Het ree is de kleinste hertensoort van ons land en weegt gemiddeld zo'n 35 kg. De mannelijke dieren (reebokken) dragen een gewei. Half juli tot half augustus vindt bij reeën de voortplanting plaats.
Herten zijn duidelijk groter dan reeën en hebben ook de kenmerkende lichte vlek niet aan de achterkant. Herten en reeën eten hetzelfde. Het gewei van een hert is groter dan het gewei van een reebok, maar de manier waarop het gewei tot stand komt, is bij beide dieren hetzelfde.
Herten zijn groter en zwaarder en het vlees van een hert is ook grover en smaakt wilder dan het malse sappige vlees van de ree. Reeën zijn lekkerbekken en dat proef je aan hun vlees. Voedsel van de ree bestaat uit verschillende soorten loofbomen, blaadjes, kruiden, gerst, klaver en erwten.
Hertachtigen (Cervidae) zijn een familie van herkauwende, evenhoevige zoogdieren die zich kenmerken door het gewei van het mannetjeshert. Een mannelijk hert heet hert of bok en een vrouwelijk hert heet hinde. Bij reeën spreekt men echter gewoonlijk van bok en geit, bij rendieren en elanden van stier en koe.
Het Europese ree is een middelgroot hoefdier met een rood- grijsbruine vacht. Het heeft opvallend grote oren, grote ogen, een zwarte neus en een witte kin. Mannelijke reeën dragen een eenvoudig gewei. De jongen hebben witte vlekken op een rij op hun rug en flanken.
Een mannetjes ree heet bok, een vrouwtje geit, een jong een reekalf en een groep een sprong.
Kenmerken van de ree
Een ree is evenhoevig, onder beide middelste twee tenen zit een hoefje. Verder krijgt het mannetje, de reebok, ieder jaar tussen oktober en januari een gewei. Het gewei is rond de 25 centimeter lang en bestaat meestal uit twee tot drie vertakkingen. Het vrouwtje wordt een reegeit genoemd.
In de film is Bambi een muildierhert, in het boek dat de basis vormt voor de film is hij een ree. Bambi wordt bij zijn geboorte uitgeroepen tot "Prins van het Bos".
De ree biefstuk is een super mals, kruidig en aromatisch stukje vlees met een hele fijne structuur. Dit vindt je alleen in de betere restaurants op het menu. Een ree eet heel selectief en is dol op jonge scheuten, kruiden en bloemetjes, en dat proef je in het vlees!
Reevlees is mals, sappig en kortdradig met een zachte smaak. Dat is niet zo vreemd als je bedenkt wat reeën in de vrije natuur allemaal bij elkaar knabbelen: bramen, bessen, twijgjes, blaadjes, scheuten, knoppen, kruiden, grassen, noten, eikels, paddestoelen…
Serveer dan ree. De hertensoort laat zich nauwelijks temmen en is daarom aan de prijs. Maar het vlees is mager, fijn van structuur en delicaat van smaak. Een reerug, de dubbele entrecote van het dier inclusief been, kost gemiddeld 41,30 euro per kilo.
Het smakelijkste reeënvlees komt van jonge dieren. Vooral de jaarlingen (1-jarigen) zijn erg geliefd. Het vlees van jonge dieren is helrood tot bruinrood. Het vlees van de ree is mals en sappig.
Hertenbiefstuk en hertenrack
Vergeleken met andere wildsoorten heeft hertenvlees een milde smaak. En het is licht verteerbaar. De meeste delen van het hert kun je rosé eten. Rood zelfs!
Rendieren zijn de enige herten waarbij zowel de mannetjes als de vrouwtjes een gewei dragen. Het is geen toeval dat het mannetje zijn gewei nu al heeft afgeworpen, terwijl de vrouwtjes dit pas een tijdje later doen.
Edelherten kunnen wel een gevaar voor mensen vormen en andersom. De dieren zijn groot en zwaar en steken 's nachts wegen over. Een ongeluk kan grote gevolgen hebben, zeker wanneer een automobilist op het laatste moment probeert uit te wijken. Een ander probleem met edelherten is hun eetgedrag.
De ree als spiritueel dier
Hij staat voor verzachting, onschuld, vriendelijkheid en liefde. Als je een ree ziet, kijk dan eens naar binnen bij jezelf. Voel diep in jezelf of je nog oude wonden hebt en vraag de ree om deze te helen.
Wat zijn de lekkerste delen van het wild? De beste stukken vlees verschillen per dier. Wild konijn heeft in het voorjaar en de zomer een minder goede smaak dan in de herfst of winter. Het beste stuk van de haas is de rug, en voor de ree, hert en wild zwijn zijn dat de rug én de achterbout.
Er zijn nog wel eens sites en winkels die graag doen geloven dat hertenbiefstuk het “haasje van het hert” is, oftewel – gesneden wordt uit de rug. Dat kan natuurlijk wel, maar dan wordt het echt hertenfilet genoemd en dan hebben we het over een stukje vlees dat een slag duurder is.
Een groep reeën noemen we een sprong. Sprongen komen niet het hele jaar voor. Dat is eigenlijk alleen maar in de winterperiode. Voor de rest van het jaar leven reeën meer in kleine familieverbanden zoals een geit met twee kalfjes.
De ree verblijft overdag vaak in zijn “leger”, dit is de naam van de slaapplaats. Deze is vaak te herkennen aan een ovale plek onder de boom, alsof iemand hier de grond heeft staan harken. Soms heeft de ree zijn “leger” in een kuil of onder een omgevallen boom.
Blaffende ree
Het blaffen van het ree, ook wel 'schrikken' genoemd is een laag, blaffend geluid. Een ree maakt dit geluid als het iets bijzonders waarneemt waarvan het niet thuis kan brengen wat het is. Hij alarmeert daarmee ook de andere reeën.
Enkele planten waar herten niet van lijken te houden zijn siergrassen, irissen, vingerhoedskruid, yucca, kruiden en planten met een sterke geur, zoals salie, bosui, citroenmelisse, etc. Ze houden ook niet van planten met doorns, zoals paarse echinacea, maar rozen schijnen ze dan juist weer heerlijk te vinden!
Een mannetjeshert wordt gewoon een hert genoemd. Alleen bij reeën noem je het mannetje een bok en een vrouwtje een geit. Het vrouwtje heet bij damherten en edelherten een hinde. De jonge hertjes noem je kalfjes, net als bij koeien.