Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie. Een eenmalige blootstelling aan chloordamp kan ernstige gevolgen hebben zowel op korte als op lange termijn en moet steeds ernstig worden genomen.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Nee, chloor in het leidingwater is niet schadelijk voor onze gezondheid. Het enige nadeel is de geur van chloor. Je kunt water met een chloorsmaak of -geur dus zonder problemen drinken. Wil je op vakantie toch liever een glaasje water zonder chloorsmaak?
Bij eenmalig inademen van chloordamp, met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest, verlaat men best onmiddellijk de plaats van het ongeval. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen, na enkele uren.
De gevaren van blootstelling aan chloor
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Alleen uv-a-licht (waaronder uv-stralen van de zon) breekt aanzienlijke hoeveelheden chloor af.
De blootstelling aan chloorwater kan ook irritaties van de huid veroorzaken of ervoor zorgen dat de huid uitdroogt. Wanneer je een huidbarrière hebt die niet goed werkt, kan chloor eerder voor een irritatie zorgen.
Het leidingwater in Spanje kan een chloorsmaak hebben. Spanjaarden maken dan ook veel gebruik van flessenwater.
Water zorgt voor weerstand
Het water zorgt echter voor de juiste weerstand die onze spieren aan het werk zetten. Ook verbruikt je lichaam veel energie om na het zwemmen in koud water weer op temperatuur te komen. Heb je gezwommen in warm water? Dan is de kans groot dat je een tikkie rozig bent geworden.
Het kan wel zorgen voor irritatie. Dat komt door de combinatie van chloor en urine. Het chloor hecht zich aan het urinezuur dat in plas zit. Hierdoor ontstaan zogenaamde chlooramines, die rode ogen, huidirritatie en hoesten kunnen veroorzaken.
Chloor zit in het water om het schoon te houden en verspreiding van bacteriën en vuil te voorkomen. Maar helaas is het niet zo goed voor je huid. Het droogt de huid uit en kan ook huidirritaties veroorzaken. Even douchen na het zwemmen kan dit voorkomen.
Gebruik dus geen chloor in een toiletpot waarin een wc-blokje hangt. Als chloorbleekmiddel wordt gemengd met ammonia ontstaan chlooramines, die irriterend zijn voor ogen en luchtwegen. Chlooramines kunnen ook ontstaan als chloorbleekmiddel in contact komt met urine. Laat dus geen chloor in de toiletpot staan.
Zwemmen is een cardiovasculaire inspanning en verlaagt je bloeddruk en cholesterolniveau. Zo verminder je aanzienlijk de kans op hart- en vaatziekten, op voorwaarde dat je regelmatig traint: minstens drie keer per week 30 minuten zwemmen of een andere sport die je hartritme de hoogte injaagt.
Chloor is een geel-groen gekleurd gas met een typische penetrante prikkelende geur. Het tast de slijmvliezen en ademhalingsorganen aan en is tevens schadelijk voor de ogen. Vloeibaar chloor kan bij contact met de huid ernstige brandwonden veroorzaken.
Zwemmersjeuk wordt veroorzaakt door de larven (cercariën) van een platworm (trichobilharzia ocelata). Als het warm weer is kunnen er in zoet natuurwater veel van die larven zitten. De larven kunnen met z'n allen uw huid in kruipen.
'Het zijn de verbindingen die ontstaan uit chloor en bacteriën en menselijke eiwitten, de zogeheten trichlooramines, waar mensen gevoelig op kunnen reageren. Denk aan jeuk, een rode huid, rode ogen, benauwdheid, extra slijm in de neus, hoesten.
Chloor zorgt samen met natrium en kalium voor de vochtbalans in het lichaam. Dit heeft weer effect op je bloeddruk. Als je veel natrium en chloor binnen krijgt zorgt dit voor een hoge bloeddruk en een grotere kans op hart- en vaatziekten. - Het komt voor in het bloed om de zuurtegraad (pH) op peil te houden.
Kook het water voor u het drinkt: het koken van water vermindert het chloorgehalte, omdat chloor verdampt. Met het koken van water worden tevens bacteriën en andere schadelijke micro-organismen gedood die met het blote oog niet te zien zijn.
Ik heb net veel chloor in mijn zwembad gedaan, mag ik nu wel zwemmen? Nee, u dient minimaal 6 uur te wachten voordat u gaat zwemmen. Wij adviseren u om het chloor in de avond toe te dienen na het zwemmen.
Chloor Shock is er in tablet en granulaat vorm. Belangrijk: heeft u een chloor shock behandeling toegediend, dan moet het filtersysteem minimaal 2 tot 3 dagen ingeschakeld blijven. Plaats NOOIT een afdekking op uw zwembad nadat u chloor shock aan uw zwembadwater heeft toegevoegd! Oplossing: Pas filtratietijd aan.
Bleek noemt men in de volksmond ook wel chloor. Bleek is vloeibaar en doorgaans verpakt in een (spuit)fles. Bleek is te koop in verschillende samenstellingen. Zo bestaat er dikke bleek, dikbleek, wc-reiniger met (dikke) bleek, bleekspray en (wc-gel met) javel.
Geen schoonmaakmiddel
Chloor doodt bacteriën, virussen en is goed voor het bestrijden van schimmels. Daarom is het een erg geschikt middel om te gebruiken bij het schoonmaken van je toilet en de rest van je badkamer. Daarnaast is een badkamer ook nog eens erg vochtig, waardoor er snel schimmels ontstaan.
Om het chloorgehalte op het juiste niveau te krijgen, kun je een chloorshock toevoegen. Dit betekent dat je een extra dosis chloor aan het zwembad toevoegt om zo in één keer het chloorgehalte omhoog te brengen. Dit doe je met name na een periode waarin de chloorwaarde erg is gezakt.