Bij zichtbaar bloed in de urine is het verstandig om zonder uitstel naar de huisarts te gaan. Indien nodig zal hij u doorverwijzen naar het ziekenhuis, ook gedurende de coronaperiode. Bloed in de urine, zichtbaar of onzichtbaar, wordt hematurie genoemd.
De belangrijkste oorzaak van bloed in de urine is een ontsteking van de urinewegen. Het kan ook een symptoom zijn van nierstenen, nier- en prostaatziekten en bloedstollingsstoornissen, of na een ongeval wijzen op een nier- of blaasletsel.
Bloed in de urine kan komen door een aandoening aan de urinewegen (de nieren, de urineleiders, de blaas, de plasbuis of de prostaat). De oorzaak kan onschuldig zijn (bijvoorbeeld een blaasontsteking) of ernstiger (zoals kanker). De hoeveelheid bloed in de urine zegt weinig over de oorzaak.
Bloed in de urine kan een teken zijn van een aandoening die een (milde) bloeding veroorzaakt in de urinewegen (de nieren, de urineleiders, de blaas, de plasbuis, of bij mannen; de prostaat). Als de urine rood verkleurd is, komt dit vaak door bloed in de urine.
De uroloog verricht onderzoek waarbij de gehele urinewegen worden onderzocht. Uw urine wordt opnieuw onderzocht en er vindt lichamelijk onderzoek plaats. In het algemeen wordt er beeldvorming verricht van de nieren en urineleiders en wordt de blaas, prostaat en plasbuis onderzocht met behulp van een blaasonderzoek.
Soms wordt gedacht dat medicijnen ook bloed in de urine kunnen veroorzaken. Dit is echter niet het geval. Bloedverdunnende medicijnen (bijvoorbeeld carbasalaat, acetylsalicylzuur, fenprocoumon, acenocoumarol) zorgen er wel voor dat een bloeding, wat de reden ook is, heviger zal zijn.
Hematurie kan als geïsoleerd symptoom voorkomen of in combinatie met pijn (nierstenen) of mictieklachten. Bij een urinewegontsteking kan hematurie optreden. Pijnloze hematurie is vaak een toevalsbevinding. Er zijn geen klachten en de (huis)arts wordt niet geraadpleegd.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Bloed bij de plas kan een alarmsignaal zijn en dient daarom nader onderzocht te worden. Er zijn verschillende redenen waarom u bloed bent gaan plassen. Het kan het gevolg zijn van een blaasontsteking, een niersteen of een kwaadaardige aandoening aan de urinewegen.
Bij nierbekkenontsteking heeft u 1 of meer van deze klachten: koorts, koude rillingen. ziek gevoel of misselijkheid. pijn in uw rug of zij, aan één of beide kanten.
Een nierbekkenontsteking moet altijd behandeld worden. Na behandeling is de ontsteking vaak snel weer over. Als je de ontsteking onbehandeld laat, kan dit gevaarlijk zijn en kan er blijvende schade aan de nieren ontstaan. In het ergste geval moet een chronisch ontstoken nier zelfs verwijderd worden.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Bij een urineweginfectie is het slijmvlies aan de binnenkant van de urinewegen ontstoken. Een infectie van de lagere urinewegen heet een blaasontsteking. Een onbehandelde blaasontsteking kan leiden tot een nierbekkenontsteking. Een urineweginfectie ontstaat door bacteriën, virussen en andere ziekteverwekkers.
85% van de klachten zal spontaan verdwijnen. Als er bacteriën in de urine te vinden zijn zonder dat je klachten hebt, moet dit niet behandeld worden, tenzij tijdens de zwangerschap. Een opstijgende urineweginfectie kan namelijk leiden tot vroeggeboorte.
Donkergele urine
Urine is samengesteld uit water, ureum en zouten. Als je weinig gedronken of veel getranspireerd hebt, is het vochtpercentage in je urine laag. Hierdoor kan je urine donkerder van kleur zijn dan normaal.
Klachten. De symptomen van blaasontsteking zijn: vaak kleine beetjes plassen, pijn bij het plassen en bloedverlies aan het eind van het plassen.
Hemoglobinurie is een ziektebeeld, waarbij hemoglobine in de urine zit, maar geen rode bloedcellen. Normaal komen noch hemoglobine, noch rode bloedcellen in de urine voor. Hemoglobine is een eiwit dat in rode bloedcellen voorkomt en nergens anders.
Er kan een beetje bloed in uw plas zitten als er een steen in de urinewegen zit. Dit is bij onderzoek van de urine te zien. Soms is uw plas dan ook roze van kleur. Na enkele dagen zijn de klachten bijna altijd over.
Witte bloedcellen in de urine wijzen in het algemeen op een urineweginfectie. Er zijn dan ook bacteriën aanwezig. We spreken van een lage urineweginfectie als de infectie alleen de blaas betreft. Wanneer ook het nierbekken ontstoken is (nierbekkenontsteking), dan spreken we van een hogere urineweginfectie.
Normale pH van ochtendurine is licht zuur tot neutraal. De urine is na een maaltijd vaak basisch, dit komt door een grotere productie van maagsap na de maaltijd. Een zuurdere urine (pH <5) wijst op diarree of diabetes mellitus.
De definitieve uitslag van een urinekweek laat gemiddeld 2-4 dagen op zich wachten.
Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
Urineonderzoek wordt gedaan als uw huisarts of verloskundige meer wil weten over de werking van uw nieren of urinewegen. Zo kunnen urineweginfecties worden opgespoord, maar ook nog andere aandoeningen zoals geslachtsziekten (SOA) bij mannen en diabetes (suikerziekte).