Als enige naar personen verwijst en zelfstandig gebruikt wordt, schrijven we enigen. Enige is zelfstandig gebruikt als er niet meteen een zelfstandig naamwoord op volgt en enige ook niet aangevuld kan worden met een zelfstandig naamwoord uit dezelfde zin of de zin die onmiddellijk voorafgaat.
Zelfstandig gebruikt betekent dat er geen zelfstandig naamwoord in een zin staat en je kind deze er ook niet achter kan zetten. Wanneer woorden als 'enige', 'alle' of 'beide' zelfstandig gebruikt worden en naar personen verwijzen, krijgen ze in het meervoud een -n.
Het woord enige staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
In bijvoorbeeld Ons huis is het enige in de straat dat een schuur heeft verwijst het enige direct naar ons huis: Ons huis is het enige (huis) in de straat dat een schuur heeft. Naar het + een onbepaald telwoord (zoals het vele, het weinige) kan zowel met dat als met wat worden verwezen.
Eén schrijf je alleen met accenttekens als je het cijfer 1 bedoelt of als er een lezing mogelijk is met 'een'. Dus bijvoorbeeld in een zin als 'Ik heb thuis een hond en een kat' of 'Ik heb thuis één hond en één kat'. Als je wilt dat de lezer hier 'één' leest en niet 'een', dan moet je wel streepjes zetten.
1) Aaneengesloten 2) Belgische tv-zender 3) Cijfer 4) Eentje 5) Eerste in kwalificatie 6) Enkelvoud 7) Gelijk 8) Getal 9) Het kleinste gehele getal 10) Kleinste gemene de...
Schrijfwijzen. Wordt als Eén geschreven aan het begin van een zin. Volgens de spellingsregels betreffende het gebruik van klemtoontekens wordt het telwoord als een geschreven, en niet als één, als het uit de rest van de zin duidelijk is dat het niet om het onbepaald lidwoord kan gaan. Romeins cijfer: I.
Zowel het enige wat als het enige dat is correct als het enige niet verwijst naar iets specifieks, maar naar iets in algemene zin. Wat is dan het gebruikelijkst.
Bij vrijwel alle andere namen van omroepen (al dan niet als letterwoord) gebruik je wél een lidwoord: je kijkt naar 'de AVRO', 'de NOS', 'de TROS' en 'de VARA'. Ook hier zien we, net als bij de grootwinkelbedrijven, dat de niet-afgekorte persoonsnamen geen lidwoord krijgen: je luistert naar 'Veronica' en 'Max'.
Enige is de verbogen vorm van enig, en betekent “uniek”.Enigste is de overtreffende trap van het bijvoeglijk naamwoord “enig”, dat “aangenaam”, “mooi” of “fijn” betekent. Enigste wordt vaak gebruik in de betekenis van “uniek”, maar dit gebruik is niet geaccepteerd als standaardtaal.
Als enige naar personen verwijst en zelfstandig gebruikt wordt, schrijven we enigen. Enige is zelfstandig gebruikt als er niet meteen een zelfstandig naamwoord op volgt en enige ook niet aangevuld kan worden met een zelfstandig naamwoord uit dezelfde zin of de zin die onmiddellijk voorafgaat.
In formele taal wordt alleen enig kind gebruikt. In informeel taalgebruik komt ook enigst kind veel voor. Enig kind en enigst kind komen allebei voor in de betekenis 'kind zonder broers of zussen'. Enig kind is de 'nette' variant.
Na verloop van tijd betekent 'nadat er enige tijd verstreken was/is', dus: 'na enkele of vele weken/maanden/jaren'. Het voorzetsel na betekent hier 'in de tijd volgend op'. Verloop van tijd betekent 'het voorbijgaan van een bepaalde tijdsperiode'.
Allen gebruik je om naar personen te verwijzen in zinnen als: 'Veel groeten van ons allen! ' (allen is hier zelfstandig gebruikt). Alle is goed in zinnen als 'Veel groeten aan alle collega's!
Schrijf ook geen tussen-n als het eerste deel van de samenstelling: geen meervoud heeft: rijstepap, roggebrood. een werkwoord is: spinnewiel, huilebalk. een bijvoeglijk naamwoord is: goedemorgen, blindedarm.
De spelling kostenloos komt ook geregeld voor en is een goed te verdedigen alternatieve spelling. In kosteloos mag officieel geen tussen-n staan, omdat het een afleiding is met het achtervoegsel -loos. Het is officieel ook punteloos, waardeloos, wolkeloos, krachteloos en zelfs ideeëloos.
Voor een vat met kruiden: het kruidvat.Voor de winkel: de Kruidvat.
Factuur is een vrouwelijk de-woord.
Een bijvoeglijk naamwoord bij factuur krijgt altijd een buigings-e: de onbetaalde factuur, een onbetaalde factuur, onbetaalde factuur. Stuur de factuur maar naar mijn huisbaas. Ik viel achterover toen ik het bedrag op die factuur zag!
Is het de of het raam
In de Nederlandse taal gebruiken wij het raam.
In de meeste gevallen is het aan te bevelen om na een vergrotende trap (zoals jonger, beter, groter) + dan de vorm ik te gebruiken, omdat de zin een onderwerpsvorm vereist. U kunt die vorm vinden door de zin aan te vullen met een werkwoordsvorm.
(de broek, dus die)
Je wilt en je wil zijn allebei correct.
In Nederland wordt je wil informeler gevonden dan je wilt. In België wordt het gebruik van je wil niet als informeler beschouwd.
Klanken die met twee letters worden geschreven, krijgen twee accenten, bijvoorbeeld: máát, héél, vóór, dúúr, zéúren, níét, móét, fláúw, nóú, kléín, erúít. Ook de tweeklank ij krijgt twee accenten, maar het is moeilijk om met een tekstverwerker het letterteken j een accent te geven.
Wanneer je een hoofdtelwoord uitschrijft, is deze bijna altijd aaneengeschreven. Alle hoofdtelwoorden tot en met het woord 'duizend' worden aan elkaar geschreven.
Tientallen tot honderd schrijf je uit als woord, dus: veertig, tachtig en honderd, maar 110, 150 en 280. Honderdtallen tot duizend schrijf je uit als woord, dus: tweehonderd, zevenhonderd en duizend, maar 1100, 1600 en 2200.