Als u vaak terugkerende blaasontstekingen heeft, is het verstandig om dit verder te laten onderzoeken. Er moet gekeken worden of er een oorzaak bestaat waarom u zo vaak blaasontstekingen krijgt. U zult hiervoor door uw huisarts naar de uroloog worden doorverwezen.
Bij vrouwen komt blaasontsteking vaak terug omdat bacteriën vanuit de vagina, via de korte plasbuis, in de blaas komen. Andere oorzaken kunnen zijn: afwijkingen in de vorm van de urinewegen (nier, urineleiders, blaas en plasbuis), stenen, minder gezond vaginaslijmvlies of niet helemaal leegplassen.
Bij blaasontsteking 3 keer of vaker in 1 jaar: bespreek dit met uw huisarts: Na het vrijen antibiotica slikken kan blaasontsteking voorkomen. 6 maanden elke dag antibiotica slikken kan ook. Na de overgang kunnen extra hormonen in de vagina helpen.
Ze komt via de urinebuis in de blaas, vermenigvuldigt zich daar en veroorzaakt zo een infectie. Factoren die een chronische blaasontsteking in de hand werken, zijn frequente geslachtsgemeenschap, een verblijfkatheter in de blaas, hogere leeftijd en suikerziekte.
Loop vooral niet te lang rond met een blaasontsteking: die kan namelijk opstijgen en een nierbekkenontsteking veroorzaken. Dan heb je echt een antibioticum nodig. Malaise, pijn, koorts, koude rillingen en pijn in de zij zijn goede redenen naar een arts te gaan.
Als een blaasontsteking onbehandeld blijft, is het mogelijk dat deze overgaat in een prostaatontsteking of nierbekkenontsteking. Dit gaat vaak gepaard met koorts en een ziek gevoel. Indien u last heeft van een blaasontsteking, moet u ervoor zorgen dat u anderhalf tot twee liter per dag drinkt.
Daarnaast kan seks er - theoretisch gezien - voor zorgen dat aanwezige bacteriën verder de urineleider in worden geduwd wat kan leiden tot een nieuwe of heftigere infectie. Het is daarom verstandig om het bedrijven van de liefde eventjes uit te stellen tot wanneer je geen last meer hebt van een blaasontsteking.
Wist je dat stress ook een belangrijke rol speelt bij het ontstaan van een blaasontsteking? Stress kan namelijk zorgen voor een verminderde weerstand. Met een lage weerstand zul je vatbaarder zijn voor virussen, zoals een verkoudheid, griep of een koortslip, maar ook een blaasontsteking.
Als u door uw huisarts bent verwezen naar een uroloog zal deze verder onderzoek doen. Dit bestaat uit een plasdagboek, bloed- en/of urine onderzoek, echo van de nieren, plassen op een 'computertoilet' en controleren of u leeg heeft geplast.
Afwachten: bij de helft van de vrouwen gaat blaasontsteking binnen 1 week vanzelf over. Als u weinig of kort klachten heeft, kunt u 1 week afwachten. Zo nodig kunt u een paar dagen een pijnstiller slikken. Bijvoorbeeld paracetamol: 3 tot 4 keer per dag 2 pillen van 500 mg tegelijk.
Als je dus ontlasting hebt gehad kunnen deze bacteriën je makkelijk je plasbuis bereiken Door zweet, via een inlegkruisje of gewoon al als je je afveegt van achter naar voren. Zo komt het ook dat vrouwen die urineverlies hebben en verband hiervoor dragen vaker en infectie hebben dan vrouwen die geen verband dragen.
Vang (liefst 's morgens) verse middenstroomurine op in een proper potje. Haal de teststrip uit de verpakking en dompel hem gedurende twee seconden onder in de urine. Leg de teststrip op de aluminium verpakking en laat deze gedurende exact één minuut liggen zonder aan te raken. Lees onmiddellijk daarna het resultaat af.
Met een echografie kunnen de nieren, de urineleiders en de blaas zichtbaar gemaakt worden op een beeldscherm. Een eventuele dilatatie, verwijding van het afvloedsysteem van de nieren is nu te zien. Ook geeft een echografie een afbeelding van de blaas en de prostaat.
Troebele urine kan echter ook een teken zijn van een blaasontsteking. Witte bloedcellen en pus zijn dan in je urine uitgescheiden. Andere symptomen waaraan je een blaasontsteking kunt herkennen zijn jeuk, branderigheid en pijn bij het plassen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Wat zijn de klachten? Een blaasontsteking geeft klachten als vaker moeten plassen, kleine beetjes plassen, pijn bij het plassen en soms bloed plassen. De urine heeft vaak een vieze geur. Ook kunnen buikpijn en misselijkheid optreden.
De klachten die u ervaart zijn vaak kleine beetjes plassen, pijn bij het plassen en soms ook het niet kunnen ophouden van de plas of zelfs bloed bij de plas. Soms kunnen deze klachten gepaard gaan met pijn in uw zij en koorts. In dit geval heeft u geen simpele blaasontsteking, maar een nierbekkenontsteking.
Wat vertelt je lichaam? De blaas en de urinewegen staan energetisch voor onze eigen grenzen. Als je voelt dat je persoonlijke ruimte bedreigd is, verdedig je je, verbaal of fysiek. Nadien kan je echter last krijgen van fysieke klachten, zoals hier een blaasontsteking.
Als u de klachten vervelend of pijnlijk vindt, kan uw arts een antibioticum geven. Artsen kiezen hierbij meestal voor het medicijn nitrofurantoïne. Nitrofurantoïne doodt bacteriën die blaasontsteking veroorzaken. Het werkt binnen een paar uur na inname.
Een urineweginfectie ontstaat meestal door bacteriën van buitenaf. Meestal leven de bacteriën die de infectie veroorzaken in de darmen en rondom de plasbuis. In sommige gevallen gaat het om bacteriën die overgedragen worden bij seksueel contact (SOA).
Bij een urineweginfectie is het slijmvlies aan de binnenkant van de urinewegen ontstoken. Een infectie van de lagere urinewegen heet een blaasontsteking. Een onbehandelde blaasontsteking kan leiden tot een nierbekkenontsteking. Een urineweginfectie ontstaat door bacteriën, virussen en andere ziekteverwekkers.
Laat uw (ochtend)plas onderzoeken bij de huisarts. Bij blaasontsteking bij een man zijn altijd antibiotica nodig.
Een blaasontsteking wordt vrijwel altijd veroorzaakt doordat bacteriën via de plasbuis in de blaas komen. Dit kan gebeuren in verschillende situaties: Tijdens het vrijen (er komen dan bacteriën in de plasbuis) Na de overgang: de plasbuis is dan kwetsbaarder.
Wanneer je weinig (water) drinkt, komt er minder urine in de blaas en worden de bacteriën minder vaak uit de plasbuis gespoeld. Op die manier kunnen bacteriën makkelijker opstijgen tot in de blaas en verhoogt de kans op een urineweginfectie.