Betonspecie is niet gevaarlijk voor het milieu. Het lozen van grote hoeveelheden cementhouden betonspecie in water kan leiden tot een hogere pH-waarde en kan dus onder bepaalde omstandigheden giftig zijn voor het waterleven. Niet van toepassing. Na verharding vormt beton geen toxicologisch gevaar.
Contact met de huid kan roodheid, een branderig gevoel en/of een droge huid veroorzaken. Langdurige blootstelling aan cement(stof) kan zelfs ernstige huidirritatie en brandwonden veroorzaken. Gebruik daarom handschoenen bij langdurig contact.
Radon is een radioactief gas dat van nature vrijkomt uit de bodem en uit bouwmaterialen zoals beton, baksteen en natuursteen. Stoffen die ontstaan uit zogeheten verval van radon, veroorzaken in Nederland enkele honderden gevallen van longkanker per jaar.
Radon gas is kleurloos en ruikt u niet. In de buitenlucht vervliegt het snel maar in en onder uw woning, in de kruipruimte, kan het zich ophopen. En, zoals u zich kunt voorstellen bij een radioactieve stof, is dit niet bevorderlijk voor uw gezondheid.
Vanwege zijn alkalische eigenschappen is cement officieel geclassificeerd als 'dangerous preparation'. Je dient daarom bepaalde veiligheids- en voorzorgsmaatregelen in acht te nemen. Als je dat doet, hoef je geen enkel gevaar voor de gezondheid te vrezen.
In meer dan de helft van alle mortel zijn toxische stoffen verwerkt. De verwerking van afvalstoffen in cement is een gangbare praktijk, ook in de landen om ons heen. Het ministerie van VROM laat regelmatig onderzoek doen naar cement door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM).
Beschrijving: Vliegas is schadelijk voor de gezondheid en inademing en/of inslikken van vliegas dient voorkomen te worden. Bij huid- of slijmvliescontact is er kans op irritatie. Met hete vliegas is er kans op verbranding.
De belangrijkste maatregelen zijn het opwerpen van een barrière tegen radon en het afvoeren van met radon besmette lucht. Het verbeteren van de ondoordringbaarheid van het gebouw om het binnendringen van radon te beperken (deuren, barsten in de vloer, plaatsen waar leidingen het huis binnenkomen, ...).
Radon en thoron kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid. Deze radioactieve gassen veranderen van nature in andere radioactieve stoffen. Die stoffen kunnen zich hechten aan zwevende stofdeeltjes in een ruimte. Na inademen blijven ze achter in de longen en geven daar straling af.
Met een radonmeter meten mensen zelf hoeveel radon in een gebouw of woning zit. Als de concentratie boven de referentiewaarde komt, kunnen ze maatregelen nemen zoals ventileren om de concentratie te verlagen. Het beste is om in de wintermaanden te meten.
Het inademen van radon of thoron heeft geen directe invloed op de gezondheid: je ademt het direct weer uit. Maar door een natuurlijk proces – het zogeheten radioactief verval - veranderen radon en thoron in andere radioactieve stoffen. Deze hechten zich aan zwevende stofdeeltjes.
Echt serieus wordt het rond de 4000 millisievert. Als een persoon dan niet wordt behandeld, kan hij binnen twee maanden sterven. Bij 10.000 millisievert zal iemand in een of twee weken dood zijn aan interne bloedingen. Het dubbele daarvan tast het centrale zenuwstelsel aan en leidt binnen enkele uren tot de dood.
Radon is een radioactief gas dat wordt gevormd door uranium in de bodem en in gesteentes. Overal in de ondergrond is er radon aanwezig, in veranderlijke hoeveelheden naargelang de geologische kenmerken.
Cement is een bindmiddel. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in verven. dat je samen met zand (en grind in het geval van beton) en water mengt om er specie mee te maken. Specie, ook wel mortel genoemd, is het mengsel waar je uiteindelijk mee gaat metselen, voegen, tegelen of iets vastzetten.
Hoe lang is cement houdbaar? Grijs cement in papieren zakken heeft een houdbaarheid van 6 maanden na verpakking. Grijs cement in PE (plastiek) zakken heeft een houdbaarheid van 1 jaar na verpakking.
Beton is een bouwmateriaal dat is samengesteld uit cement, water en zand, grind en/of steenslag. Deze laatste drie worden toeslagmaterialen genoemd. Het toeslagmateriaal is het raamwerk die door het cement bij elkaar wordt gehouden.
Toepassingen. Er zijn weinig industriële toepassingen van radon. Voor medische doeleinden wordt het soms gebruikt bij radioactief labelen, maar daar wordt steeds vaker voor alternatieven gekozen. Bij het bestuderen van interacties tussen grondwater en oppervlaktewater kan radon een belangrijke rol spelen.
Deze vliegas is afkomstig van steenkool en kennen we ook als poederkoolvliegas. Het is een goede vervanger van cement in beton: het verdicht de structuur waardoor beton beter beschermd is tegen invloed van buitenaf en het heeft puzzolane eigenschappen welke de druksterkte en levensduur van beton verbeteren.
Als additief, vliegas kan een kostenbesparend alternatief zijn voor Portland cement beton, in veel gevallen. In vers gemengd cement, de toevoeging van vliegas vermindert de hoeveelheid water die nodig is voor het mengen, en het fungeert ook als een "smeermiddel" om de werkbaarheid te verbeteren.
Poederkoolvliegas of vliegas is een restproduct van kolengestookte elektriciteitscentrales. Poederkoolvliegas bestaat uit bolvormige, glasachtige deeltjes van kiezelzuur en aluminiumoxide. Dit vliegas wordt toegepast als vulstof bij de fabricage van betonspecie.
Inademing van de stofdeeltjes kan longproblemen en zelfs kanker veroorzaken. Chroom-6 in cement kan in aanraking met de huid voor een allergische reactie zorgen en voor chroomzweren. En daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe wordt cement hard? Het uitharden van cement gebeurd doordat het fijngemalen mengsel na het toevoegen van water een plastische massa vormt. Er ontstaat door de ingrediënten van cement tijdens dit proces een chemische reactie die tot verharding leid.
Stabilisatiezand is zand dat bestaat uit betonzand met circa 10% cement. Het cement geeft het zand (extra) stabiliteit en hydraulische eigenschappen waardoor deze uithardt. Door de toevoeging van cement is deze zandsoort veel stabieler dan standaard zand en zorgt het voor een stevigere ondergrond.
Radon werd ontdekt door de Duitse scheikundige Friedrich Ernst Dorn in 1990, terwijl hij de ontbinding van radium aan het bestruderen was. Eerst werd het element niton genoemd, naar het Latijnse woord voor schijnsel, nitens, maar het staat bekend als radon sinds 1923.