Mijn in mijn zusje is een bezittelijk voornaamwoord. Wie mijn zusje informeler of met minder nadruk wil opschrijven, kan voor m'n zusje kiezen. Me is niet goed, want me is geen bezittelijk maar een persoonlijk voornaamwoord, net als mij.
In de spreektaal en ook wel in de informele schrijftaal (tweets, appjes), wordt me vaak gebruikt als bezittelijk voornaamwoord: me moeder. De gereduceerde vorm van mijn is echter m'n, niet me. Met m'n moeder is dus niets mis. Veel mensen vinden me moeder, me fiets, enz.
Me is geen bezittelijk voornaamwoord
Dat moet zijn: mijn broer, mijn fiets, mijn taalfout.
Het woordje 'me' gebruik je als persoonlijk voornaamwoord dat verwijst naar jezelf. Het gaat dan niet om bezit. Ook bij wederkerende werkwoorden komt me voor. Voorbeelden van wederkerende werkwoorden zijn: zich herinneren, zich schamen, zich haasten, zich verslapen, etc.
Me en mijn zijn allebei voornaamwoorden; woorden waarmee je naar personen kunt verwijzen. Van deze voornaamwoorden bestaan in de spreektaal altijd twee varianten: de zogenoemde 'volle' en 'gereduceerde' vormen.
Me is niet goed, want me is geen bezittelijk maar een persoonlijk voornaamwoord, net als mij. Voor veel mensen zijn formuleringen als 'Me zusje kan goed zingen' en 'Ik ga dit weekend naar me vader' een grote taalergernis. Net zoals mij zusje niet goed is, is ook me zusje niet juist.
Het woordje 'me' is het stomste woord van het jaar. 'Me' in plaats van 'mijn' in een zin als 'me moeder vindt dat ik raar praat' kreeg 30 procent van de stemmen in een verkiezing van het Instituut voor Nederlandse Lexicologie. Het is geen bezittelijk voornaamwoord, zegt een van de inzenders.
De Mobiele Eenheid (ME) heeft als primaire taak verstoringen van de openbare orde te voorkomen of te bestrijden. Je ziet de ME vaak bij voetbalwedstrijden of demonstraties. Een politieagent is nooit alleen ME'er, hij of zij doet het naast het normale werk.
Me gebruik je om naar jezelf te verwijzen
Me is een persoonlijk voornaamwoord. Je gebruikt het om naar jezelf te verwijzen. Voorbeeld: Ze hebben me uitgenodigd voor het sollicitatiegesprek.
Wederkerende voornaamwoorden zijn woorden zoals 'me' en 'zich' in zinnen als 'Ik was me' en 'hij verkleedt zich'.
Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm.Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.
De persoonlijke voornaamwoorden ik, mij, wij en ons komen daarom bij voorkeur aan het einde van de nevenschikking. Bij ik en mij is die voorkeur het sterkst. Sara, Piet en ik doen niet mee aan de wedstrijd. Die cadeautjes zijn voor jou en mij.
Als niet-onderwerpsvorm kunnen we zowel me als mij gebruiken. Het is aan te bevelen om zo veel mogelijk de gereduceerde vorm me te gebruiken. Overmatig gebruik van de volle vorm mij maakt zowel gesproken als geschreven taal onnatuurlijk.
Me is de gewone vorm; mij legt extra klemtoon. Uitzonderingen zijn tot zichzelf komen, op zichzelf wonen, buiten zichzelf zijn/raken en zichzelf zijn. Die combinaties krijgen mezelf of mijzelf bij zich. Mezelf is de gewone vorm; mijzelf legt extra klemtoon.
De nadruk is voor mij inderdaad het verschil, vergelijk de volgende zinnen: 'Hans heeft me uitgenodigd' - objectieve, simpele mededeling. en: 'Hans heeft mij uitgenodigd' - ademt voor mijn gevoel een sfeer van 'Verrek, hij heeft mij uitgenodigd, en niet al die andere mensen die hij had kunnen vragen.
Beide zijn goed, maar er is wel een zeker verschil in stijl. Het verschil zit 'm in de stijl: je kan is informeler en meer spreektaal. Bij het schrijven kun je beter kiezen voor je kunt. Tegenwoordig kom je in teksten steeds vaker de informele vorm je kan tegen.
Betekenis en gebruik. Me is een persoonlijk voornaamwoord of een wederkerend voornaamwoord dat verwijst naar de ik-persoon in een zin. Je kunt me vervangen door mij, maar soms klinkt dat overdreven deftig. Mijn is een bezittelijk voornaamwoord dat aangeeft dat iets hoort bij de ik-persoon in een zin.
Ik is de onderwerpsvorm van de eerste persoon enkelvoud. Die wordt gebruikt als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult. Mij (of me) is de voorwerpsvorm.
Een aanspreking met Geachte is het formeelst en bruikbaar in onder meer officiële contexten. Beste en Dag zijn informeler. Ze klinken iets persoonlijker en minder afstandelijk dan Geachte.
Imma is een Duitse meisjesnaam. Het betekent `geheel, allesomvattend`.
In zakelijke brieven en e-mails wordt de slotgroet Met vriendelijke groet(en) geregeld afgekort als mvg of m.v.g. Zulke afkortingen geven gemakkelijk een slordige en respectloze indruk. Het is aan te bevelen om Met vriendelijke groeten en Met vriendelijke groet voluit te schrijven.
Je taak is om de orde te handhaven en eventueel aanhoudingen te verrichten. Als ME'er word je ook ingezet voor hulp bij zoekacties, evacuaties en nationale rampen. Een ME'er is politieagent en doet naast het werk voor de Mobiele Eenheid ook regulier politiewerk.
Jouw duidt altijd bezit aan, bijvoorbeeld: Ik heb het jouw moeder als eerste gevraagd. (de moeder van jou) Jouw presentatie was het best.
de mammie zelfst. naamw. (v.) Verbuigingen: mammies , moeder Voorbeeld: `Ga maar naar je mammie` Bron: WikiWoordenboek.