Per Nederlander komt dat neer op meer dan 1500 stuks plastic, omgerekend vier per dag. Dat blijkt uit een onderzoek van ING Economisch Bureau naar plastic verpakkingen. Het plasticverbruik blijft groeien. Er komen steeds meer mensen en huishoudens.
Nieuwe WWF-studie over plastic
Een universiteit van Australië deed samen met WWF een groot onderzoek naar Plastic in onze voeding. Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart!
Nederlanders zamelen hun plastic verpakkingen al veel apart in. Helaas is het nog niet mogelijk om alle plastic verpakkingen te recyclen. Lees wat er gebeurt met het ingezamelde plastic. In 2019 was de hoeveelheid restafval per persoon nog 165 kg.
Per jaar is dat 11 miljoen ton plastic en dit wordt alsmaar meer. We hebben in de afgelopen 20 jaar evenveel plastic geproduceerd als in de 80 jaar ervoor.
Per week zou een mens gemiddeld een bankpas (5 gram) aan plastic binnenkrijgen. Dat was de conclusie van een onderzoek van University of Newcastle in opdracht van WWF Singapore in 2019.
De Yangtze staat stijf bovenaan en is met 1,5 miljoen ton plastic de grootste vervuiler. Hierdoor is geconcludeerd dat China de grootste plastic vervuiler op de wereld is. En naast het feit dat China het meeste plastic gebruikt, is China ook het land dat het meeste plastic produceert.
De grootste bronnen van microplastics bleken gebotteld water, vis en schaaldieren te zijn. In gebotteld water zitten maar liefst 94 deeltjes microplastic per liter, ten opzichte van 4 deeltjes per liter in kraanwater. Kinderen krijgen naar schatting jaarlijks tussen de 74.000 en 81.000 plastic deeltjes binnen.
Als we kijken naar de landen die verantwoordelijk zijn voor de grootste hoeveelheid plastic productie, staat China bovenaan de lijst. China is verantwoordelijk voor 32% van de wereldwijde productie van plastic materialen in 2021 en is daarmee veruit de grootste plasticproducent ter wereld.
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten (microplastics) verdwijnen zelfs nooit helemaal.
Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft. In totaal spreken we over een gebied van minstens 700.000 km² tot misschien zelfs meer dan 15.000.000 km² waarin de ganse waterkolom ernstig is vervuild, vanaf het wateroppervlak tot de zeebodem.
Onderzoekers hebben gevonden dat van dit plastic, maar 93-236 miljoen kilo op dit moment daadwerkelijk aan het oceaanoppervlak drijft 8. Dit is nog geen 1% van al het plastic dat is terechtgekomen in de oceanen. Dat betekent dat de andere 99% dus ergens anders in de oceaan moet zijn. Waar precies?
In 1907 maakt de Belgisch-Amerikaanse Leo Baekeland het eerste volledig synthetische plastic uit aardolie. Hij vernoemt het naar zichzelf: bakeliet. De nieuwe stof geleidt geen stroom en kan goed tegen hitte.
De grootte van de plasticsoep in de Grote Oceaan is onbekend, maar wordt geschat op 700.000 km2 tot meer dan 15 miljoen km2, (0,41% tot 8,1% van het oppervlak van de Grote Oceaan). Het gebied bevat mogelijk meer dan 100 miljoen ton aan afval.
Microplastics zijn gemeten in diverse voedingsmiddelen zoals vis, suiker, zout en honing. Maar ook in groenten, fruit, bier en drinkwater zijn microplastics aangetoond. Via plastic verpakkingsmateriaal voor levensmiddelen kunnen microplastics in ons voedsel komen.
Plastic vergaat niet en is ook niet verteerbaar. Hoe schadelijk plastic precies is voor planten, dieren en mensen, weten we niet.
Als je een stukje glas of een scherp stukje plastic of metaal binnenkrijgt, dan merk je dat meestal direct in je mond. Het kan gevaarlijk zijn. Scherpe stukjes kunnen je gebit, mond, keel of maagdarmkanaal beschadigen. Als je verder niets merkt, hoef je je geen zorgen te maken en poep je het vanzelf weer uit.
Alleen al in de bovenste laag bevindt zich zo'n 12 tot 21 miljoen ton plastic! We weten dat het grootste deel van al het afval in de oceaan uit plastic bestaat.
Verstrikt in plastic
Elk jaar raken 300.000 walvissen, dolfijnen en bruinvissen verstrikt in (verloren of afgedankte) netten en lijnen en sterven een langzame en pijnlijke dood door verstikking, verhongering of uitputting.
Plastic vergaat niet, maar wordt met de tijd door zout water en golven geleidelijk in kleinere stukjes afgebroken. Daardoor wordt het opruimen steeds moeilijker. Deze kleine plastics worden door zeedieren gegeten en komen als voedsel weer op ons bord te liggen [3].
Veel plastic belandt uiteindelijk in de natuur. Elk jaar gaan er 100 miljoen dieren, zoals de zeeschildpad of walvis, aan dood.
Er wordt geschat dat er jaarlijks tussen de 12 en 24 miljoen kilogram plastic wordt opgegeten door vissen. Volgens de VN gaan er elk jaar 100.000 zeezoogdieren en 1 miljoen zeevogels dood door afval op zee.
China is met 395 miljoen ton per jaar de grootste vervuiler, gevolgd door de VS met 265 miljoen ton. Maar dat zijn absolute cijfers. Per hoofd van de bevolking gaan de Amerikanen de Chinezen ruimschoots voorbij. Met 812 kilo afval per Amerikaan behoren ze tot de absolute top.
Gom, vroeger gemaakt van natuurlijke hars, wordt nu bijna altijd van synthetisch rubber gemaakt. In plaats van hars worden er op olie gebaseerde polymeren, waaronder polyethyleen. Laat dat nou net het meest gebruikte plastic zijn. Dus ja, je zit gewoon op een stukje plastic te kauwen.
Dit zijn de meest belangrijke redenen dat microplastics in shampoo zitten: Om de shampoo beter uitwasbaar te maken. Om de hoofdhuid grondiger te reinigen. Sinds de jaren 70 worden er al plastics toegevoegd aan verzorgingsproducten en cosmetica, daarom kost het de producenten veel moeite om de recepten aan te passen.
Waarom voegen fabrikanten deze microplastics toe? Volgens de Nederlandse Cosmetica vereniging (NCV) doen ze dat niet om kosten te besparen, maar vanwege de essentiële functies van tandpasta. De plastics hebben een rol als scrub-, verdikkings- en oplosmiddel.Ook zorgen ze voor verbeterde houdbaar en textuur.