Brie is een Franse witschimmelkaas. Brie behoort net als camembert en hervekaas tot de zogenaamde 'zachte' zuivelproducten.
Denk maar aan brie en camembert of roquefort. Tijdens het productieproces wordt de kaas bewerkt met schimmelsporen. Je hebt een witte en een blauwe schimmel. Als er witte schimmel op zit, is de kaas zacht van smaak en als er blauwe schimmel op zit, smaakt de kaas wat scherper.
Truffels, champignons en paddenstoelen, maar ook brie en blauwschimmelkazen zijn ondanks de schimmels die erop leven allemaal eetbaar. Andere soorten zijn nuttig, soms zelfs onmisbaar, om wijn te maken of worst te drogen. De niet-eetbare schimmels vormen zich op eten dat bederft.
witschimmel voor kaas – Penicillium candidum | voor zelf brie en camembert maken. Penicillium candidum (camemberti) is een bekende witschimmel die kenmerkend is voor kazen zoals camembert en brie. Deze cultuur is genoeg voor 100 liter melk.
Als het gaat om een ongeopende verpakking, kijk dan naar de houdbaarheidsdatum op de verpakking. Schimmelkazen als brie zijn erg gevoelig voor groei van bacteriën die je ziek kunnen maken. Als je niet zeker weet of de brie nog goed is, kijk en ruik dan goed aan de kaas.
Je kunt het beste vaststellen of brie niet meer goed is door te zien, ruiken en proeven. Als de brie beschimmeld is of uitgedroogd, is deze niet meer geschikt voor consumptie en dient deze weggegooid te worden. Als er schimmel op brie zit, kan je niet dit stukje wegsnijden en de rest opeten.
Je kunt een bedorven kaas herkennen aan een sterke geur die in de buurt komt van ammoniak. Ruik je dit? Dan kun je hem beter weggooien. Ook wanneer de korst sterk verkleurd is of als er vreemde plekjes op zitten die er eerst niet op zaten kun je hem beter in de groencontainer deponeren.
Algemeen geldt de regel dat je van zachte kazen, zoals Brie en Camembert de korst kan opeten. De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas.
Antwoord: Om harde kazen zoals Goudse zit een plastic laagje waar vaak een schimmelwerend middel, meestal natamycine (E235) in zit. Dit plastic kan beter niet opgegeten worden, de korst eronder kan wel zonder problemen worden gegeten.
Brie kun je eten tijdens de zwangerschap, als de kaas gemaakt is van gepasteuriseerde melk. Gelukkig geldt dat voor de meeste brie die in de Nederlandse supermarkten ligt.
Schimmels zijn niet allemaal giftig, maar van sommige schimmels is bekend dat ze in staat zijn gifstoffen (mycotoxines) aan te maken. Het eten van deze gifstoffen kan leiden tot een voedselvergiftiging. Dat kan gepaard gaan met misselijkheid en diarree.
Nee, de schimmel is niet gevaarlijk. De schimmelcultuur die zich vormt op de kaas is niet schadelijk en is een andere schimmelcultuur dan die van groente, fruit of brood, welke overigens wel schadelijk is. De schimmel kan de smaak van de kaas helaas wel beïnvloeden.
Vooral de zwarte schimmel (Stachybotrys chartarum) vormt een gevaar omdat deze specifieke schimmel een hoge concentratie mycotoxine kan verspreiden. Mycotoxine komt in vele schimmelsoorten voor en is schadelijker naarmate de concentratie ervan hoger is. Ze kunnen ook huidirritaties en jeuk veroorzaken.
Een populaire variant op de klassieke brie soorten. Door het pasteuriseren van de melk en het toevoegen van een vleugje room heeft deze kaas een zacht, vriendelijk karakter.
Tijdslimiet. Als we Bon Appetit mogen geloven, zit je met een stuk kaas dat maximaal vier uur buiten de koelkast is gegarandeerd goed. In dat tijdsbestek hebben bacteriën niet noemenswaardig de kans gehad zich te ontwikkelen. De houdbaarheid na die vier uur is afhankelijk van de kaassoort.
Door het vocht verandert de kaas. In plaats van schimmels en bacteriën die van een droge omgeving houden (zoals de witte korst van Camembert en Brie) zul je bacteriën aantreffen die zich meer in een zoute, vochtige omgeving thuisvoelen.
In die coating zit natamycine, wat een schimmelwerend middel is. Ondanks dat het om een lage en veilige concentratie gaat, is het geen goed idee om de coating op te eten. Het is enkel bedoeld als een soort verpakking voor de kaas.
Ook van blauwschimmelkazen, zoals Bluefort en gorgonzola, mag de korst worden gegeten. Van rodekorstkazen is de korst niet eetbaar. Deze kazen hebben een korst die tijdens de rijping wordt gewassen om schimmelvorming te voorkoming. Deze laag is leerachtig en weinig smakelijk.
Moet je toch wat eten weggooien, dan mag dat bij het gft-afval. Net als fruit- en aardappelschillen, eierschalen, oud brood en kaaskorsten waar geen plastic in zit. Ook vis- en vleesafval zoals mosselschelpen, botjes en graten horen thuis in de groene kliko.
Beiden lijken veel op elkaar. Zo zijn ze allebei gemaakt van koemelk, maar aan brie wordt nog room toegevoegd. Hierdoor bevat brie een hoger vetgehalte dan camembert en is de smaak romiger. Daarbij komen de twee kazen weliswaar uit Frankrijk, maar uit twee verschillende regio's.
Als je schimmel op je kaas ziet hoef je het niet meteen weg te gooien. Meestal gaan de sporen niet ver de diepte in op harde kaas, zoals Parmezaanse, Edammer of Goudse kaas. Je kunt het dus ruim wegsnijden, een paar centimeter diep en rondom de schimmelplekken, en de rest gewoon opeten (1, 4).
Eetbare schimmels
Een aantal paddenstoelen, de vruchtlichamen van schimmels, zijn eetbaar. Zelfs penicilline wordt gemaakt uit een schimmelsoort. Ook schimmelkazen krijgen hun kenmerkende uiterlijk en smaak dankzij ongevaarlijke schimmels.
Besmetting en preventie van listeria
Voedingsmiddelen kunnen besmet raken door het gebruik van rauwe, besmette ingrediënten. Voorbeelden zijn zachte kazen gemaakt van ongepasteuriseerde melk (bijvoorbeeld sommige soorten brie, camembert, feta en blauwe kaas) en vleesproducten (zoals gehakt, filet américain en paté).
Zachte en smeuïge kazen zoals brie, feta en camembert - blijven een stuk minder lang houdbaar. Wanneer je deze kaassoort in huis hebt gehaald, doe je er verstandig aan deze binnen twee weken op te eten (lijkt ons geen vervelende opgave).
Vaak is de hoofdreden van een stinkende koelkast dat de temperatuur te laag is. Dat is vrij spel voor stinkende kazen en fruit om hun geur lekker te verspreiden. Sterker nog: er zijn zelfs onderzoeken geweest waarbij is gebleken dat ander voedsel de smaak en geur in zich opnemen.