Filosoof Albert Camus zei: 'fictie is een leugen die de waarheid vertelt', en ik zeg dan: 'een documentaire is de waarheid verdraaid in een leugen.
Alleen fictie heeft de bijzondere eigenschap dat het 'fictieve waarheden' genereert, waarvan de bekende letterlijke onwaarheid, met betrekking tot de echte wereld, emotionele betrokkenheid of oordelen over de waarheid niet belemmert. Ik concludeer dat, ondanks de aanvankelijke overeenkomsten, fictie en leugens afzonderlijke fenomenen zijn .
Een verzonnen verhaal noem je fictie. Schrijvers van verhalen vermaken je met hun fantasie. Ze nemen je mee naar een andere tijd, door spannende, griezelige, grappige, droevige of romantische gebeurtenissen.
Een leugen is een bewering waarvan de spreker (of schrijver) weet, dan wel had of zou moeten weten dat die in strijd is met de waarheid, vanuit aanwijsbare betrokkenheid. Er bestaan gradaties in de mate van opzet en in de mate waarin de bewering afwijkt van de waarheid.
Het lezen van fictie heeft een gunstige invloed op de connectiviteit van het brein, op sociale vaardigheden en empathische vermogens.
Het lezen van fictie heeft de kracht om uw cognitieve vermogens te verbeteren en de verbindingen tussen verschillende delen van uw hersenen te versterken . Het lezen van fictie verbetert uw taalbegrip en uw vermogen om concepten te verbeelden en te begrijpen zonder alleen op visuele stimuli te vertrouwen. Het is alsof u uw hersenen traint!
Fictie betreft fantasierijke of verzonnen verhalen, personages en gebeurtenissen, waarin de gebeurtenissen en personages niet gebaseerd zijn op echte mensen of gebeurtenissen.
Volgens een paradigmatische analyse van liegen, zoals uiteengezet door filosofen als Augustinus (354-430 n.Chr.), zijn leugens uitspraken waarvan de spreker gelooft dat ze onwaar zijn en die bedoeld zijn om de persoon tot wie ze gericht zijn, ze als waar te laten accepteren .
Een leugenaar herken je aan de volgende signalen:
Veel details bij een verhaal die niet perse relevant zijn. Ander taalgebruik, bijvoorbeeld formeler. Andere lichaamstaal, zoals zenuwachtig gepluk aan oren, haren goed doen. Hij stelt een wedervraag of reageert net iets te fel.
Met fictie (Latijn: fictio, "vorming") wordt in de narratologie een verhaal of gedachtegang aangeduid, die zich hoofdzakelijk in de fantasie van de auteur en de lezer afspeelt. Dit in tegenstelling tot non-fictie, die uitgaat van de feitelijke werkelijkheid.
Fictie verwijst naar literatuur die niet is gebaseerd op gebeurtenissen uit het echte leven, maar is bedacht of gecreëerd vanuit de verbeelding van een schrijver . Non-fictie verwijst naar feitelijke verhalen gebaseerd op echte mensen, informatie of gebeurtenissen.
droombeeld, waan, illusie, hersenschim, fictie, fantasie, droomland. verdichting (zn) : verzinsel, leugen, fictie, mythologisering, verdichtsel.
fiction = verzinsel < Lat. fingere = vormen, veinzen. Binnen de literatuurwetenschap verstaat men onder fictie doorgaans de verzameling teksten waarin het beschrevene gezien wordt als het product van de verbeelding van de auteur, als door hem verzonnen stof.
Zoek naar bevestiging: Zoek naar extern bewijs of bevestiging door derden om de details van het verhaal te verifiëren . Onafhankelijke verificatie kan helpen de waarheid te onthullen. Let op lichaamstaal: Let op non-verbale signalen. Mensen die liegen, vertonen vaak tekenen van nervositeit, zoals het vermijden van oogcontact of friemelen.
Met sociaal liegen bedoelen we dan dat we aan de buitenkant iets anders doen dan we aan de binnenkant voelen. Stel je voelt je moe en een beetje verdrietig.
Meestal houden leugenaars hun lichaam erg stil wanneer ze aan het liegen slaan. Ze spreken minder luid, ademen trager, knipperen minder met de ogen en richten hun blik op de grond. Het kan ook gebeuren dat ze – precies om geloofwaardiger over te komen – hun gesprekspartner juist recht in de ogen gaan kijken.
Alleen als de waarheid “onnodige schade” veroorzaakt, vinden de meeste mensen liegen ethisch . “Onnodige schade is een functie van hoeveel waarde de waarheid op de lange termijn heeft, of je ervan kunt leren en groeien, en hoeveel emotionele pijn en lijden het je zal kosten,” zegt Levine.
Een leugen is een bewering waarvan men denkt dat die onwaar is, meestal gebruikt met het doel om iemand te misleiden of te bedriegen . De praktijk van het communiceren van leugens wordt liegen genoemd. Iemand die een leugen communiceert, kan een leugenaar worden genoemd.
Naast non-verbale communicatie is het ook belangrijk om aandacht te besteden aan paraverbale aanwijzingen die mensen onbewust prijsgeven wanneer ze een verhaal verzinnen. Leugenaars geven veel kortere antwoorden en ze geven je geen details.Ook laten ze langere pauzes vallen tussen woorden en zinnen.
Een manipulator liegt tegen je, verzint excuses, geeft je de schuld of deelt strategisch wat feiten en houdt andere waarheden achter . Door dit te doen, hebben ze het gevoel dat ze macht over je krijgen en slimmer zijn dan jij. Manipulators overdrijven en generaliseren. Ze kunnen dingen zeggen als: "Niemand heeft ooit van me gehouden."
Een pathologische leugenaar heeft een stoornis waardoor diegene telkens leugens vertelt. Pathologisch is afgeleid van pathologie, dat 'ziekteleer' betekent. Een pathologische leugenaar kan het liegen niet laten omdat zo iemand aan een psychische stoornis lijdt. Het liegen is dwangmatig (geworden).
Echt of niet echt gebeurd. Voor de meeste mensen ligt het verschil tussen fictie en non-fictie in de vraag of het vertelde echt gebeurd is of niet. Fictie wordt algemeen beschouwd als een verzinsel van de schrijver en non-fictie als de ware toedracht tot gebeurtenissen die in het echt hebben plaatsgevonden.
Lezen heeft een hele resem aan mogelijke positieve effecten op verschillende vlakken zoals cognitief (een grotere taalontwikkeling, meer concentratie), sociaal (een hoger empathisch vermogen, sneller contacten kunnen leggen) of gezondheid (beter mentaal welbevinden, minder kans op stress of risicogedrag).
Er zijn veel realistische fictie prentenboeken. Het is een nuttig genre voor heel jonge kinderen die net in staat zijn om fantasie van realiteit te scheiden in hun leven. Veel kinderen denken dat een boek non-fictie is als het "niet nep" is of in het echte leven zou kunnen gebeuren.