Genk kende door het mijnverleden drie immigratiegolven: in de jaren 20-30 uit Polen en Oekraïne, daarna uit Italië, Griekenland, Spanje en Portugal en vanaf 1964 uit Turkije en Marokko. Hierdoor is ongeveer 54% van de burgers van allochtone afkomst.
Vandaag wonen er nog 40.000 mensen met Turkse nationaliteit in ons land. Ongeveer 200.000 Belgen hebben een Turkse achtergrond. De grootste Turkse gemeenschappen situeren zich in Gent, Antwerpen, Brussel en de (Limburgse) Mijnstreek. Foto van een Turkse buurt in Limburg, 1975 - 1999, Unie van Turkse Verenigingen (UTV).
6,3% van de Belgische bevolking is moslim. 4,5% in het Vlaamse, 4,4% in het Waalse en 22,4% in het Brusselse Hoofdstedelijk gewest. 46,0% of bijna de helft van alle moslims in België hebben een Marokkaanse migratieachtergrond. 25,5% of 1/4 een Turkse en 28,5% een andere migratieachtergrond.
In het district Antwerpen leven zo'n 9600 Antwerpenaren van Turkse origine verspreid over drie buurten: het Kiel, de Brederodewijk en Antwerpen Noord. Ook in Hoboken en Berchem vormen zij een relatief grote bevolkingsgroep.
Gent telt 223.028 Belgen en 36.542 niet-Belgen, ofwel 14%. De Bulgaren vormen daarbij de grootste groep met 8.844 inwoners, gevolgd door de Turken (4.080) en de Nederlanders (2.935).
Als we het dichter bij huis zoeken valt het op dat landelijk gezien de grootste groepen immigranten (Turken en Marokkanen) zich ook hier in de grote gemeentes hebben gevestigd. In Breda, Oosterhout, Roosendaal, Dongen, Bergen op Zoom, Etten-Leur en Halderberge staan zij stipt bovenaan.
Turken zijn heel sociaal en gastvrij, het is daar heel normaal dat vrienden, familie en buren veel bij elkaar komen, zelfs spontane bezoekjes. Een van de Turkse gewoontes is dan ook dat ze hun bezoekers altijd koffie en thee aanbieden en ook uitnodigen om samen te eten. Sla je dit af dan is dit onbeleefd.
Bijna 25 miljoen van de inwoners wonen in drie grote steden, Istanbul (15 miljoen), de hoofdstad Ankara (5,4 miljoen) en Izmir (4,3 miljoen). Een minderheid van de Turken woont op het platteland. De gemiddelde leeftijd steeg in 2017 iets naar 31,7 jaar.
In totaal telt Duitsland 2,4 miljoen Turken, ongeveer 3 procent van de totale bevolking.
Voorts tellen we bij de nieuwkomers 145 Roemenen, 132 Afghanen, 61 Irakezen, 50 Syriërs en 42 Kosovaren. Het minste aantal Genkenaars heeft wortels in Venezuela, Taiwan, Slovakije, Libanon, Kameroen, Indonesië, Ethiopië en Cuba. Van de 67.030 inwoners hebben er 58.482 de Belgische nationaliteit.
Wat een tijdelijk plan was, werd een permanent gegeven: heel wat Italiaanse gastarbeiders bleven voorgoed in de Limburgse mijnstreek. In 2014 telde Limburg ongeveer 30.000 Italo-Belgen. Over hen schreven Genkenaars Joke Quintens en Dirk Chauvaux het nieuwe boek Ciao Limburg - Het Little Italy van bij ons.
Het exacte aantal Belgo-Marokkanen is onbekend, aangezien België geen etnische statistieken verzamelt. Schattingen variëren, maar hun aantal bedraagt minstens 430.000. Zij leven grotendeels geconcentreerd in enkele gemeenten; bijna de helft woont in Brussel.
Volgens Geschiedenis woonden de Turken van 10 000 v. Chr. rond een grote binnenzee, die het grootste deel van Centraal- Azië omvatte tussen de Kaspische zee, het Hindoeïstische Kush en de Himalaya's.
Gooien met water wanneer je afscheid neemt van iemand.
De inwoners zullen het erg waarderen dat je hen begroet in hun eigen taal. Kijk niet verbaasd als ze – terwijl ze dit zeggen – met hun linkerhand langs hun hart gaan. Ook een omhelzing tussen Turkse mannen is dan niet vreemd. Vrouwen kussen en omarmen elkaar.
Mannen begroeten elkaar twee maal met een lichte aanraking van het voorhoofd, links en rechts. Tussen man en vrouw is nauwelijks contact wanneer ze elkaar ontmoeten en geen familie zijn. Glimlachen is ook meer een westerse gewoonte. In Turkije kom je minder mensen tegen die glimlachen naar elkaar.
De migratie van Turken naar Nederland kwam in de tweede helft van de 20ste eeuw op gang. Eerst vanwege economische motieven, later door de politieke omstandigheden in Turkije. Naar Duits voorbeeld ging ook Nederland in de jaren '60 op zoek naar arbeidskrachten in Turkije.
Meest voorkomende migratieachtergrond
Op 1 juni 2022 heeft het grootste aantal mensen met een migratieachtergrond hun herkomst in Turkije: 435 012 personen. Van deze personen is 52,1 procent in Nederland geboren, de zogenaamde tweede generatie.
Zowel in Duitsland als in Nederland is de immigratie van Turken op gang gekomen met de komst van de gastarbeiders in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Mohamed en Bouchra voelen zich goed in Sint-Jans-Molenbeek, waar zo'n veertig procent van de 84.000 inwoners van Marokkaanse afkomst zijn.
De Marokkaans-Nederlandse gemeenschap is qua omvang, na de gemeenschap van Nederlanders zonder een migratieachtergrond en de Turks-Nederlandse gemeenschap, de grootste gemeenschap van Nederland. Volgens het CBS wonen er in 2022 in Nederland ongeveer 420.000 Marokkanen, waarvan ongeveer 60% in Nederland geboren is.
Brussel telt ongeveer 1 miljoen inwoners, bijna 30% hiervan is niet-Belg. Een overige groep van ruwweg[1] 8% is van niet-Belgische afkomst. Door de grote migratiestromen, ook binnen België, is in totaal de helft van de volwassen bevolking niet afkomstig uit Brussel zelf. Brussel is dus heel sterk een stad in beweging.