Nee, dat niet. Wij mensen zijn ons erg bewust van moreel gedrag. We vinden het belangrijk dat we ons goed en vriendelijk gedragen, dat we respect hebben voor anderen, dat we niet stelen, niet schelden enzovoorts. Honden hebben dit systeem van normen en waarden niet.
Honden zijn perfect in staat zich dingen te herinneren, ook zonder dat we hen daarvoor belonen. Honden blijken dus over een episodisch geheugen te beschikken, net als de mens. Dat mag geen al te grote verrassing zijn. Al is dit de eerste keer dat een vorm van een episodisch geheugen bij een dier is aangetoond.
Honden hebben net als mensen emoties. Ze kunnen blij, boos bang of verdrietig zijn. Je kunt die emoties ook herkennen aan de lichaamstaal van de hond. Een boze hond kan zijn tanden laten zien.
Een hond die dreigt omdat hij bang is, en zichzelf dus wil verdedigen, zal een lage houding hebben. Zijn oren staan laag of naar achteren, de staart is omlaag, hij zakt wat door zijn poten en hangt naar achteren. Vaak is er oogwit te zien.
Vroeger keek je hond dus vooral naar flikkerende beelden, maar tegenwoordig kan hij de beelden net als wij in de vorm van een film zien. Kunnen honden tv kijken, zoals wij dat zien? Nee, dat niet. Honden volgen niet series of films zoals wij die volgen en begrijpen.
Het merendeel van de honden bleek zich na een minuut nog te herinneren wat hun baasje had gedaan. Sommige dieren konden de handeling zelfs na een uur nog imiteren. Naarmate de tijd vordert, krijgen honden steeds meer moeite om zich een handeling te herinneren, net als mensen.
De voornaamste reden dat honden likken is plezier. Je hond heeft het naar zijn zin of ontmoet nieuwe mensen die met hem willen spelen. Wanneer een hond je gezicht, handen of voeten likt bij thuiskomt, is het erg waarschijnlijk dat hij blij is dat je thuis bent. “Welkom thuis en geef mij aandacht!”.
Hoewel dit niet concreet bewijst dat honden besef hebben van het verstrijken van tijd, toont het wel aan dat de tijdsduur dat honden alleen gelaten worden, wel degelijk effect heeft op de hond. Omgevingsfactoren, 'Hoe laat ruikt het?' Naarmate tijd verstrijkt, verandert de omgeving.
Knuffelen: liever niet.
We vinden onze honden vaak zó lief dat we ze een dikke knuffel willen geven. Maar honden begrijpen hier weinig van. Ze voelen zich gevangen door de armen die om hen heen worden geslagen. Het is niet veilig en de hond kan onverwachts reageren.
Een hond delen …
Een hond delen is perfect mogelijk, soms twijfelen sommige deskundigen wel eens of twee verschillende baasjes wel goed kan zijn voor het hondje. Toch is het best mogelijk om samen voor één hond te zorgen.
Honden: voornamelijk geur
Een hond herkent je sowieso aan je geur en dit gaat verder dan je denkt. Een getrainde hond kan de zelfs geur van een wildvreemde tot mijlenver volgen, en vervolgens de persoon herkennen als hij tussen anderen staat.
Dat is een teken van agressie. De hond kan zich in het nauw gedreven voelen. Sommige honden vinden het fijn om bovenop hun hoofd geaaid te worden, maar start hier nooit mee. Ook knuffelen of omhelzen is uit den boze.
Poot opleggen; dit is aandachtvragend (aandachteisend) gedrag, bijvoorbeeld om geaaid te worden. Neus duwen; dit is ook aandachtvragend gedrag. Kop op arm of schoot leggen; dwingend om aandacht vragen. Op schoot gaan liggen; de hond neemt letterlijk en figuurlijk een hogere positie in dan de eigenaar.
Jouw hond kan enorm teleurgesteld, angstig, onzeker of iets anders worden wanneer een verwachting niet uitkomt. Waarom is dat? Omdat je hond vanuit een bepaald perspectief verwachtingen heeft. Niet vanuit hetzelfde bewustzijn zoals wij die hebben, maar wel vanuit bijvoorbeeld de rasgebonden eigenschap.
Op je voeten zitten
Als hij last heeft van verlatingsangst, is dit een door honden veel gebruikte manier om troost te zoeken, door dicht bij je te zijn. Als je hond jaloers is, kan dit een manier zijn om andere mensen en dieren te laten zien dat je van hem bent.
Honden kiezen als favoriet vaak iemand met hetzelfde energieniveau en dezelfde persoonlijkheid als zijzelf. Daarnaast zijn er hondenrassen die vooral een band opbouwen met één persoon, waarbij de favoriete persoon dus ook vaak de enige persoon is.
Bij dieren geldt eigenlijk hetzelfde als bij mensen. Verliefdheid komt door het stofje oxytocine. Oxytocine is een hormoon dat ervoor zorgt dat een band versterkt wordt. In het dierenrijk is dit stofje ook aanwezig, ook bij je hond of kat.
Neitz bevestigde dat honden daadwerkelijk kleuren kunnen zien, maar veel minder kleuren dan normale mensen. In plaats van de regenboog als violet, blauw, blauwgroen, groen, geel, oranje en rood te zien, zouden honden het als donkerblauw, lichtblauw, grijs, lichtgeel, donkerder geel (soort bruin) en heel donker zien.
Sommige honden kunnen absoluut niet zonder hun baas. Als die weg is, gaan ze blaffen, plassen of zichzelf verwonden, ze worden ziek of raken in een depressie. Deze hechtingsstoornis blijkt samen te hangen met het onvermogen van de baas om een veilige hechting te bieden.
Of ze kijken, hangt ook af van hoe goed je beeldscherm is. Honden zien beweging veel beter dan wij. Het beeld op een ouderwets tv-scherm wordt 50 keer per seconde ververst (50 Hz). Onze ogen zijn niet gevoelig genoeg om dat beeld te zien flikkeren, maar honden zien dat wel.
Die herkennen zichzelf ook in een spiegel. Honden hebben echter geen zelfbewustzijn. Een hond ziet in de spiegel een andere hond en blaft soms tegen zijn spiegelbeeld. Maar meestal reageert een hond niet eens op zijn spiegelbeeld.
Minder kleurrijk
Honden hebben slechts twee soorten kegeltjes (mensen drie). Het kleurenspectrum bestaat hierdoor alleen uit blauw, violet en geel. Rood lijkt voor honden geelachtig, groen kunnen ze helemaal niet waarnemen en purper ziet er simpelweg grijs uit.