Schreeuwen voelt misschien als een goede manier om gehoord te worden omdat het zo luid is. Maar het kan leiden tot angstgevoelens, een negatief zelfbeeld, verwarring en verdriet. Het kan op de lange termijn ook een impact hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen.
Dat geldt ook voor regelmatig schreeuwen tegen kinderen, blijkt uit diverse wetenschappelijke studies. Het kan bijvoorbeeld tot op latere leeftijd leiden tot gedragsproblemen als agressief en defensief reageren, stemmingsproblemen als depressie en cognitieve problemen zoals concentratiestoornissen.
Kinderen schreeuwen graag, of het nu uit vreugde of verdriet is. Het is een normaal onderdeel van hun ontwikkeling , maar het kan een uitdaging zijn voor ouders, vooral tijdens een meltdown. Inzicht in hun redenen om te schreeuwen helpt hen om zichzelf te reguleren en zich stiller uit te drukken, waardoor het ouderschap een stuk makkelijker wordt.
Geestelijk geweld
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Gillen helpt kinderen te leren communiceren met de wereld: hoe kan ik iets duidelijk maken aan de ander? En door te gillen ontdekken ze hun eigen stem. Naarmate kinderen ouder worden, leren ze dat ze ook op andere manieren iets duidelijk kunnen maken of gevoelens kunnen uiten.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen.
Veel kinderen hebben het schreeuwen nodig (zo lijkt) om zichzelf te manifesteren en te laten zien dat ze er zijn. Het kan een vorm van aandacht trekken zijn vanuit een falend zelfbeeld. Sommigen schreeuwen ook om andere tekortkomingen te compenseren.
Agressie en geweld kunnen verschillende vormen aannemen: Verbale agressie zoals uitschelden, schreeuwen of zeer fel in discussie gaan. Ook discriminerende opmerkingen vallen hieronder. Verbale agressie kan zowel persoonlijk als telefonisch plaatsvinden.
Je kan bijvoorbeeld snel boos worden op je kind, omdat je het gevoel hebt dat het gedrag van je kind een reflectie is van hoe goed jij het doet als vader of moeder. Als je kind niet luistert of zich niet gedraagt, voel jij dat je faalt. Dat raakt jou persoonlijk, waardoor je veel emoties kan voelen.
De meeste kinderen hebben een set gedragingen in hun gereedschapskist om te krijgen wat ze willen. Zo leren ze om door de wereld te navigeren. Op jonge leeftijd realiseren ze zich dat gedragingen als zeuren, huilen... schreeuwen uit volle borst hen vaak geven wat ze willen.
Schreeuwen veroorzaakt het vrijkomen van endorfine, ook wel “feel good” hormonen genoemd. Deze endorfines zorgen voor een gevoel van euforie en geluk, waardoor het stressniveau afneemt. Daarnaast verhoogt schreeuwen de opname van zuurstof, waardoor de bloedsomloop verbetert en het hart van zuurstof wordt voorzien.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Door rustig te blijven geef je het kind/ de volwassene de ruimte om boos te zijn. Toon begrip en heel veel geduld. Bedenk elke keer weer dat het kind jou niet bewust dwars zit, maar dat het niet weet hoe het zich anders kan uiten. Je kan jezelf rustig houden of maken door je even op iets heel anders te concentreren.
Ze kunnen gestrest raken door te veel activiteiten, of door onderbrekingen als ze zich concentreren, of door de stress van de ouders. Wat doen kinderen met al deze emoties? Het antwoord van de natuur is driftbuien. Ze huilen en woeden, en voelen zich dan beter.
Een parentale burn-out is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting die wordt veroorzaakt door de constante stress van het ouderschap. Niet te verwarren met normale ouderlijke stress, die vaak tijdelijk is.
Regelmatig tegen iemand schreeuwen verandert de geest, de hersenen en het lichaam op allerlei manieren. Zo verhoogt het de activiteit van de amygdala (het emotionele brein), verhoogt het de hoeveelheid stresshormonen in de bloedbaan, verhoogt de spierspanning en nog veel meer .
Schreeuwen in situaties waarin je je ook met gewoon praten hoorbaar en verstaanbaar kunt maken, geeft enkel aan dat je je machteloos, 'niet-gehoord', 'niet-begrepen' en 'emotioneel ontploffend' voelt. Die emotionele ontploffing kan van verbaal naar fysiek gaan, dat is wat het angstig kan maken.
Bij secundaire emoties kun je denken aan frustratie, cynisme, roddelen klagen en slachtoffergedrag. Zo kan iemand verdriet tonen, maar zit daaronder eigenlijk boosheid, of toont iemand blijdschap terwijl er angst is. Als iemand secundaire gevoelens ervaart dan worden vaak ook de ogen gesloten.
Schreeuwen voelt misschien als een goede manier om gehoord te worden omdat het zo luid is. Maar het kan leiden tot angstgevoelens, een negatief zelfbeeld, verwarring en verdriet. Het kan op de lange termijn ook een impact hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen.
Het is belangrijk om duidelijk en direct te zijn over wat u wilt. En dat geldt ook voor het gebruiken van de naam van uw kind bij het geven van instructies . Dit trekt de aandacht van uw kind en maakt uw boodschap persoonlijker. Dit kan vooral handig zijn voor kinderen die moeite hebben met luisterbegrip.
Schreeuwen of krijsen is een goede manier is om stress, frustratie en woede te uiten. Er komt zelfs endorfine vrij bij een goede schreeuw of krijs. Het is sowieso goed om je woede niet op te kroppen en uiting te geven aan je gevoelens om je hart te sparen.
Wanneer een kind een grote mond geeft dan mag je dit nooit negeren of accepteren. Ook al zegt hij of zij misschien iets uit boosheid of onmacht; je moet laten weten dat je het gedrag niet accepteert. Jij bepaalt als volwassene wat de grens is en dit moet je duidelijk en zo emotieloos mogelijk aangeven.
Kleine kinderen zijn redelijk impulsief in hun emoties.Als ze boos zijn, blij, verdrietig, dan produceren ze vaak extra geluid. Ook tijdens het spelen, en dan vooral in de omgang met andere kinderen, vinden ze het heerlijk om veel lawaai te maken. Zo raken ze hun energie kwijt en kunnen ze zich uiten.