Een oud-werkgever is niet verplicht om een referentie te geven. Er staat namelijk geen enkele verplichting daartoe in de wet. Als werknemer is het dus verstandig om uw oud-werkgever te vragen of hij een referentie wil geven, mocht dat nodig zijn.
Als je geen professionele referenties hebt, bied dan aan om zoveel mogelijk persoonlijke referenties te geven als je kunt. Een persoonlijke referentie kan zijn van iemand die je kent, maar nooit met je heeft gewerkt in een professionele omgeving.
,,Een referent mag zich naar je potentiële nieuwe werkgever nooit negatief over je uiten. Als hij of zij niets positiefs kan verzinnen over jou als werknemer, dan moet hij je verzoek afwijzen.''
Een referentie is een contactpersoon bij een eerdere werkgever of onderwijsinstelling. Referenties worden vaak gevraagd met bij een sollicitatieprocedure. Een toekomstige werkgever kan bij de genoemde referenties navraag doen over het functioneren van de sollicitant.
Wie kan je inzetten als referentie
Het beste kan je kiezen voor iemand die met jou gewerkt heeft en jou goed kent. Bijvoorbeeld een werkgever of een manager onder wie je in het verleden gewerkt hebt. Maar denk ook aan collega's of mensen met wie je een project hebt opgezet.
Van te voren vragen
Neem altijd eerst contact op met de persoon in kwestie en vraag of je hem of haar als referentie mag noemen. Uiteraard vraag je alleen iemand van wie je verwacht dat hij of zij een positief beeld van je zal schetsen.
Een referentie is een verklaring met argumenten over het functioneren op werk. Via deze weg hoort een aspirant-werkgever van een ander hoe jij als werknemer en collega functioneerde.
Je kunt veel redenen bedenken waarom je de overstap wilt maken, zowel positief als negatief. Misschien wil je een volgende stap in je carrière zetten, meer salaris, meer vrijheid, voel je je ondergewaardeerd, wordt het werk je te zwaar of voel je je niet meer op de juiste plek voor welke reden dan ook.
Sommige werkgevers kunnen je ook vragen om een gedetailleerde lijst van elke werkgever waar je de afgelopen vijf of tien jaar voor hebt gewerkt. In dit geval is het noodzakelijk dat je echt alles noemt, omdat het bedrijf waarschijnlijk al je referenties controleert.
De rol van referenties
Een potentiële werkgever kan via referenties navraag doen over de kwaliteiten en het functioneren van jou als sollicitant. Een werkgever is niet verplicht om jouw referentie te zijn. Staat een (oud) collega hiervoor open, dan is deze wel verplicht de waarheid door te geven.
Hoeveel referenties kun je opgeven in je CV? Over het algemeen is het gebruikelijk om twee tot vijf referenties in je CV op te nemen. Na een aantal gesprekken weet een potentiële werkgever meer dan voldoende over jou. Meer dan vijf is dan ook niet nodig.
Referenties kunnen voor een recruiter (of potentiële werkgever) waardevolle informatie opleveren over een sollicitant of toekomstige medewerker. De mening van een vorige werkgever wordt doorgaans zeer hoog gewaardeerd als ondersteunend 'bewijs' tijdens het selectie- en aannameproces van een nieuwe medewerker.
Het kan voor een toekomstige werkgever prettig zijn om van iemand anders te horen dan van jouzelf wat je sterke en zwakke punten zijn, bijvoorbeeld van een ex-werkgever, een vorige leidinggevende of een oud-collega. Deze persoon noemen we ook wel de referaat.
Start met zowel een sterk punt als een leerdoel. Vermeld hierbij welke functie of organisatie goed bij diegene past. Zorg dat je niet de persoon zelf, maar het functioneren van de persoon beoordeelt. Een goede referentie omschrijft de relatie tussen jou en je (ex-)werknemer.
Zo heeft hij/zij [opsomming vaardigheden]. Dit blijkt bijvoorbeeld uit [voorbeelden uit de praktijk]. Tot slot beveel ik [naam] graag aan. Als hij/zij zich inzet op de manier waarop hij/zij dat heeft gedaan tijdens de werkzaamheden voor [organisatie], dan is [naam] een zeer goede aanwinst voor uw organisatie.
Hard skills zijn vaardigheden die je nodig hebt om de functie goed te kunnen uitvoeren. Denk bijvoorbeeld aan bepaalde technische vaardigheden zoals het beheersen van een computerprogramma.
Referentie betekent letterlijk verwijzing. Met referentie wordt vaak een verwijzing bedoeld naar een bron die meer informatie kan verschaffen over een bepaalde situatie of bewering. Een referentie dient dan als bewijs van die situatie of bewering.
De ideale plaats om jouw referenties te noemen is in de motivatiebrief. Je kan hier ook vermelden waar je ze van kent en wat jullie samenwerking was. Overigens moet je weten dat niet elke werkgever een referentiebrief belangrijk vindt. Laat staan dat ze er waarde aan hechten.
Wanneer je een persoonlijke referentie nodig hebt, kun je bijvoorbeeld denken aan een mentor, leden uit de gemeenschap of buren. In de meeste gevallen zijn persoonlijke referenties niet geschikt voor formele sollicitaties, maar het kan zijn dat werkgevers erom vragen.
Bijvoorbeeld: ”Graag licht ik mijn brief en CV nader toe in een gesprek.” Ook kunt u een verwijzing maken naar uw CV: “Voor een volledig overzicht van mijn ervaring en opleiding, verwijs ik u graag naar mijn bijgevoegde CV.” Bij een open sollicitatie is de afsluiting iets anders.
Belangrijke onderdelen die altijd terugkomen op een cv zijn je personalia, je werkervaring en je gevolgde opleidingen. Verder kun je een cv aanvullen met relevante informatie zoals je competenties, een persoonlijk profiel, je vaardigheden, je persoonlijke eigenschappen, je nevenactiviteiten en je hobby's en interesses.
Referentenonderzoek. Afhankelijk van de zwaarte van een pre-employment screening vindt er ook een referentenonderzoek plaats. Dit is voor ons een belangrijk moment in de screening omdat wij als het ware een stap buiten de deur zetten. Een referent kan belangrijke informatie geven over de integriteit van een kandidaat.
Iets dat daarbij helpt, is het voeren van referentiegesprekken. Dat zijn van die vervelende gesprekken die je met oud-collega's of oud-werkgevers van de sollicitant moet voeren. Sommige managers draaien hun hand er niet voor om. Maar meestal worden dit soort gesprekken als ongemakkelijk en onnodig ervaren.