Een talgkliercyste kan ontstoken raken. De cyste wordt dan groter, rood en warm en doet pijn. Als de ontstoken cyste niet vanzelf opengaat, moet de huisarts er een sneetje in maken.
De enige werkzame remedie is een operatieve verwijdering van de cyste inclusief de cystewand. Wanneer de cyste echter ontstoken is zal er eerst in de cyste worden ingesneden en de inhoud worden leeggemaakt. Een antibioticakuur is daarbij niet ongebruikelijk. In een rustige fase zal dan de cystewand worden verwijderd.
De cyste kan ontstoken raken, waarbij er pus ontstaat, de knobbel pijnlijk wordt en rood verkleurt. De cyste en de huid eromheen gaan dan gloeien. De zwelling wordt bij een ontsteking groter en pijnlijk, vanwege de spanning die er ontstaat. Uit een ontstoken cyste die openbreekt, stroomt pus en talg.
Als een ontstoken cyste opengaat, kan er talg en pus uitkomen. Als de cyste niet vanzelf opengaat, kan de huisarts er een sneetje in maken. De pijn wordt dan meteen minder. De ontsteking moet nu eerst gaan genezen.
Een talgkliercyste kan geen kwaad. Het komt vooral voor op het hoofd, de nek en de rug. Een verstopte talgklier kan ontstoken raken. De zwelling wordt groter, rood, warm en doet pijn.
Als u er toch last van heeft, kunt u de atheroomcyste laten weghalen. U krijgt dan eerst een prik om de huid rondom te verdoven. Daarna kan de huisarts de cyste wegsnijden en de wond hechten. Soms kan een verstopte talgklier scheuren onder de huid, dan spreken we van een een ontsteking.
Een verstopte talgklier (of ontstoken haarzakje) herken je aan een (onderhuids) talgbultje of een opgezwollen talgklier, eventueel met een zwart stipje bovenop. Deze talgbultjes kunnen geen kwaad, zolang ze niet gaan ontsteken.
Een niet ontstoken cyste is niet erg pijnlijk. De cyste is zo nodig eenvoudig operatief te verwijderen. Als de cyste ontsteekt en pus bevat (abces), krijgt u wel veel pijn, vooral bij het zitten en lopen.
Meer dan 8 van de 10 vrouwen met een cyste op de eierstok heeft geen behandeling nodig. Bij een deel van de vrouwen verdwijnt een cyste vanzelf. U blijft wel onder controle bij uw arts. De arts zal nog 12 maanden met een echo controleren of de cyste niet verder groeit of verandert.
Meestal zijn cysten goedaardig, maar ze kunnen ook kwaadaardig zijn. Cysten veroorzaken over het algemeen geen last, maar het is verstandig de huisarts te raadplegen voor verdere onderzoek. De diagnose kan worden gesteld met behulp van een een MRI-scan of CT-scan.
Een cyste is een met vocht gevulde holte. Een cyste kan bijvoorbeeld ontstaan door een verstopping in een uitvoergangetje van een melkklier. Vooral als er spanning op staat is een cyste goed voelbaar als een ronde, stevige knobbel die ook pijnlijk kan zijn.
In zeldzame gevallen kan de cyste openspringen (ruptureren) wat zorgt voor een plotse, hevige pijn ter hoogte van de knie.
Een cyste veroorzaakt meestal een zwelling, die op zichzelf niet pijnlijk is. Vaak wordt een cyste in de kaak ook per toeval ontdekt op een röntgenfoto. De oorzaak voor het ontstaan van een dergelijke holte is vaak een ontsteking, bijvoorbeeld van een tand of kies.
Een cyste is een met holte gevuld met vocht, lucht of een harde substantie. Een cyste kan ontstaan door verstopping van een uitvoergangetje van een melkklier. Als de borsten gespannen zijn, is een cyste te voelen als een ronde, stevige knobbel. Er kunnen meerdere cysten in één of beide borsten voorkomen.
Een cyste is een holte in het lichaam waarin vocht of lucht zit. Ze worden veroorzaakt door bijvoorbeeld infecties, tumoren of erfelijke aanleg. De cyste veroorzaakt een zwelling, die op zichzelf niet pijnlijk is. Een cyste kan op veel verschillende plekken over het hele lichaam ontstaan.
Kan geen kwaad
Hij kan ook niet kwaadaardig worden, maar hij kan wel in de weg zitten of zelfs ontsteken. “Voor een huisarts is zo'n bobbeltje een dankbare diagnose. Vaak maken mensen zich daar zorgen over, maar hiervan kun je vrijwel altijd gelijk melden dat het een goedaardig zwelling is.
Veel mensen hebben maar 1 cyste in hun nier. Dit kan meestal geen kwaad. Maar het komt ook voor dat door een ziekte er heel veel of heel grote cysten in de nieren zitten. De meest voorkomende vorm is ADPKD (Autosomal Dominant Polycystic Kidney Disease).
Meestal zijn ovariumcysten goedaardig. Behandeling is niet nodig bij een goedaardige cyste die geen klachten geeft en kleiner is dan tien cm. Als u wel klachten heeft, kan de cyste verwijderd worden.
Een cyste kan spontaan groter worden, maar ook weer kleiner worden of zelfs verdwijnen. Dit heeft alles te maken met de menstruatiecyclus. Zo'n drie tot zeven dagen voor de menstruatie (in de periode dat de menstruatie op gang komt) hebben veel vrouwen last van zware of gespannen borsten en soms stekende pijn.
Bij vrouwen boven de 40 jaar dienen alle cysten gebiopteerd te worden om een kwaadaardigheid uit te sluiten. Abcessen worden behandeld met incisie en drainage en eventueel ondersteuning met antibiotica (bv. cefalexine 500 mg gedurende 7-10 dagen).
Behandeling diepe huidontsteking met pus (abces)
Soms wordt een ontstoken haarzakje dik, gespannen en pijnlijk omdat er veel pus in zit. Dit heet een abces. Bij een eerste abces kan de huisarts een sneetje in de zwelling maken, zodat de pus eruit kan. Let op: Ga er niet zelf in prikken of op drukken!
Een cyste is een blaasje waar meestal vocht inzit. U merkt er vaak niets van. Als de cyste erg groot is, kunt u buikpijn hebben. De arts (gynaecoloog) onderzoekt uw eierstok met een echo.
Indien de cyste ontstoken is, wordt de cyste eerst ingesneden en leeggemaakt. Een antibioticakuur is daarbij niet ongebruikelijk. In een rustigere fase wordt vervolgens de cystewand verwijderd. Een cyste die niet geheel verwijderd is, heeft grote kans om weer terug te komen.
Het haarzakje vult zich met talg en huidschilfers, waardoor de atheroomcyste groeit. Atheroomcysten gaan niet vanzelf weg en zijn met een kleine chirurgische ingreep heel eenvoudig en goed te verwijderen.
Verstopte talgklieren, daar zijn velen van ons wel mee bekend. Minder bekend is sebaceous hyperplasie wat ook wel talgkliercyste wordt genoemd. Dit zijn kleine, hardnekkige bultjes met een witachtig randje op het gezicht dat vaak opduikt bij mensen na het 40elevensjaar.