Zo heet een tweeregelige strofe een distichon, een drieregelige een terzine of terzet (in een sonnet), een vierregelige een kwatrijn, een vijfregelige een kwintet of
Het woord strofe komt van het Griekse στροφη en betekent letterlijk draaiing, wending. In algemene zin wordt voor strofen van vijf of meer regels ook de benaming stanza gebruikt.
Strofen worden benoemd naar hun regelaantal. De belangrijkste zijn: twee regels: distichon; drie regels: terzine (in een sonnet: terzet); vier regels: kwatrijn; vijf regels: quintet (of: kwintet); zes regels: sextet; acht regels: oct...
Gedichten bestaan uit één of meer strofen. Deze worden gescheiden door een witregel. Strofen onderscheiden we op grond van het aantal versregels: twee regels: distichon.
Zo noem je een strofe met twee regels een distichon, met drie regels een terzine en heb je verder een kwatrijn (4), quintet (5), sextet (6), septet (7), octaaf (8) en een novet (9). Hierbij wordt over het algemeen het meeste gebruik gemaakt van kwatrijnen, quintetten of sextetten.
Een strofe is een onderdeel van een gedicht en gaat vaak over één onderwerp. Je herkent een strofe aan het feit dat voor en na de strofe een witregel komt. Een strofe in een gedicht kan worden vergeleken met een alinea in een tekst.
Zoiets zou je een tentet noemen, naar analogie van sextet voor zes regels, septet voor zeven en octet voor acht. Het meervoud van kwintet is kwintetten.
Kwintet = een strofe van vijf versregels Voorbeeld: in onderstaand gedicht zijn de vierde en vijfde strofe een kwintet. Strofe 1 is een kwatrijn en strofe 2 en 3 zijn terzines. Sextet = een strofe van zes versregels Voorbeeld: in een Italiaans sonnet noemen we de twee terzetten samen het sextet.
Het opbouwen van een gedicht in strofen. De bekendste stofen zijn: distichon (twee regels), terzine of terzet (drie regels), kwatrijn (vier regels), quintet (vijf regels), sextet (zes regels), septet (zeven regels) en octaaf of stanze (acht regels).
In de poëtica verstaat men op basis van gedichten die in het titelopschrift of in de aftiteling het woord 'clausule' dragen, een ritmisch, strofisch gedicht als bijvoorbeeld: Die Clausule vander Bible, een aan Jacob van Maerlant toegeschreven strofisch gedicht van 42 strofen van elk 13 versregels (maar vergelijkbare ...
Definitie vrije vers
Het vrije vers is een gedicht zonder regelmatige strofebouw, zonder rijmschema, zonder een vooraf bepaald metrum en zonder gelijke regellengtes.
Een sonnet is een rijmend gedicht van 14 regels. In een sonnet zit meestal een wending. Deze wending zit vaak net over de helft of tegen het einde van het sonnet.
het sextet zelfst. naamw. Verbuigingen: sextettenVerbuigingen: sextetje 1) een groep van zes muzikanten 2) een muziekstuk voor zes musici 3) een dichtvorm bestaande uit zes regels Bron: WikiWoordenboek.
In het oorspronkelijke Italiaanse sonnet, ook wel Petrarca-sonnet genoemd (naar de 14e-eeuwse dichter Francesco Petrarca), zijn de veertien regels verdeeld over vier strofen. De eerste twee strofen bestaan uit vier regels, de kwatrijnen. Samen heten deze strofen het octaaf.
Onder ritme verstaan we de natuurlijke beweging in de zin, die ontstaat door de afwisseling in lengte en nadruk van lettergrepen. Voor het ritme van poëzie is vooral het enjambement van belang, waarbij de laatste lettergreep van een regel iets langer wordt aangehouden.
vrij vers-2. Vorm van poëzie, ook wel poésie parlante of parlandopoëzie genoemd, waarin de traditionele verstechniek slechts gedeeltelijk of zelfs helemaal niet is aangewend. Het metrum ontbreekt en vaak ook het rijm. De verslengte is onregelmatig, de strofebouw onvast of afwezig.
Enjambement is het doorlopen van een zin over twee (of eventueel meer) versregels. De mogelijke redenen om dit te doen zijn onder andere: Het creëren van ongebruikelijk rijm.
De analyse van een gedicht. Bij de analyse van een gedicht kan gelet worden op de volgende aspecten: vertelsituatie, stijl, tijd, ruimte, klank, rijm, inhoud en betekenis.
Elke voet is een herhaling van hetzelfde ritme in de lettergrepen. Meestal onderscheiden we zes verschillende voeten.
Een rijmschema geeft de rijmstructuur weer door letters van het alfabet te gebruiken als symbolen voor de rijmklanken. De letter a staat daarbij symbool voor de eerste rijmklank die in het gedicht voorkomt. De letter b staat symbool voor de tweede rijmklank die in een gedicht voorkomt.