Ondanks dat het om een lage en veilige concentratie gaat, is het geen goed idee om de coating op te eten. Het is enkel bedoeld als een soort verpakking voor de kaas. De echte korst van de kaas, die onder het plastic laagje zit, kan echter wel gewoon worden gegeten.
In het geval van de hierboven genoemde vreemde materialen is het antwoord waarschijnlijk nee. De dikke, rode was van een Goudse kaas zal je niet doden als je het eet , maar het is nauwelijks aantrekkelijk als iets dat de smaak of textuur van de kaas verrijkt. (Je hebt waarschijnlijk vaker was van voedingskwaliteit ingenomen dan je denkt.
De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas. De enige reden om de korst niet op te eten, is wanneer ze zwarte schimmel bevat, te verhard is of een ammoniakgeur of -smaak afscheidt.
Aan de buitenkant van het stuk kaas bij jou in de koelkast zit een oranje laagje. Dat is een plastic coating die de kaas beschermt tegen schimmels en uitdroging. Niet om op te eten dus!
De makkelijkste en veiligste manier om een kaas in wax te openen is met een kaasschaaf . Een kaasschaaf is een klein, scherp metalen apparaat dat speciaal is ontworpen om kaas te snijden. U kunt de kaasschaaf gebruiken om eenvoudig door de wax te snijden en de kaas te openen.
Wat is dat? Dit komt met name voor bij de oudere kaassoorten. De witte uitslag en/of puntjes zijn rijpingskristallen, deze kun je gewoon eten.
Gewassen korstkazen zijn zachte kazen waarvan de korst niet behandeld wordt met een schimmel. De kaas wordt, zoals de naam het zegt, gewassen of besproeid met vloeistoffen als wijn, bier of pekelwater.
“Die coating is een geel of rood laagje dat tijdens het rijpen om de meeste Hollandse kazen wordt aangebracht, om te beschermen tegen schimmels en bacteriën. De coating wordt gemaakt van polyvinylacetaat, een soort plastic”, vertelt Thom Huppertz, hoogleraar zuivel aan de Wageningen Universiteit aan nieuwssite Nu.nl.
De oranje coating, vaak aangetroffen op kazen als Gouda en Beemster, is een beschermende plastic laag die de kaas afschermt van schimmels. Aan deze plastic coating wordt vaak ook nog het schimmelwerende middel natamycine (E235) toegevoegd. De concentratie hiervan is gelukkig zo laag dat je er niet ziek van wordt.
Eigenlijk rijpt de kaas dan in zijn eigen verpakking. Wettelijk wordt de coating ook gezien als verpakking Deze coating is een co-polymeer (polyvinyl acetaat) oftewel plastic, familie van de latex en de houtlijm. Het wordt sinds de jaren 60 gebruikt om kazen te beschermen tegen uitdroging, schimmels en kaasmijt.
Babybel-kaasjes zijn kleine snacks die bij kinderen populair zijn. Om de kaasjes zit een niet eetbare waslaag. Als kinderen een kaasje inslikken, kan dat de luchtpijp afsluiten.
Vieux Pané, dat is de typische combinatie van een rondborstige smaak en een heel zacht zuivel. Om de smaak echt te kunnen waarderen, haal je de kaas best een kwartier voor gebruik uit de koelkast. Je kunt ook de korst eten, die heeft een meer uitgesproken smaak.
Vooral kaas van rauwe melk die een rijping heeft ondergaan is riskant, zoals schimmelkazen van rauwe melk. Voorbeelden hiervan zijn 'Camembert au lait cru', 'Reblochon kaas' en 'brie de Coulommiers'. Kwark, hüttenkäse en smeerkaas zijn verhit en veilig te eten.
Het eerste waar je op moet letten is de geur van de kaas. Als een kaas de geur van ammoniak afgeeft, dan is het duidelijk: deze kaas is niet meer goed voor consumptie. Ammoniak is een teken dat de kaas zijn beste tijd heeft gehad en dat bacteriële activiteit de overhand heeft gekregen.
Een witte substantie die 3500 jaar geleden op Chinese mummies is gesmeerd, blijkt een soort kefirkaas, gemaakt van koeien- en geitenmelk. Een mysterieuze witte substantie op mummies in China blijkt 's werelds oudste kaas.
De meeste zachte kazen hebben een eetbare korst. Enkel wanneer de korst ook zwarte schimmel bevat, snijd je ze weg. Van witschimmelkaas en blauwschimmelkaas mag je de korst opeten.
Kaas met plastic korst
Goudse kazen hebben altijd een omhulsel dat gemaakt is van plastic. Dat dient om de kaas te beschermen tegen beschadigingen van buitenaf tijdens het productieproces. Het voorkomt dat de kaas uitdroogt tijdens het rijpingsproces.
Heb je witte puntjes in de kaas aangetroffen? Maak je geen zorgen, dit zijn zogenoemde rijpingskristallen die ontstaan tijdens de rijping van de kaas.
Niet eten – Gooi deze kazen weg als er schimmel op zit
Dit geldt ook voor geraspte kaas en kaas inplakken. Schimmel dringt bij dit soort kaas makkelijk door in de hele kaas. Harde kaas die vochtig is geworden en naar ammoniak ruikt, kun je ook niet meer eten.
Jonge kaas is het slankst
Dat komt doordat er minder vocht in oude kaas zit. Vocht bevat geen vet, de 'droge stof' wel. Jonge kaas bevat meer vocht en, in verhouding, dus minder vvet.
Kaas bevat vetten, eiwitten en diverse vitaminen (zoals A, B2 en B12).Daarnaast is het een bron van mineralen zoals calcium, fosfor en magnesium, zink en selenium. In kaas zit ook veel zout door het pekelbad tijdens het bereidingsproces.
De kaas op een houten plank laten liggen en 1 keer per dag het kaasje omkeren. Na circa 2 à 3 weken kan je de (jonge) kaas eten, na 4 a 5 weken kan je de (jonge) kaas eten.
De Oudwijker Fiore is een unieke bergkaas volgens oeroud Italiaans recept in een nieuw jasje. De natuurlijke rijping zorgt voor een uniek product met een uitzonderlijke smaak. De natuurlijke korst kan dus ook mee gegeten worden.
Deze schimmel, meestal Penicillium candidum, zorgt voor een fluweelachtige witte korst en geeft de kaas zijn karakteristieke smaak en aroma. Witschimmelkazen hebben een zachte en romige textuur, terwijl de smaak kan variëren van mild en boterachtig tot complex en nootachtig. Bekende voorbeelden zijn Camembert en Brie.
Over het algemeen bevat oude kaas iets meer vet en zout dan jonge kaas. Dit komt doordat oude kaas een langere rijpingstijd heeft, waardoor het vochtgehalte afneemt en de smaak intenser wordt.