Zo hebben mensen met SLE relatief vaak een hoge bloeddruk, een verhoogd cholesterol en diabetes en komen ze door hun klachten vaak niet toe aan voldoende lichaamsbeweging. Dit zijn allemaal zaken die de kans op slagaderverkalking vergroten.
Een verhoogd ANA-gehalte in je bloed. ANA staat voor antinucleaire antistoffen. Als deze verhoogd zijn, kan dat wijzen op lupus.
Bovendien kunnen de activiteit van de lupusziekte en corticosteroïden die worden gebruikt om het immuunsysteem te onderdrukken, de kans op risicofactoren voor hart- en vaatziekten, zoals hoge bloeddruk, hoog cholesterol of een hoge BMI, vergroten .
SLE wordt gekenmerkt door periodes van weinig tot geen ziekteactiviteit, afgewisseld met periodes van actieve ziekte.Tijdens deze opvlammingen kunnen in principe alle weefsels en organen ontstoken raken. In de meeste gevallen zijn er ontstekingen te vinden in de huid, de gewrichten, de slijmvliezen en de nieren.
De oorzaak van systemische lupus erythematodes is onbekend. Er zijn erfelijke factoren en omgevingsfactoren: zo komt de ziekte vaker voor binnen dezelfde familie en door het gebruik van bepaalde medicijnen. Daarnaast spelen hormonen een rol. Eén op de duizend mensen krijgt systemische lupus erythematodes.
Er zijn vele geneesmiddelen die een drug-induced LE kunnen veroorzaken. Vaak (5-20%) komt het voor bij procainamide, hydralazine, minocycline, en quinidine. Minder vaak (< 1%) bij chloorpromazine, isoniazide (INH), minocycline, en methyldopa.
Ontstekingsverschijnselen spelen mogelijk een rol bij het ontstaan van hypertensie. Amerikaanse onderzoekers schrijven in Journal of the American Medical Association van 9 december dat een hoog gehalte aan C-reactive protein (CRP) het risico op een hoge bloeddruk verhoogt.
Overmatig gebruik van drop, zoethout, bepaalde kruidenthee of zout. Overgewicht, roken, te weinig lichaamsbeweging, stress, onevenwichtige voeding en/of overmatig gebruik van alcohol. Een lichamelijke aandoening, bijvoorbeeld een nieraandoening; dit is slechts in 5% van de gevallen de oorzaak.
Om de diagnose SLE te kunnen stellen is bloedonderzoek noodzakelijk. Daarom wordt er bloed afgenomen. Een verpleegkundige of een medewerker van het laboratorium neemt een of meerdere buisjes bloed bij je af.
Er is geen speciaal dieet als je lupus hebt. Je kan dus alles eten. Eet gezond, maar eet geen alfalfa. Alfalfa kan je huidklachten verergeren.
Een vroege diagnose en een doeltreffende behandeling maken dat de meeste patiënten met SLE een normale levensverwachting en een normaal levenspatroon kunnen hebben. SLE komt vooral voor bij vrouwen en begint meestal tussen 20- en 40-jarige leeftijd. Ongeveer 30 op de 100.000 mensen in Nederland heeft SLE.
Voor mensen die kampen met een milde/inactieve tot matige vorm van systemische lupus, en die daarnaast geen schade hebben aan andere organen, wordt lichaamsbeweging wel aanbevolen in combinatie met een gezonde levensstijl (bv.stoppen met roken) en medicatie.
Mensen met lupus zijn vaak erg moe, hebben gewrichtspijn en hun huid kan gevoelig zijn voor zonlicht. Lupus kan ook leiden tot cognitieve problemen met het geheugen, de concentratie, de aandacht en de planning van een persoon. Mensen die hier last van hebben noemen dit vaak 'hersenmist' (brainfog).
De klachten waarmee mensen zich meestal bij hun arts melden zijn gewrichtspijn, huiduitslag en vermoeidheid. Dit zijn klachten die vanaf het begin kunnen voorkomen bij SLE. Op de lange duur kan SLE tot nieuwe klachten leiden. Het kan dan gaan om ernstige klachten, zoals problemen met de nieren.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
De ziekte van Bechterew begint met pijn en stijfheid, vooral laag in de rug. Na de rugwervels raken ook de gewrichten van schouder, heup en knieën ontstoken. Patiënten met de ziekte van Bechterew zijn vaak moe. In een latere fase kunnen ook de ogen, hart en andere organen ontstoken raken.
Een aantal factoren zoals het niet regelmatig nemen van de medicatie, infecties, stress en zonlicht kunnen de SLE verergeren; deze verergering wordt een opvlamming van de SLE genoemd. Het is vaak erg moeilijk om te voorspellen hoe de ziekte zal verlopen.
Voorbeelden zijn gewrichts- en peesklachten, huidafwijkingen, hartklachten, afwijkingen aan de nagels, hoesten, pijn op de borst, haaruitval en aften. Daarnaast is er vaak sprake van algemene klachten zoals moeheid, koorts en gewichtsverlies.
tintelingen of een doof gevoel. een droge mond, misselijkheid, maagklachten, braken of diarree;hoofdpijn, rood worden, flauwvallen. het gevoel niet meer te weten wie of waar je bent.