Sinds een paar jaar weten we het zeker: er is water op de maan! Op de zuidpool van de maan is water aanwezig in de vorm van ijs. Maar ook aan het oppervlak is water, opgesloten in de gesteenten van de maan.
Hoewel er dus water op de maan aanwezig is, gaat het om relatief kleine hoeveelheden: ongeveer 340 gram per kubieke meter maanaarde.
Sommige van deze protonen interacteren met zuurstofmoleculen in de maanbodem om water te produceren. Dit water is echter niet te vergelijken met wat je zou kunnen drinken : het is in zulke kleine hoeveelheden dat de maanbodem nog steeds honderden keren droger is dan de woestijnen van de aarde.
Volgens sterrenkundige Lucas Ellerbroek zou je in principe wel op de maan kunnen leven. Maar je moet dan wel ontzettend veel spullen meenemen. Er is op de maan namelijk geen eten, drinken of zuurstof.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Temperaturen nabij de evenaar van de maan kunnen overdag oplopen tot 250°F (121°C), om na zonsondergang te dalen tot -208°F (-133°C) . In diepe kraters nabij de polen van de maan zorgen permanente schaduwen ervoor dat het oppervlak nog kouder blijft — NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter heeft temperaturen gemeten die lager zijn dan -410°F (-246°C).
Op de maan is geen wind. Wind is namelijk verplaatsing van lucht en er is helemaal geen lucht op de maan! Het kan daar dus nooit waaien.
Dat kan op aarde omdat onze atmosfeer zuurstof bevat - zodat verbranding mogelijk is - en de bodem vol met microben en schimmels zit - zodat een lichaam langzaam vergaat. Heel anders is dat op de maan of op Mars. De maan heeft helemaal geen atmosfeer, en die van Mars bevat een verwaarloosbare hoeveelheid zuurstof.
Kort antwoord: het is mogelijk ! De maanomgeving brengt unieke uitdagingen met zich mee. Deskundigen werken echter aan het oplossen van problemen met betrekking tot de technische vragen, en er komen regelmatig veelbelovende ontwikkelingen naar voren. Er zijn genoeg problemen die we moeten oplossen voordat we op de maan kunnen leven.
Nee, er zijn geen tekenen van leven op de maan ontdekt. Toch denken deze twee astrobiologen dat de maan ooit wel leefbaar moet zijn geweest. De maan is onbewoonbaar en levenloos.
Een analyse van de volledige set gegevens van M3, aangekondigd in 2018, onthulde meerdere bevestigde locaties van waterijs in permanent beschaduwde gebieden van de maan . Een samengestelde afbeelding met gegevens van NASA's Moon Mineralogy Mapper. De blauwe kleur toont gebieden met bevestigd waterijs op het maanoppervlak.
Door de maanlandingen van de afgelopen jaren, weten we steeds meer over de maan. Zo weten we dat er geen wind en regen is. Er stromen geen rivieren die het landschap uitslijten en veranderen, zoals op aarde. De maan ziet er al miljoenen jaren hetzelfde uit.
Hoe het water op de maan terechtgekomen is, staat niet vast. Het zou kunnen komen van kometen, asteroïden, ruimtestof of vulkaanuitbarstingen op de maan. Onderzoeksleider Paul Hayne zegt dat onderzoek op het maanoppervlak zelf daar meer duidelijkheid over moet geven.
Wetenschappers hebben diep onder de oppervlakte van de planeet Mars water gevonden. Dat werd eerder ook beweerd, maar volgens wetenschappers is er nu voor het eerst duidelijk bewijs voor de aanwezigheid van vloeibaar water op de planeet. Het water zit op een diepte van zo'n 10 tot 20 kilometer.
Reizen naar de maan duurt onder optimale omstandigheden ongeveer drie dagen. Naar Mars duurt het ongeveer zeven maanden. Als er onderweg naar Mars iets misgaat, ben je heel veel tijd en geld kwijt.
Naast de benodigdheden om het leven in stand te houden, zijn er nog andere uitdagingen waar mensen mee te maken krijgen als ze op Mars zouden leven. Bijvoorbeeld, de temperatuur wordt 's nachts heel erg koud, onder de -100 graden Fahrenheit . Mars heeft ook stofstormen, hoge stralingsniveaus en minder zwaartekracht dan de aarde.
De Aarde zal de Maan niet verliezen, althans niet door getijdewerking.
NASA heeft haar missie om terug te keren naar de maan Artemis genoemd. Om dit te realiseren, zal NASA een 3D-printer naar de maan sturen om huizen te bouwen met behulp van stof, rotsen en mineraalfragmenten die op het krateroppervlak van de maan zijn gevonden om een betonachtig materiaal te maken , aldus CBS News.
Hoewel de maan wel een atmosfeer heeft, is deze erg dun en bestaat voornamelijk uit waterstof, neon en argon. Het is niet het soort gasmengsel dat zuurstofafhankelijke zoogdieren zoals mensen in stand zou kunnen houden. Dat gezegd hebbende, is er eigenlijk genoeg zuurstof op de maan . Het is alleen niet in gasvorm.
In de donkere kraters rond de zuidpool van de maan kan niet alleen bevroren water, maar ook bevroren koolstofdioxide te vinden zijn. Dat blijkt uit nieuw onderzoek gebaseerd op gegevens van NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Dat is goed nieuws voor toekomstige bemande maanmissies.
De maan wordt door de aarde aangetrokken (en even hard andersom). Een stilstaande maan zou zo op de aarde storten - zoals sommige meteorieten ook doen. Maar terwijl hij valt beweegt hij ook opzij door zijn baanbeweging. En laat die zijwaartse beweging nu net de val compenseren.
De meeste astronauten zijn mannen. Ook heeft er nog nooit een vrouw op de maan gestaan. In 1963 wordt de eerste vrouw de ruimte in geschoten: de Russische Valentina Teresjkova.
Nou, omdat de Maan geen significante atmosfeer heeft zoals de Aarde, ervaart het geen weer , zoals wind of atmosferische temperatuur of neerslag zoals regen en sneeuw. Echter, de Maan ervaart wel wat wij ruimteweer noemen.
Tijdens de Koude Oorlog was de Sovjet-Unie het eerste land dat erin slaagde om zacht op de maan te landen. Dat lukte met de missie Luna-9 in 1966. In 1976 bezocht de Sovjet-Unie de maan voor het laatst. Als onafhankelijk land is Rusland er nog nooit geweest.