Honing is de zoete substantie die door honingbijen gemaakt wordt van de nectar van bloemen. Het is niet veganistisch, omdat het door dieren gemaakt wordt.
Doordat de nectar vervolgens nog meerdere malen door de bijen van elkaar wordt "overgenomen" komen er een steeds meer enzymen in de honing. Dit "overgeven" tussen de werksterbijen gebeurt massaal tijdens het indampen van de nectar. Honing is dus zowel een plantaardig als een dierlijk product.
Voor de productie van honing moeten honingbijen gehouden worden. Hierdoor is honing per definitie niet veganistisch. Om honing te produceren, wordt deze bijensoort geëxploiteerd. De honing waar de honingbijen hard voor werken, maken ze voor zichzelf, maar wordt van hen afgenomen.
Honing is ingedikte nectar uit bloemen
Het indampen van de nectar gebeurt door de jonge bijen in de bijenkast, onder andere door met hun vleugels te ventilleren. Als de honing klaar is wordt hij door de bijen in de raat afgedekt met wasdekseltjes. Dit is voor de inkers het signal dat de honing geoogst kan worden.
Honing is een voedingsmiddel dat door bijen wordt geproduceerd. Het bestaat uit diverse soorten natuurlijke suikers, water en andere stoffen (mineralen, vitaminen, sporenelementen, gist, kleurstoffen en geurstoffen). Dit zit allemaal al van nature in de honing, er wordt dus niets aan toegevoegd.
Aangezien de bijen in de winter niet naar buiten kunnen om hun behoefte te doen zullen ze hun ontlasting dan in de kast laten gaan. Aangezien in honing redelijk veel stuifmeeldelen zitten komen deze in de darm van de bij terrecht, en hopen deze zich op.
Kinderen jonger dan 1 jaar kun je beter geen honing geven. Zij kunnen namelijk ziek worden van de sporen van de schadelijke bacterie clostridium botulinum, die soms in honing voorkomt.
Honing is een zoete kleverige substantie die geproduceerd wordt door bijen. Bijen halen nectar uit bloemen. Een honingbij moet zo'n 200 tot 1500 bloemen bezoeken om genoeg nectar te verzamelen om het honingmaagje te vullen. In de maag wordt de nectar door enzymen omgezet in honing.
Het is een stof die van nature voorkomt in veel voedingsmiddelen en planten. Toen werd het grote verschil tussen gewone en manuka-honing duidelijk: bij gewone honing is de verhouding met MGO 20-50 mg/kg, en bij manuka-honing kan dat tot 800 mg/kg oplopen. Dat verklaart ook meteen waarom de honing zo bizar duur is.
Hoewel verhitting van honing een effect kan hebben op een aantal van de stoffen in honing, maakt het dus voor de gezondheid niet uit of je rauwe, koud geslingerde of verhitte honing gebruikt. Smaak en substantie kunnen mogelijk wel veranderen. Qua veiligheid maakt het niets uit."
Het suikerwater verzwakt de bijen; ze worden vatbaarder voor schimmelinfecties, mijten en virussen. Dit wordt (natuurlijk naast het gebruik van landbouwgiffen) in verband gebracht met het afnemen van bijenpopulaties in de wereld. Los daarvan, brengt het winnen van de honing ook leed voor de bijen met zich mee.
In principe eten vegans geen eieren, omdat dieren niet ons bezit zijn en hun eieren evenmin. Daarnaast is het goed om stil te staan bij welk signaal je afgeeft door ei te eten, waar de kippen vandaan komen (industrie) én wat kippen zelf doen met hun eieren.
Om van rietsuiker witte suiker te maken worden vaak verkoolde runderbeenderen gebruikt. Het wordt wel weer uit het suiker verwijderd, maar dat maakt het niet veganistisch. In Nederland is dit gelukkig verboden. De Nederlandse witte suiker is dus wel veganistisch.
Vegetarisch: focus ligt op het vermijden van vlees, vis en gevogelte. Vegan: focus ligt op het vermijden van dierlijke producten in zowel het dieet als in de gehele levensstijl. Plantaardig: focus ligt op het eten van (onbewerkt) plantaardige producten, rechtstreeks van de grond.
Net als alle andere dieren, sluiten veganisten insecten niet uit van de morele cirkel. Veganisten vermijden dus producten waarbij insecten worden uitgebuit, zoals bij honing, karmijnzuur en schellak.
Zelf broodbeleg maken is zo gebeurd. Denk bijvoorbeeld aan tofu-'eier'salade, kip'-kerriesalade, linzen-kerriespread, vegan kaas, cottage cheese of roomkaas. Hummus kun je ook heel lekker zelf maken, in allerlei varianten zoals 'umami hummus', maar meestal ben ik daar te lui voor.
Dus om zeker te zijn dat honing het predikaat biologisch verdient moeten bijen op minimaal drie kilometer afstand leven van de gangbare landbouwgrond. Volgens Theo kun je daarom het beste honing kopen die afkomstig is uit landen met veel aaneengesloten natuurgebieden, zoals Frankrijk, Polen en Duitsland.
Zoals eerder genoemd worden vooral tijm-, heide- en manukahoning als gezondere opties gezien. Deze soorten zijn donker van kleur en onderzoek van een Sloveense universiteit wijst uit dat donkere honingsoorten meer voedingsstoffen en antioxidanten bevatten dan lichte honing.
Echte honing is niet nat, waardoor deze niet in het papier zal trekken. Nep honing daarentegen zal het papier scheuren en kapot maken door de hoeveelheid vocht (water) die erin zit.
Hommels verzamelen stuifmeel, net als bijen. Maar, hommels bouwen geen honingraten en hebben geen honingvoorraad: bijen wel! Hommels slaan alleen een beetje nectar op om voor zichzelf een voorraadje te hebben op slechtere dagen. Bijen zijn wat kleiner dan hommels en ze hebben minder haar op hun lichaam.
Je thee op smaak brengen met honing is een stuk gezonder dan met suiker. Maar dan moet je de thee wel eerst even laten afkoelen. In tegenstelling tot gewone tafelsuiker bevat honing waardevolle vitamines en mineralen, waaronder vitamine C, kalium en ijzer.
Honing heeft een geneeskrachtige werking door de enzymen, aminozuren, vitamines, eiwitten en mineralen die erin zitten. Daarnaast zitten er probiotica in. Dat zijn bacteriën die erg goed zijn voor de darmen. Je kunt de honing zowel inwendig als uitwendig bij huidklachten gebruiken.
Honing beschermt tegen kanker en hart- en vaatziekten, omdat het boordevol flavonoïden en antioxidanten zit. Regelmatig een kleine dosis rauwe honing en kaneel innemen, is goed voor je cholesterol. Het voorkomt bloedvatenvernauwing omdat het je aders schoonhoudt.
Honing bestaat grotendeels uit suikers, nl. fructose en glucose, die even slecht zijn voor de tanden als gewone suiker (saccharose). De sporen van de micro-nutriënten die het bevat zijn zodanig laag dat deze nauwelijks belang hebben.