Nicholas ("Een bezoek van Sint Nicolaas"), dat in 1823 anoniem gepubliceerd werd, vestigde zijn reputatie in de Verenigde Staten. In dit gedicht komen veel moderne gebruiken en attributen van de Santa Claus naar voren, zoals de rendieren en slee, zijn entree in het huis door de schoorsteen en een zak met cadeautjes.
De figuur van de kerstman is gehuld in magie en mysterie: hij rijdt door de nacht op een slee getrokken door rendieren, hij maakt speelgoed op de noordpool met de hulp van elven en hij komt elk jaar door de schoorsteen om cadeaus af te leveren bij miljoenen gezinnen.
Negen rendieren trekken de slee van de kerstman: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner, Blitzen en natuurlijk Rudolph, aan wie zelfs een kerstlied "Rudolph the Red-Nosed Reindeer" is opgedragen. Het verhaal van het rendier met de rode neus is een van de meest succesvolle kerstverhalen.
Tegenwoordig kennen we vooral Sinterklaas en de Kerstman. Dat zijn naaste familieleden: de Kerstman is de Amerikaanse versie van Sinterklaas, wat duidelijk blijkt uit zijn naam, Santa Claus – een verbastering van het Nederlandse Sint Nicolaas, of Sinterklaas.
Vaak wordt gedacht dat de kerstman uit Groenland komt. Maar om de oorspronkelijke kerstman te vinden, moet je verder naar het zuiden. In films verblijft de kerstman vaak in Groenland, op de Noordpool of in het noorden van Finland als hij niet over de wereld vliegt om kerstcadeautjes te bezorgen.
Eerst werd in 1809 in het boek Knickerbocker's History of New York van Washington Irving een pijp rokende Nicolaas opgevoerd, die in een vliegende koets over de daken vloog en daarbij zoete kinderen cadeautjes bracht, en stoute kinderen de roe.
Robert Peary
Na strijd tussen aanhangers van Cook en die van Peary, was het de laatstgenoemde die erkend werd als de persoon die als eerste de pool bereikte, op 6 april 1909. Hij had al eerder pogingen gewaagd om vanuit Smith Sound de pool te bereiken.
De Kerstman teleporteert naar de kerstboom, eet een koekje, drinkt de melk en legt het cadeau neer.
Wit, groen en rood symboliseren geloof (wit,) hoop (groen) en liefde (rood.) De drie voornaamste personen in het kerstverhaal, Jezus, Maria en Jozef corresponderen hiermee. Jezus is de verpersoonlijking van de liefde, Maria bracht die ter wereld en symboliseert de hoop, Jozef is de man van het onvoorwaardelijk geloof.
Mrs. Claus doet voor het eerst haar intrede in het kerstverhaal A Christmas Legend, geschreven door de Amerikaanse schrijver James Reese. Vanaf toen nam haar populariteit een vlucht en speelde ze meerdere keren de hoofdrol in haar eigen kerstverhaal.
Als je stout bent geweest, ga je niet mee in de zak naar Spanje maar krijg je verrotte aardappel in je schoen.
Het verhaal van de kerstman kennen we allemaal. Een oude man met een lange, witte baard, die op de Noordpool woont. En die daar – samen met zijn elfjes – alle cadeautjes voor alle kinderen over de hele wereld opslaat. Om ze vervolgens op kerstavond te bezorgen met zijn slee, getrokken door acht vliegende rendieren.
In de zomer eet hij knoppen en bladeren van bomen, maar ook waterplanten. In de winter is er minder voedsel beschikbaar. Toch weet het rendier altijd een lekker hapje onder de sneeuw vandaan te halen. Hij is namelijk gek op rendiermos en droge grassen.
Kerstman was blauw
Het Kerstmannetje stond overigens volledig achter de noordelijke staten in hun oorlog tegen de zuidelijke staten, en in overeenstemming met de tijdgeest droeg hij een blauwe jas met witte sterren en een rood-wit gestreepte broek. Al lange tijd staat de kleur blauw voor hoop binnen de kerk.
Sterker nog, je kunt hem in zijn woonplaats bezoeken. Net boven de poolcirkel ligt Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. Hier vind je Santa Claus Village, waar de enige echte Kerstman (Joulupukki in het Fins) kantoor houdt.
Santa Claus
Zijn feestdag en zijn uiterlijk, een vrolijke man in een sneeuwpak, waren echter gebaseerd op de Engelse Father Christmas. De datum van het Amerikaanse Sinterklaasfeest verschoof naar eind december. Zo kwam het feest samen te vallen met het Kerstfeest.
Een logische verklaring zou zijn dat de krul werd toegevoegd zodat het snoepgoed in de kerstboom kon worden gehangen. Ook over de kleur werd nagedacht: de witte stok zou staan voor Jezus Zijn maagdelijkheid en de rode strepen voor het bloed dat Hij verloor tijdens Zijn kruisiging.
De kerstkrans is een teken van geluk, leven en bloei. Maar ook van eeuwig leven en eeuwige liefde, omdat de cirkelvorm geen begin- en eindpunt heeft. De symboliek gaat vermoedelijk terug tot de Oudheid en vindt zijn oorsprong in de lauwerkrans die de Grieken en de Romeinen gebruikten om hun sporthelden mee te eren.
Voor veel mensen staat de kerstster symbool voor Jezus Christus. Naar hem wordt verwezen als de blinkende Morgenster. Jezus is ster én zon, zijn ster was te zien tijdens zijn geboorte.
Dankzij de Amerikanen kreeg hij ook een vrouw (mrs Santa) en een team van elfjes om hem te helpen.
Ervan uitgaande dat de lieve kinderen gelijkmatig over de aardbol zijn verdeeld, moet hij 120,8 miljoen kilometer afleggen. Om dat te bereiken moet hij met circa 1040 km/s vliegen – 3000 keer de snelheid van het geluid. Dan heeft hij nog 1/1000 seconde over om te landen en de cadeaus af te leveren.
Het totale gewicht wordt nu 148,5 miljoen kilo. Ter vergelijking, dit is drie keer zo zwaar als prins Willem-Alexander. 148,5 miljoen kilo met een snelheid van 1258,1 kilometer per seconde zorgt voor een waanzinnige wrijvingskracht.
De Noor Roald Amundsen (1872-1928) beschouwde zichzelf als de "laatste Viking" en was bezeten door ontdekkingsreizen in de poolgebieden. Na de Belgica-expeditie in 1897-1899 voer hij tussen 1903 en 1906 als eerste doorheen de Noordwest Passage, tussen de Atlantische en de Stille Oceaan, ten noorden van Canada.
Noorse ontdekkingsreiziger die in 1911 als eerste mens de geografische zuidpool bereikte. Opvallend aan deze tocht was vooral dat op datzelfde moment ook een team van de Britse ontdekkingsreiziger Robert Falcon Scott probeerde de zuidelijke pool te bereiken.
Maar de officiële ontdekking wordt toegeschreven aan de Rus Von Bellinghausen en de Brit Edward Bransfield die in 1820 vanaf de zee de ijzige vlakte aanschouwen. Vanaf dat moment bloeit de interesse voor de Zuidpool: het laatste gebied op aarde dat nog door geen mens is betreden en nog in kaart gebracht moet worden.