Een bekende bijwerking van chemotherapie is haaruitval. Dat komt omdat cytostatica de haarvormende cellen kunnen beschadigen. Hierdoor wordt er minder of geen nieuw haar gemaakt. Het haar wordt dunner, breekt snel af of valt uit.
Helaas zijn meerdere auto-immuunziekten van invloed op de haargroei en haaruitval. Aandoeningen die haarverlies tot gevolg kunnen hebben, zijn alopecia areata, lupus, de ziekte van Hashimoto, de ziekte van Graves, bepaalde vormen van reuma en psoriasis.
Bij veel haartuitval verlies je meer dan 120 haren per dag en hierdoor wordt je haar dun. Dit kan bijvoorbeeld komen door stress, koorts, erg dun zijn, te weinig ijzer in uw lichaam, een bevalling, een ziekte of een operatie.
Dit kan het gevolg zijn van stress, zwangerschap, borstvoeding, seizoenswisseling, vermoeidheid, ziekte, ijzertekort, enz. Het haarverlies verschijnt meestal 2 tot 3 maanden na het voorval. Deze vorm van haaruitval kan de hele haarbos treffen en komt vaker voor bij vrouwen.
Heel wat behandelingen met chemotherapie beschadigen ook het haar. Soms treedt enkel haarverdunning op, maar bij veel behandelingen treedt volledig haarverlies op. De behandeling treft niet alleen het hoofdhaar maar meestal ook de lichaamsbeharing, de wenkbrauwen en wimpers.
Niet elke mix veroorzaakt ernstige haaruitval, maar de meeste soorten chemo voor borstkanker veroorzaken wel (wat) haaruitval.
Genetische aanleg. Erfelijk haarverlies, ook wel bekend als mannelijke kaalheid (androgenetische alopecia) bij mannen en vrouwelijke kaalheid bij vrouwen, is de meest voorkomende oorzaak van haarverlies. Het wordt beïnvloed door genetische factoren en veroorzaakt dunner wordend haar of kale plekken.
Het wordt geschat dat ongeveer 50% van de vrouwen en 65% van de mannen van alle leeftijdsgroepen wereldwijd haarverlies ervaart. Bijna tweederde van de mannen ervaart haarverlies vóór de leeftijd van 35 jaar. 85% van de mannen ervaart dunner wordend haar en haarverlies vanaf de leeftijd van 40 jaar.
Andere factoren waardoor dunner wordend haar kan ontstaan zijn stress, medicatie, zwangerschap, bevalling, operaties, erfelijkheid, infecties, ziekte en schommelingen in hormonen komen. Wanneer je veel last hebt van haaruitval merk je dat je haar steeds dunner wordt en dat er minder haren aanwezig zijn op de hoofdhuid.
De meest gebruikte preventieve medicaties tegen haaruitval zijn Finasteride, Propecia Dutasteride en Minoxidil. Propecia en Finasteride remmen de werking van het hormoon Dihydrotestosteron (DHT) af. Dutasteride heeft een breder effect. Minoxidil is een medicijn, verwerkt in een lotion.
Abnormaal haarverlies
Als je meer dan 100 haren per dag verliest, wordt het abnormaal. We spreken dan van haaruitval (ook wel kaalheid genoemd). Kaalheid bij mannen en vrouwen is meestal erfelijk bepaald.
Onvoldoende proteïnes beschadigen het haar en voorkomen dat uw lichaam nieuwe haren produceert. Tekorten aan mineralen zoals ijzer en zink, waardoor de gezonde haargroei achterblijft. De haargroei vertraagt en het haarverlies neemt toe. Vitamines C, D en E zijn onmisbaar voor een stralende haardos.
Wanneer moet je naar de huisarts? In de meeste gevallen is haaruitval niet ernstig, maar in sommige gevallen kan het wijzen op een onderliggende ziekte. Als er plotseling sprake is van veel haarverlies en/of je haaruitval gepaard gaat met andere klachten, is het verstandig om je huisarts te raadplegen.
Haaruitval door stress vindt meestal verspreid over de hoofdhuid plaats. Zelden wordt iemand volledig kaal als gevolg hiervan. Wel wordt uw haardos dunner en dit is op den duur zichtbaar.Soms zijn kale plekken zichtbaar, maar dit is niet bij iedereen die last heeft van haaruitval door stress het geval.
- Was en gebruik conditioner regelmatig, maar niet te vaak
Te vaak wassen ontdoet je haar van noodzakelijke oliën, en onregelmatig wassen kan het haar dof en slap maken – vooral als je te veel droogshampoo gebruikt. Mik op twee, drie keer per week.
Eten zoals bladgroenten, oesters, bonen, vette vis, Griekse yoghurt en zuivelproducten bevatten deze belangrijke voedingsstoffen die haarverlies kunnen tegengaan en bijdragen aan een vollere haardos.
Geneesmiddelen die haaruitval veroorzaken
Geneesmiddelen die hiermee in verband gebracht worden zijn onder andere: Amfetaminen. ACE-remmers en Bètablokkers. Antidepressiva en anti-epileptica.
Kaal worden is normaal als je ouder wordt. Hoe ouder je bent, hoe groter de kans is dat je kaal wordt. 8 van de 10 mannen van 70 jaar heeft er last van.Je kunt ook al kaal worden voordat je 20 jaar bent.
Haaruitval kan erg vervelend zijn, maar in de meeste gevallen hoeft u geen contact op te nemen met uw huisarts. U moet wel bellen als u: Nog jong bent en er veel last van heeft. Plotseling kale plekken op uw hoofd, in uw baard, in uw schaamstreek of in uw wenkbrauwen krijgt.
De cafeïne in koffie blokkeert een hormoon dat haarverlies veroorzaakt en het zorgt ervoor dat je haar langer in de groeifase blijft dan normaal. Ook is gebleken dat de pH-waarde van koffie basisch is, oftewel de juiste zuurgraad heeft voor huid en haar.
De beste shampoos tegen haaruitval zijn Neofollics, Veta en Revita. Ze bevatten niet alleen diverse actieve ingrediënten tegen haaruitval, maar ook ingrediënten die haargroei stimuleren. Deze shampoos zijn geschikt voor mannen en vrouwen.
Alopecia areata is één van de bekendste aandoeningen die haaruitval veroorzaken. Deze aandoening treft kinderen en volwassenen en komt vaak spontaan tot stilstand. In andere gevallen is haarverlies een kenmerk van problemen met de schildklier, hormonen en/of auto-immuunziekten. 3.
Oorzaken zijn onder andere schildklieraandoeningen, anorexia, ijzertekort en bepaalde medicatie. In tegenstelling tot alopecia androgenetica leidt chronische haaruitval niet tot permanente of onherroepelijke haaruitval.
Over het algemeen kunnen huidgerelateerde kankers haarzakjes aantasten en haaruitval veroorzaken. Bijvoorbeeld, zeldzame gevallen van Hodgkin-lymfoom waarbij de ziekte zich verspreidt naar de huid, kunnen haaruitval veroorzaken. Haaruitval door deze aandoeningen corrigeert zichzelf meestal nadat de ziekte is behandeld, hoewel littekens soms permanent kunnen zijn.