Een zenuw kan tijdelijk uitgeschakeld worden door een verkeerde houding zoals bij een 'slapende' hand of voet of bij een gekneusde zenuw na een harde klap of hoge druk van buitenaf. Deze vormen van zenuwbeschadiging gaan na enige tijd vanzelf weer over.
In de meeste gevallen probeert een chiropractor de zenuwbeknelling te verhelpen door het uitoefenen van handmatige druk op de punten van het lichaam waar de beknelling zich bevindt. Op die plek vergroot de bewegelijkheid, waardoor er ruimte ontstaat voor de beknelde zenuw.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
Bij een langdurig bestaande niet behandelde zenuwbeknelling kan blijvende schade van de zenuw optreden. Beklemming van een zenuw wordt behandeld door middel van rust of injecties.
Behandeling. Fysiotherapie maakt het mogelijk om spieren te versterken en te strekken om de druk op de zenuw te verlagen. Allereerst voert de therapeut een gesprek met u over uw klachten en eventuele voorgeschiedenis met het probleem. Daarna wordt een lichamelijk onderzoek uitgevoerd.
Een MRI-scan geeft een veel 'scherpere' afbeelding dan een CT-scan. Vooral de aantasting of beknelling van bepaalde zenuwen kan soms met een MRI goed in beeld worden gebracht. Het maken van een MRI duurt langer dan het maken van een CT-scan, gemiddeld ongeveer een half uur. Deze tijd moet iemand ook stil kunnen liggen.
Na 6 weken is de hand meestal weer normaal belastbaar. Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
Ondanks dat de zenuw zo nauwkeurig mogelijk is gehecht zal het gevoel nooit meer hetzelfde worden als voor de verwonding. Datzelfde geldt ook voor de aansturing van spieren. Gedurende het herstel van de zenuw kan de uitgroeiende zenuw zeer gevoelig zijn. Vaak is het gevoel dat terugkomt redelijk tot goed.
Neuropathische pijn is bijna altijd een chronische aandoening, de pijn kan weken tot maanden of jaren aanhouden en is soms zelf blijvend. Neuropathische pijn is vaak moeilijk te behandelen.
Welke medicijnen worden gebruikt bij zenuwpijn? Tricyclische antidepressiva regelen in de hersenen de hoeveelheid serotonine en noradrenaline, twee van nature voorkomende stoffen die een rol spelen bij stemming en emoties. Tricyclische antidepressiva worden oorspronkelijk dan ook gebruikt als medicijn tegen depressie.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Een gebrek aan vitamine B12 kan je zenuwcellen verslechteren, wat tot tintelingen in je voeten en handen leidt. Ook een brandend gevoel of zenuwpijn kunnen op een tekort wijzen. Zonder de bescherming van vitamine B12, kunnen de zenuwen in je ruggenmerg verdoofd raken waardoor je je duizelig voelt en begint te wankelen.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
U kunt bijvoorbeeld een warm bad nemen, een warme kruik leggen op de plek die pijn doet of gebruik maken van een warmtekussen. Door de warmte zullen de spieren zich ontspannen, wat de pijn kan verlichten. Het is begrijpelijk dat u rust neemt wanneer u door ischias pijn in uw rug, bil of been heeft.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Symptomen van zenuwpijn
Langdurige (chronische) pijn is het voornaamste symptoom van zenuwpijn. De pijn kan constant aanwezig zijn of in aanvallen optreden. Gewone pijnstillers helpen vaak niet tegen de pijn. Wrijven op de plek van de pijn maakt de pijn vaak erger.
De klachten ontstaan meestal geleidelijk na een aantal kuren en worden steeds erger. Bij de meeste mensen verdwijnen de klachten binnen enkele maanden na de behandeling. Soms zijn de klachten blijvend of verdwijnen ze maar gedeeltelijk.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Verder kan magnesiumsulfaat, in doseringen van 500-1000 mg ingezet worden om de pijnstillende werking van andere stoffen te potentiëren, via het effect op de zogenaamde NMDA receptor. Deze receptor speelt een belangrijke rol bij de pijnverwerking op ruggenmergniveau.
Hernia is een aandoening van de rug waarbij de tussenwervelschijf uitstulpt. Hierbij kunnen zenuwen bekneld raken, waarbij ernstige pijn kan ontstaan, of zelfs uitval van de zenuw, resulterend in spierfunctieverlies. Bijvoorbeeld het onvermogen de voet naar de scheen toe te trekken of een 'doof' gevoel.
Strek- en draaibewegingen verergeren vaak de klachten, net als lang zitten, staan en slenteren. Een andere oorzaak kan verkleving en/of littekenweefsel rondom een zenuwwortel zijn. Deze rugpijn zorgt voor uitstralende pijn naar het been.
Het is dus goed mogelijk dat niet alle symptomen optreden. Enkele voorbeelden van lichamelijke klachten (pijnklachten door stress) die als gevolg van stress kunnen optreden: Neuropatische pijn; Pijn in het middenrif of de longen.
Zenuwpijn wordt door dokters ook wel neuropathische pijn genoemd. Pijn die wordt veroorzaakt doordat de zenuwen niet meer goed functioneren. Deze zenuwpijn geeft je letterlijk de zenuwen. Soms kan je er zelfs niet meer goed door slapen.
Een zenuwontsteking is meestal in 1 tot 2 jaar hersteld.