De meeste koeien hebben van nature hoorns. In de biologische dynamische melkveehouderij houden koeien hun hoorns. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van de koe. De koeienhoorn is meer dan alleen de dode buitenste hoornlaag.
Melkvee heeft hoorns, waarmee de dieren hun stalgenoten kunnen verwonden – zeker als ze wat dicht op elkaar staan. Ook voor mensen vormt de koe met hoorns een gevaar. Daarom hebben wetenschappers genetisch gemodificeerde koeien gecreëerd die geen hoorns krijgen.
De hoorns dienen door de open en sterk doorbloede structuur onder andere voor de afkoeling van een rund. Ook dient het sponsachtige weefsel van de hoornpit voor de opslag van met name mineralen. Het opvallendste verschil tussen gehoornde en ongehoornde koeien is wel de afwijkende structuur van melk, urine en bloed.
Pijnlijk. Bloeduiers, huidverwondingen en eigen veiligheid. Dat is de reden voor de meeste boeren om hun koeien te onthoornen. Jeroen had ook een veestapel zonder hoorns maar in 2003 is hij gaan omschakelen van EKO naar Demeter.
Van nature hebben runderen, zowel stieren als koeien, hoorns. En die hebben ze niet voor niets. Mede met die hoorns bepalen koeien hun plaats in de kudde.
Consumenten zouden alleen vrouwelijke dieren willen omdat een stier te stevig zou zijn. Stieren leveren meer op dan kalfjes. Daarom houden de eigenaren van deze stier jonge mannelijke dieren aan tot ze volwassen zijn. Toch zijn er slagers die weigeren stierenvlees te verkopen.
Kalf – jong dier, ook wel 'kuuske' genoemd (stierkalf = mannelijk, vaarskalf = vrouwelijk); Pink – eenjarig kalf, ook wel 'hokkeling' genoemd; Var – jonge stier; Vaars – jonge koe die voor het eerst is gedekt, ook wel 'maal' of 'eerstekalfskoe' genoemd.
De mannelijke vorm noemen we een stier en de vrouwelijke vorm noemen we een koe. Een stier kan veel groter dan een koe worden en de stieren kunnen agressief worden. Een gecastreerde of gesneden stier noemen we een os. Een os is minder agressief dan een stier.
Een ander groot verschil is natuurlijk dat een stier geen uier onder aan zijn buik heeft. Zo kun je van een afstand duidelijk zien wat een koe of een stier is. Eigenlijk heet het vrouwtje eerst vaars.
De meeste koeien hebben van nature hoorns. In de biologische dynamische melkveehouderij houden koeien hun hoorns. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van de koe.
Beide spellingen zijn goed. Meervoud: hoorns, hoornen. horens.
De koe bij de horens grijpen (pakken of vatten), d.w.z. eene moeilijke, gevaarlijke onderneming op de juiste manier flink aanpakken; fri. de kou by de hoarnen pakke of it hynsder (paard) by de team (toom) pakke.
Dierenwelzijn voorop
Zo houden de Jerseys hun hoorns. Die hebben ze niet voor niets: ze spelen een rol in de mineraalhuishouding. De dieren krijgen enkel natuurlijk voer, met volop kruiden voor vitaminen en mineralen.
Daarnaast kunnen dieren met hoorns zorgen voor ernstigere verwondingen bij hun soortgenoten. Bij het onthoornen worden in de eerste levensdagen van de geitjes de hoornpitjes verwijderd en dichtgeschroeid. Onderling stoten kan dan niet meer tot serieuze verwondingen leiden. De ingreep zelf is wel ingrijpend.
Bij volwassen runderen worden de hoornen afgezaagd. Bij kalveren, geiten en schapen gebeurt dit door het wegbranden van de groeipunten. Het is verboden om caustische pasta's of stiften te gebruiken om de hoorngroeipunt te verwijderen.
Denk maar aan hartstocht, dat in het Middelnederlands synoniem was van herts-treck. Een tochtige koe heeft dus eigenlijk hartstochtelijk veel zin in een stier.
Bij het bronstgedrag van zowel koeien als stieren spelen geuren een belangrijke rol. De dieren gooien hun kop in de lucht en krullen de bovenlip op ('flemen') om de geuren goed op te kunnen snuiven. Stieren brullen als ze een tochtige koe ruiken en hun dames loeien veel en hard.
Bij de dekking wrijft de stier met zijn kin over het kruis van de koe. Sommige rundveehouders die een stier in de kudde hebben lopen, binden het dier daarom een kleurblok onder de kin (vergelijkbaar met het dekblok voor schapen). Zo kunnen zij aan de gekleurde achtersten van de koeien zien welke al gedekt zijn.
Over het algemeen is jongvee eigenlijk al het vee dat nog geen koe is: vee dat nog niet gekalfd heeft. Jongvee vanaf een jaar oud wordt een pink genoemd. Jongvee vanaf zo'n vijftien maand, de leeftijd waarop ze gedekt of geïnsemineerd worden, wordt een vaars genoemd.
Er is echter één belangrijk verschil. De os is een gecastreerde stier. Dat wil zeggen dat de os niet meer vruchtbaar is en geen vrouwtjes (koeien) meer kan bevruchten. Die castratie wordt al heel jong gedaan.
Een koe slaapt ongeveer 1,5 uur en dan heb je het over de diepe slaap. Als we dommelen en dutjes nog meenemen, dan slapen ze zelfs 3 uur.”
Als een koe een kind krijgt, noem je dat een kalf. Een kalf van 1 jaar noem je een pink. Een jonge koe die voor het eerst zelf een kalfje heeft gekregen heet een vaars. En als het dier nog meer kalfjes heeft gekregen, dan heet ze een koe!
Een eenjarige koe wordt een pink genoemd, een tweejarige een vaars.
"Ze kunnen een beetje zwemmen, maar dat is een soort onbeholpen gespartel." De koe is waarschijnlijk meegevoerd door de stroming. "Door stuwing kunnen ze wel in een bepaalde richting zwemmen. Ze kunnen goed blijven drijven, dus ze zullen niet zo snel verdrinken.
De meeste mannetjesdieren zijn niet gewild in de vee-industrie, omdat ze geen melk produceren of eieren leggen. Daarom worden veel haantjes, bokjes en stiertjes meteen geslacht.