De dood is binnen de islam een middel om het eeuwige te bereiken: 'Elke ziel zal de dood ervaren, daarna zullen jullie tot Ons worden teruggekeerd' (Koran 29: 57). Een moslim mag de dood echter niet wensen en de hoop niet opgeven. Pijn moet geduldig tegemoet worden getreden en euthanasie is verboden.
Bij de laatste adem verlaat de ziel het lichaam om de overgang te maken naar de verborgen wereld. De islam gelooft in leven na de dood. In het hiernamaals word je herenigd met al je naasten. Sterven is de start van het begin van een nieuw leven, het eeuwig leven in het hiernamaals.
De pijn die iemand dan kan ervaren staat gelijk aan het wegwassen van de zonden. Je doorloopt het om daarna rein naar Allah te kunnen gaan. Ook wordt tijdens het sterven de geloofsgetuigenis uitgesproken, waarin je verklaart dat er geen andere god is dan Allah en dat de profeet Mohammed zijn boodschapper is.”
Denk aan het organiseren van herdenkingsdiensten. Dit gebeurt op de derde, zevende, en veertigste dag na het overlijden. Deze diensten zijn er om het leven van de overledene te herdenken. Ook wordt er voor hun ziel gebeden.
7. Pijnstilling en palliatieve sedatie. Moslims kunnen terughoudend zijn in het accepteren van bepaalde pijnstillers en palliatieve sedatie.
Beoefenaars van het islamitische of islamitische geloof geloven dat er een dag des oordeels en leven na de dood zal zijn, bekend als Akhirah . Wanneer moslims met een ernstige ziekte worden geconfronteerd, wordt hen aangeraden geduldig en trouw te zijn en Allah's hulp te vragen in gebed.
De Profeet (saw) heeft gezegd: “Zorg ervoor dat het laatste wat de stervende zegt, la ilaaha illAllah, is,” en “Wiens laatste woorden la ilaaha illAllah zijn, zal het Paradijs binnengaan.”
Na de dood geloven de meeste moslims dat de ziel Barzakh zal betreden, een staat van wachten, tot de Dag des Oordeels. Wanneer een persoon sterft, wordt zijn ziel meegenomen door Azra'il, de Engel des Doods . God stuurt twee engelen om de wachtende ziel te ondervragen.
Hoe lang blijft de ziel bij het lichaam? Sommige culturen denken dat geesten op aarde kunnen blijven om te waken over hun geliefden of om onafgemaakte zaken af te handelen. Hoe lang een geest op aarde blijft, kan een paar dagen tot meerdere jaren zijn. Dit is per cultuur verschillend.
De meest voorkomende visie is dat bij de dood de ziel onmiddellijk naar God gaat en dat er een continuïteit is van persoonlijk bestaan. Er is geen onderbreking van het leven aan het einde van dit leven, maar we blijven leven in onze persoonlijke ziel na de dood.
Samenvatting van het antwoord
1- Een moslim gelooft dat lijden, zoals pijn, honger, tragische ongelukken, etc., het gevolg zijn van iemands zonden . Allah heeft bepaald dat dit lijden dient als een manier om de zonden die door deze moslim zijn begaan, uit te wissen.
In de islam is euthanasie gelijk aan zelf- moord. Alleen God beslist over leven en dood. Hij heeft de mens geschapen en roept hem weer tot bij zich. Vragen naar eutha- nasie is dus verboden in de islam.
De pijn kan klein zijn, maar Allah vergeeft nog steeds . Dezelfde hadith stelt dat als iemand geprikt wordt door een doorn – een pijn die seconden duurt – dan leidt deze pijn ook tot de vergeving van sommige zonden. De hadith is blijde tijding voor ons allemaal. Niemand is ooit pijnvrij, intern of extern, op korte of lange termijn.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Cremeren is verboden
De regels over hoe te handelen bij een overlijden zijn gebundeld in de verzameling van de Hadiths (overleveringen). Zo moet de toestand van het lichaam van de overledene bijvoorbeeld gerespecteerd worden en mag dit nooit worden beschadigd. Cremeren is dus verboden.
Het hiernamaals is een voorgestelde plaats of bestaanssfeer van een leven na de dood, meestal een eeuwig leven. Dit kan de hemel zijn, maar wordt afhankelijk van de cultuur ook anders benoemd en uitgebeeld.
Het leven loslaten
Je zult merken dat het sterven moeilijke én mooie momenten heeft: momenten van verdriet, angst, machteloosheid, boosheid, maar ook van dankbaarheid, liefde, opoffering, humor en hoop. Welke steun je kan geven, hangt af van de persoon. Je kunt samen bidden, herinneringen ophalen of gewoon samenzijn.
Veel mensen in rouw hebben ervaring met knipperende lichten, muziekjes die opeens gaan spelen, een bepaald nummer dat je hoort op de radio, nét als je hem aanzet, een geur in huis. Enfin, er zijn allerlei tekens waarmee jouw overleden dierbare misschien laat merken dat hij nog bij je is!
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
De Profeet (vrede zij met hem) zou hebben gezegd: "Het breken van een bot van een overledene is hetzelfde als het breken ervan terwijl hij nog leeft."[4] De overledene voelt de pijn net zo hevig alsof hij nog leeft , zo erg zelfs dat we bij het geven van ghusl lauw water moeten gebruiken om te voorkomen dat ze verbranden, net zoals we zouden doen...
In de dagen na het overlijden komen familie, vrienden en buren langs om te condoleren en neemt iedereen iets te eten mee. De rouwperiode sluit de familie samen af door te bidden. In deze gebeden vragen ze vergiffenis voor de overledene en om de overledene op te nemen in het paradijs.
Binnen de islam markeert de 40e dag van overlijden het einde van een formele rouwperiode . Families komen bidden voor de doden en smeken Allah om vergiffenis en vriendelijkheid. Vaak uitgevoerd in naam van de overledene, weerspiegelen liefdadigheidsdaden de islamitische overtuiging dat goede daden lang na de dood moeten voortduren.
“Heel veel sterkte, ik zal [bepaalde eigenschap van overledene] nooit vergeten” “Ik zal de herinneringen aan [overleden persoon] voor altijd koesteren” “Laat me weten wat ik voor jullie kan betekenen, heel veel sterkte voor jullie toegewenst”
Een canoniek idee is dat een engel des doods (Arabisch: Malak al-Maut) verschijnt aan de stervenden om hun zielen eruit te halen . De zielen van de zondaars worden op de meest pijnlijke manier eruit gehaald, terwijl de rechtvaardigen gemakkelijk worden behandeld.
Als een stervensproces begint, betekent het niet dat een geliefde binnen een uur of dezelfde dag zal overlijden. Gemiddeld duur een stervensproces 72 uur. Het is goed dat je daar als naaste op voorbereid bent. Een stukje uit het boek 'Leven toevoegen aan de Dagen' daarover.