Het komt door hormonen en wordt 'harde buik' genoemd. Het kan een vervelend gevoel zijn. Maar de meeste vrouwen voelen het niet eens. De samentrekkingen zijn geen (voor)weeën en ze kondigen nog niet je bevalling aan.
Ook voelen harde buiken oncomfortabel aan, maar doen ze geen pijn, terwijl echte weeën dat wel doen. Echte weeën zorgen daarnaast voor ontsluiting, en harde buiken doen dat niet. Harde buiken zullen ook niet gepaard gaan met bloedverlies of vruchtwaterverlies.
Het zegt dus niets over wanneer je gaat bevallen, maar het is een teken dat je lichaam zich klaar aan het maken is voor de bevalling. De meeste moeders merken dat een kindje indaalt door lichte pijn in de onderbuik, of steken die je in je vagina kan voelen.
Harde buiken voelen aan als een gespannen gevoel of een kramp in de buik. Ze doen in principe geen pijn. Over het algemeen duurt het ongemak hooguit een minuut. Je voelt deze krampen vooral aan de bovenkant van je baarmoeder.
Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting. Aan de sterkte van je weeën en aan de verandering in je houding kunnen we al veel aflezen. En ook zelf zou je dit kunnen opmerken.
Bij 0 cm ben je nog helemaal niet ontsloten, bij 10 cm ben je volledig ontsloten. Je dokter zal zowel je ontsluiting als verstrijking regelmatig controleren tijdens je arbeid om te zien hoe ver je al zit. Je baarmoederhals moet 4 cm verstreken en 10 cm ontsloten zijn vooraleer je mag beginnen met persen.
Je kunt je grieperig of vaag gaan voelen. Ook kun je te maken krijgen met diarree, zuurbranden, misselijkheid door begin bevalling en overgeven. daarnaast kan diarree een teken zijn voor het begin van een bevalling. Last hebben van zware rugpijn is ook een symptoom van een naderende bevalling.
Probeer zo min mogelijk te gaan zitten wachten en zorg voor een beetje afleiding. Ga eens lekker bij een vriendin koffie drinken of maak nog een mooi fotoboek. Misschien ben je wel bang dat wanneer je net van huis weg bent de bevalling begint. Het is echt niet nodig om daarvoor thuis te blijven.
Meestal begint het met een korte drang tijdens het hoogtepunt van de wee. Dit wordt veroorzaakt door het steeds dieper komen van het hoofdje van de baby. Het hoofdje wordt dan tijdens een wee op je anus gedrukt en dit geeft het gevoel dat je moet poepen.
De adrenaline concentratie zal namelijk stijgen bij, onder andere; pijn, stress, angst en onrust. Dus ook wanneer de omgeving als niet rustig en/of veilig genoeg ervaren wordt. Dat is dan ook de reden dat de meeste bevallingen 's avonds of 's nachts starten.
Kindje wordt rustiger
De bewegingen van je kindje worden minder. Doordat het hoofdje is ingedaald heeft hij minder ruimte. Toch moet je opletten dat je over de hele dag gezien je baby wel voelt bewegen, maar heel zachtjes, de kracht van de bewegingen neemt dan ook af.
De meeste bevallingen beginnen tussen de 37e en 42e week. Maar wanneer begint de bevalling nou eigenlijk en waaraan kun je dat merken? In ongeveer 90% van de gevallen begint een bevalling met weeën, in 10% met het breken van de vliezen. Maar soms kan het ook nog loos alarm zijn.
Harde buiken mogen geen pijn doen.
Hoe meer kinderen je hebt gekregen hoe eerder en vaker je in de zwangerschap last hebt van harde buiken. Zolang ze niet al te vaak komen (paar keer per uur) en niet pijnlijk zijn, is het niet erg, maar kunnen ze wel vervelend zijn.
Heb je echt een razendsnelle bevalling, dan wordt dat een stortbevalling genoemd. Het hele baringsproces duurt dan vier uur of korter. Dat klinkt als een droom, maar er zitten ook wat mogelijke nadelen aan.
Harde buiken zijn een normaal verschijnsel tijdens de zwangerschap. Ze kunnen geen kwaad als het alleen oefenweeën zijn. Over het algemeen zijn harde buiken dus geen reden om je zorgen te maken. Wel is het goed om naar je lichaam te luisteren.
Je bent alleen nog maar bezig met bevallen. In 90 % van de gevallen begint de bevalling met weeën. De eerste weeën zijn meestal onregelmatig, kort van duur, en nog niet zo sterk. Wanneer je deze weeën hebt, wil het nog niet zeggen dat de bevalling is begonnen; het kan nog afzakken.
Poepen tijdens de bevalling is misschien iets waar je liever niet over praat, maar toch overkomt het 9 van de 10 vrouwen! Eigenlijk is het dus een heel normaal verschijnsel, en het is niet gek als het jou ook gebeurt.
Vanaf 37 weken zwangerschap mag je officieel gaan bevallen. Echter bevallen de meeste vrouwen bij een eerste zwangerschap NA de uitgerekende datum, dus tussen de 40-42 weken zwangerschap.
Het is niet te voorspellen wanneer en hoe een bevalling begint. Het is mogelijk dat je een aantal dagen voordat de bevalling zich aankondigt, al last hebt van onregelmatige samentrekkingen van de baarmoeder. Dit zijn de zogenaamde oefenweeën.
Je buikbaby zakt met zijn hoofdje, als het goed is, naar beneden en dit zal op de blaas drukken. Hierdoor ga je waarschijnlijk, net als in het begin van de zwangerschap, wat vaker naar het toilet. Als je buik- baby nog dieper zakt met zijn hoofdje komt hij 'vast' te zitten achter het schaam- been. Dat noem je indalen.
De eerste voortekenen zijn: oedeem (vochtophoping) onder de buik, ook wel zucht genoemd. gedragsverandering bij de merrie: onrust, trappen/happen naar de buik, rollen, met staart schuren, soms zweten. iets subtielere gedragsveranderingen zoals afzondering, minder goede eetlust, meer liggen of slapen.
Strippen. Een andere mogelijkheid om de bevalling zonder inleiding op gang te brengen is 'strippen'. De verloskundige of gynaecoloog maakt dan met de vingers tijdens het toucher de baarmoedermond los van de vliezen. Dit kan pijnlijk zijn.
Overgangsfase: 8-10 centimeter ontsluiting
Veel vrouwen vinden deze fase het meest heftig van heel de bevalling. Met de laatste 2 centimeters (9-10) zal je persdrang krijgen, wat voelt alsof je moet poepen. Je mag echter pas actief mee gaan duwen/persen als je volledige ontsluiting hebt, dit is bij 10cm.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.