Een bloedende prostaat kan worden behandeld met medicijnen. Soms is een operatie nodig. Stenen in de urinewegen worden verwijderd of vergruisd.
Bloed in de urine kan komen door een aandoening aan de urinewegen (de nieren, de urineleiders, de blaas, de plasbuis of de prostaat). De oorzaak kan onschuldig zijn (bijvoorbeeld een blaasontsteking) of ernstiger (zoals kanker). De hoeveelheid bloed in de urine zegt weinig over de oorzaak.
Als u bloed in de urine heeft zal de huisarts controleren of er sprake is van een ontsteking. Als dit niet het geval is, wordt doorverwijzing naar een uroloog aangeraden. Vervolgonderzoek is met name belangrijk om kwaadaardige afwijkingen van de urinewegen uit te sluiten / op te sporen.
Hematurie kan als geïsoleerd symptoom voorkomen of in combinatie met pijn (nierstenen) of mictieklachten. Bij een urinewegontsteking kan hematurie optreden. Pijnloze hematurie is vaak een toevalsbevinding. Er zijn geen klachten en de (huis)arts wordt niet geraadpleegd.
Soms wordt gedacht dat medicijnen ook bloed in de urine kunnen veroorzaken. Dit is echter niet het geval. Bloedverdunnende medicijnen (bijvoorbeeld carbasalaat, acetylsalicylzuur, fenprocoumon, acenocoumarol) zorgen er wel voor dat een bloeding, wat de reden ook is, heviger zal zijn.
Tamponade van de urineblaas betekent dat de blaas gevuld is met bloedstolsels die de urineafvoer belemmeren. De stolsels zijn afkomstig van een bloeding ten gevolge van een ingreep in de blaas, bijv. het verwijderen van een tumor of de prostaat, het plaatsen van een sonde of een punctie van de blaas.
Donkergele urine
Urine is samengesteld uit water, ureum en zouten. Als je weinig gedronken of veel getranspireerd hebt, is het vochtpercentage in je urine laag. Hierdoor kan je urine donkerder van kleur zijn dan normaal.
Niet spierinvasieve tumoren, zij hebben de vorm van een vlak gezwel, een paddenstoel of een trosje en groeien niet door de blaaswand heen. Zij kunnen langzaam of snel groeien en komen soms weer terug nadat zij verwijderd zijn.
Hematurie is de medische term voor de aanwezigheid van bloed in de urine. Er zijn vier soorten hematurie. Er is een onderscheid tussen hematurie zonder klachten en met klachten, bijvoorbeeld pijn. Deze zijn beiden weer onder te verdelen in macroscopisch of microscopisch.
Klachten. De symptomen van blaasontsteking zijn: vaak kleine beetjes plassen, pijn bij het plassen en bloedverlies aan het eind van het plassen.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Als u niet genoeg water drinkt, wordt urine meer geconcentreerd – dit is terug te zien in de kleur en geur. Als urine donker van kleur is met een sterke geur, kan dit wijzen op uitdroging. Sterk geconcentreerde urine, veroorzaakt door een lage vochtinname, ruikt vaak sterk.
Normaal gesproken plassen we per 24 uur ongeveer zes á zeven keer, waarvan soms één keer 's nachts. Als u vaker moet plassen – misschien wel ieder uur- dan spreken we van een overactieve blaas.
Bruine urine
Als de urine spiereiwitten, hemoglobine of andere afgebroken eiwitten bevat, kan deze een bruinige kleur krijgen. De uitstoot van bilirubine - een stof die vrijkomt bij de afbraak van rode bloedcellen - kan ook een lichtbruine kleur veroorzaken. Dit is soms bij leveraandoeningen het geval.
Het inbrengen van de katheter is niet pijnlijk, maar kan wel een onaangenaam gevoel geven. Vervolgens wordt de ballon via het slangetje langzaam met water gevuld. Het inbrengen van de katheter duurt ongeveer tien minuten. Daarna heeft u een gesprek met de verpleegkundige.
U kunt met uw katheter gewoon fietsen, sporten, zwemmen etc. Indien u twijfelt over een activiteit, dan kunt u dit altijd met een verpleegkundige op de polikliniek bespreken.
De katheter kan de blaaswand irriteren. Hierdoor kan er wat bloedverlies optreden. Dit is niet erg en gaat vaak weer over na voldoende drinken. Wanneer u bloed in de urine blijft houden, neem dan contact op met de polikliniek Urologie.
Als de meetelementen na contact met de urine verkleuren kan dit betekenen dat er bloed in de urine zit, ook al ziet de urine er met het blote oog wel helder en normaal uit (microscopische hematurie). Deze laatste vaststelling is doorgaans niet gevaarlijk. Vaak wordt er zelfs geen oorzaak van gevonden.
Bloedverlies. Gedurende 8 tot 12 weken na de operatie kan er wat bloedverlies zijn bij het plassen. Dit is normaal.
Witte bloedcellen in de urine wijzen in het algemeen op een urineweginfectie. Er zijn dan ook bacteriën aanwezig. We spreken van een lage urineweginfectie als de infectie alleen de blaas betreft. Wanneer ook het nierbekken ontstoken is (nierbekkenontsteking), dan spreken we van een hogere urineweginfectie.
Bij een blaasontsteking is het slijmvliesweefsel van de blaas ontstoken. Dit slijmvliesweefsel vormt de binnenbekleding van de blaas. De meest voorkomende klachten bij een blaasontsteking zijn pijn bij het plassen, vaak kleine beetjes moeten plassen en pijn in de buik of rug.
Symptomen van blaaskanker kunnen zijn: bloed in de urine, pijnlijk, moeilijk of juist veel plassen, chronische blaasontsteking en buikpijn. Het kan voorkomen dat de ziekte pas wordt ontdekt wanneer er uitzaaiingen zijn en deze klachten veroorzaken in het lichaam.
Bij een prostaatontsteking krijgt u antibiotica. Antibiotica doden de bacteriën die de ontsteking veroorzaken. Meestal begint u met het antibioticum ciprofloxacine. Hier zijn de meeste bacteriën gevoelig voor.