buiten het water sterven, is dat ze niet kunnen ademen.Dit leidt tot koolstofdioxidevergiftiging en uiteindelijk verstikking . Een andere veelvoorkomende doodsoorzaak is stress door ze te veel aan te raken.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Omdat zeesterren koudbloedig zijn, hebben ze snel last van de warmte. Vooral zeesterren die in de branding leven hebben het zwaar; soms moeten ze wel zes uur zonder verkoelend water zien te overleven. Als de sterren tijdens deze droogte te lang in temperaturen van meer dan 35 graden moeten leven, sterven ze vaak.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Zeesterren verplaatsen zich vaak zeer langzaam. De meeste soorten bewegen zich voort met een snelheid van drie tot vijf meter per uur. De snellere soorten bereiken een snelheid van 120 meter per uur, dus twee meter per minuut.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Dat gebeurt meestal in de winter en bij storm. Dan worden de zeesterren losgerukt van de zeebodem. Door de lage temperatuur raken ze versuft en kunnen ze zich niet terug vasthechten aan de bodem waardoor ze hulpeloos blijven ronddrijven.
Een octopus heeft drie harten
Met je hart moet je zuinig zijn, wij mensen hebben er namelijk maar één van. Octopussen hebben niet een, twee maar drie harten. Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.
Het uiteinde van de arm van een zeester met duidelijk zichtbare buisvoetjes. Het rode puntje is het oogje.
Bloedzuigers . Wist je dat deze bloedzuigende wezens twee harten hebben? De harten bevinden zich aan elke kant van het lichaam, die bloed door hun gesloten bloedsomloopsysteem pompen.
Je mag zeester nooit aanraken of uit het water halen, want dan kunnen ze stikken . "Zonnebrandcrème of de olie op onze huid kan schadelijk zijn voor zeedieren, wat nog een reden is om ze niet aan te raken."
Als je een levende zeester op je natte hand legt, zuigt hij zich snel vast met zijn zuignapjes. Als je hem dan los wilt maken, kost dat je flink wat moeite. Ze kunnen met die sterke zuignapjes zelfs mosselen openen. De gewone zeester gebruikt zeewater om de zuigvoetjes aan te sturen.
Het smaakt een beetje naar vis, maar eigenlijk is het best lekker.
Zijn zeesterren giftig? De meeste zeesterren zijn niet giftig en omdat ze ons niet kunnen bijten of steken, vormen ze geen bedreiging voor mensen. Er is echter een soort die de doornenkroonzeester wordt genoemd en die giftig is. Als hun stekels de huid doorboren, kunnen ze giftig zijn .
De meeste zeesterren hebben vijf armen. Opmerkelijk is dat iedere arm dezelfde organen heeft. Zo heeft een zeester vijf maaglobben, vijf geslachtsorganen en vijf lichtgevoelige orgaantjes aan de punt van een arm.
Het wordt gezien als straatvoedsel in Qingdao China . Als je ooit zee-egel hebt geprobeerd of de kop van een kreeft hebt opengebroken voor de hersenen, smaken zeesterren heel erg op elkaar vanwege de custard-achtige textuur en het beetje bitterheid dat niet overheerst.